Love...Love...Love (+18)

Aile İle Tanışma

İsaac'ın aşağıya indirdiği valizlerle artık tamamdım. Tüm eşyalarım bir arabaya yüklenmiş ve çoktan italya yolunu tutmuştu. Bense son bir kez evimize baktım bu evde alessandroyla geçirdiğimiz anlar gözümün önünden bir bir geçerken gözlerim doldu. Kendimi toparlayıp evden yavaşça çıktım. Bi tarafım burdan gitmek istemiyordu ama bi tarafımda Alessandro'nun ailesini görmek istiyordu. Burukça arabaya bindiğimde İsaac beni anlamış olucak ki omzuma dokunarak yanımda olduğunu hissetirdi. Alessandro'yla hava alanında buluşucaktık. Araba çoktan trafiğe takıldığından ağladığımdan olsa biraz uykum gelmişti.
-İsaac geldiğimizde beni uyandır olur mu azıcık uyumak istiyorum.

Sarsıldığında korkuyla gözlerimi açtım.
-Şhhh... Bebeğim, benim sakin ol diyen Alessandro'yla içim rahatlamıştı aklıma ilk gelen şey kaza yaptığımızdı.
-Alessandro odumu patlattın ya resmen dedim hafif kızgınlıkla
-o da ne demek dediğinde bunu ona nasıl anlatıcağımı düşündüm. Harbi ben bunun türkçede ne demek olduğunu da anlatacak kadar bilmiyordum ki.
-Çok korkunca söylenilen kalıp söz dedim rezil olmamak için. Alessandro yanağımı öpüp özür dilediğinde bende kollarımı boynuna doladım. -Bendi indir belin ağrıyacak dediğimde güldü.
-Hala çok hafifsin bebeğim sana daha iyi bakmalıyım biraz daha kilo olmalısın çok zayıfsın dediğine ona gözlerimi büyük bir memnuniyetle devirdim.
-Tabi ben koca göbeğimle ortada gezerken sende baklavalarınla ortalıkta dolaş dimi dedim sinirle.

Alessandro jetinin merdivenlerini kucağında benimle çıkmaya başladığında korkudan bayılıcaktım nerdeyse. Çok şükür Alessandro beni kucağından indirdiğinde bu sefer hiç yerime gitmeye çalışmadım bile nasıl olsa kendimi bi şekilde kucağında buluyordum. Alessandro yapıcağım şeyi anladığında yüzünde memnun bi gülümseme doğdu. Zevkle oturup bacaklarını açtığında beklentiyle bana bakan adamın kucağına yavaşça yerleştim. bi eliyle belimi sardığında diğer elini de karnıma koydu sırtım uçağın camına yaslanmış bi şekilde kucağında yan oturuyordum ama sırtım pek rahat değildi açıkçası. Bize bakmasa da bizi dinlediğini bildiğim hostese seslenip yastık istediğimde hemen getirmişti. Alessandro yastığı sırtıma iyice yasladığında memnun bi şekilde yanağına sulu bi öpücük kondurdum.
-Alessandro şu an italyaya gittiğimizden kimlerin haberi var? dediğimde Alessandro'nun kaşları çatıldı hafifçe
-Nasıl yani dediğinde
-Yani direkt ailenle tanışmaya mı gidiyoruz? Bizi bekliyorlar mı?
-Bikaç kişiye geldiğimizi söyledim hem emin ol aşkım bianca çoktan şehirdeki herkezi ayağa kaldırmıştır dediğinde kıkırdadım.
-Hmmmm anladım yani bizi bir parti daha mı bekliyor.
-Sanmam. Babaannem partilere pek katılan biri değildir seninle ilk kendisi tanışmayana kadar böyle bişey olmasına izin vermez. Ki Bianca'nın da böyle bişey yapmaya cesaret edeceği sanmam. Babaannem biraz sert bi kadındır.

Yol boyunca Alessandro'nun ailesi hakkında konuşmuştuk. Uçaktan piste indiğinde kalbim o kadar hızlı atmaya başlamıştı ki nerdeyse sesiniz duyabiliyordum. Uçaktan inip bizim için hazırlanan arabaya bindiğimizde yoldaki güzelliklere odaklanamıyordum. Aklıma olası senaryolar gelip duruyordu. Alessandro bunu anlamış olucak ki beni tekrar kendine çekip öpmeye başladı. Bu biraz olsun dikkatimi dağıtmıştı ama hala çok gergindim

Sonunda yavaşladığımızda karşımdaki eve baktım adeta saray gibiydi kocamandı. Sarayın kapıları bize açıldığında heyecandan midem bulanmaya başlamıştı
-Aşkım inan bana herhangi bir sorun olmayacak. Senin yanında olduğunu sakın unutma bebeğim
-Tamam dedim fısıltıdan farksız sesimle.

Alessandro arabadan inince benim de kapım açılmıştı. Kapıyı açan kişiye Ingilizce teşekkür edip devasa eve baktım. Alessandro'nun da yanıma gelmesiyle derin bir nefes aldım ve içeri girmeye hazırdım. Artık kaçışı yoktu buraya kadar gelmiştim.