Love...Love...Love (+18)

Başıma Gelen...

Alessandro'nun gözleri anında yerimi saptamıştı, bana doğru yürüyordu artık. Oldum olası insanların önünde ağlamaktan nefret ederim ve şu an hiç çekince göstermeden gözlerimden yaşlar birer birer düşüyordu bi yanım hesap sormak istiyordu diğer yanımsa beni burda bırakmadığı için boynuna atlamak istiyordu ben kendi içimde savaşırken Alessandro yanıma gelmişti bile dudaklarım da bedenimin diğer organlarına katılarak titremeye başladı ağlamak istemediğim için kendimi hayli kasmıştım.
-bebeğim napıyorsun burda diyen Alessandro'nın kaslı kolları bana anında yuva olmuştu. Kollarınından biri belimden beni tutup kor bi ateşten farkı olmayan bedeniyle bedenimi bütünlemişti diğer eli ise yanağımı tamamen kaplamıştı bi yandan gözyaşımı silip diğer yandan ne olduğunu anlamaya çalışıyordu
-Cansu hadi bitanem bişey söyle. sen sustukça aklıma kötü daha kötü şeyler geliyo. Hadi bebeğim anlat göz yaşlarım kesilmişti arada hıçkırıklarım ve iç çekişlerim vardı Alessandro'nun yanağımdaki eli sırtıma doğru yol alıp beni rahatlatmak istercesine okşuyordu .

Sonunda konuşucak enerjiyi kendimde bulduğumda Alessandro'nun gözlerinin içine bakmayı kestim hafif öksürüp geri çekilmek istedim ama beni saran kolları buna izin vermedi.
-nerdeydin dedim uzun süre konuşmadığım için kalınlaşmış sesimi düzeltmek için öksürdükten sonra
-biraz yalnız kalmam lazımdı dediğinde sinirlenmeye başlamıştım
-insan bi haber verir Alessandro aklıma neler geldi biliyomusun beni burda bırakıp gittiğini düşündüm ne pasaportum ne telefonum ne de cüzdanım yanımda hiç bişey yokken böyle dımdızlak kalmış gibi hissettim dediğimde sesim biraz yükselmişti
-seni burda öylece bırakıp gittiğimi mi düşündün yani neyim ben katil mi ha seni alıkoyup buraya kapattığımı düşündüğüne inanamıyorum. ikimizde öfkeliydik ama en önemlisi kırgındık
-bana güvenmiyorsun dediğinde bunu kendine söyler gibiydi sırtımdaki ve belimdeki kollarını çektiğinde üşüdüğümü hissettim. Arkasını dönüp eve doğru yürümeye başladığında arkasından bağırdım
-AL İŞTE BUNDAN BAHSEDİYORDUM SENİ ÇOK AZ TANIYORUM SANA BİRDEN BU KADAR GÜVENMEMİ BEKLEYEMEZSİN SABIRSIZSIN HEMDE ÇOK
Boğazım yırtılana kadar bağırmıştım sanki ses tonum yükseldikçe hissettiklerimi daha çok hissedicekmiş gibi cümlem bittiğinde bana döndü ve geri yürüdü... yürüdü...ve yürüdü burunlarımız birbirine değene kadar geldi
-SABIRSIZ MI!? SABIRSIZ MI!? CANSU SENİ NE KADAR UZUN SÜRE BEKLEDİĞİMİ BİLİYOMUSUN BEN SANA SÖYLİYİM BİLMİYOSUN BİRDEN BANA TAMAMEN KENDİNİ BIRAKMANI BEKLEMİYODUM ZATEN AMA BUNU Bİ DENE EN AZINDAN BANA GÜVENMEYİ DENEMİYOSUN BİLE ÇILDIRICAM HİÇ DENEMEDİN DE ZATEN

Alessandro'nun son kelimleri bunlar olmuştu sonra da eve girdi biraz deniz kenarında yürüyüp bende eve doğru gittim. Düşündüm haklılık payı vardı ama benimde güven problemlerim vardı onları böyle birden atamazdım ama denemeye karar vermiştim birbirimizi tanımamız gerektiğini de anlamıştım bu konuşmada birbirimizi yüzeysel tanıyoduk yani ben onu

Eve girdiğimde odama çıkıp duş aldım soğuk kemiklerime işlemişti adeta saçlarımı havlu yardımıyla nemini alıp kremlerimi sürdüm Buseyle birlikte seçtiğimiz geceliklerden en kapalı olanı giymeye çalıştım parfümü de sıkıp sabahlığımın kuşağını bağlayarak odamdan çıkıp Alessandroyu aramaya çıktımodaları gezerken gördüğüm odalar beni daha da duygulandırmıştı Alessandro benimle birlikte bi aile kurmak istediğini söylediğinde her erkeğin söylediği bi yalan yada iltifat gibi düşünmüştüm ama o baya ciddiydi şimdiye kadar iki oda görmüştüm ve ikisinde de monte esilmemiş beşik ve etiketi üstünde oyuncaklar duruyordu odanın kapısını kapatıp Alt kata indim karşılaştığım görevli elinde bardakla biyere giderken onu duedurdum
-bunu Alessandro'ya mı götürüyorsun? dediğimde beni kafasıyla onaylamıştı
-evet efendim dediğinde bardağı alıp
-ben götürürüm nerde dediğimde kadının tarif ettiği şekilde bahçeye çıktım alessandro yanan odun ateşini demir bi çubukla yanan odunlarla oynuyordu yanına gidip oturdum gözleri önce vücudumda dolaştı ve sonra gözlerimiz buluştu . Demirin üstündeki elinin üstüne elimi koydum
-haklısın ama benim için de kolay değil hayatım boyunca bi erkeğe güvenmemeyi öğrendim sana yeni yeni alışıyorum seni daha çok tanımalıyım her geçen gün zaten sana bağlanıyorum dediğimde alessandro dudaklarıma usul usul yaklaşmıştı bile