Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Final!"

Evet,
Konuşursam ağlarım,
O yüzden susuyorum.

İyi okumalar ayçiçeklerim..

~Rüzgar~
Mutfağa kahve almaya gitmiştim. İki fincan kahveyi alıp mutfaktan çıktım. Güneş yavaş yavaş doğuyordu.

Salona geldiğimde Aysun koltukta uyuya kalmıştı. Yüzümde ki tebessüme engel olamadım. Diğer koltukta ki battaniyeyi alıp üstüne örtüm.

Yanına oturdum. Saçlarıyla oynadım. Hiç bir şey....... Hiç bir şey gerçek gelmiyordu..... Tek isteğim onunla olmaktı....

Çünkü ne imkansız ne de yanlışımdı..... Çünkü o benim ikizim d-değildi...... Ve benim tek isteğim küçük hanım ile olmaktı....
~Aysun~
Uyandığımda karşı koltukta Rüzgar duruyordu. Uyuya mı kalmıştım ben...? Rüzgar uyanıktı, beni izliyordu. Göz göze geldiğimizde burukça tebessüm etti.

"Günaydın küçük hanım." Dedi. Bir şey demedim. Yavaşça doğruldum...

***

Tek yaptığımız bir birimizle konuşmaktı. Aç değildik ikimizde ve şu an yapmaya gücümüzün yettiği tek şey konuşmaktı. Her şeyi, içimizde biriktirdiklerimizi her şeyi...

Ama Melek HANIM'la konuşması gerekiyordu Rüzgar'ın. Bende yaklaşık on dakikadır Rüzgar'ı ikna etmeye çalışıyordum. En sonunda kabul etmişti.

Dün Alya'mdan istemiştim ve anneme "Aysun bizde kalıcak bu gece." Demesini istemiştim. O da kabul etmişti. O yüzden annem sorgulamazdı beni.

Rüzgar'la evden çıktıktan sonra bi taksi durdurup evin adresini verdik. Rüzgar çok gergindi. Eh haklıydıda... Kendimi çok tuhaf hissediyordum..

En sonunda apartmana geldik. Parayı ödeyip istemeye istemeye arabadan indik. Rüzgar'la apartmanın önünde durmuş apartmana bakıyorduk.

Rüzgar elimi tuttu. Ona döndüm o da bana bakıyordu. Buruk bir tebessüm vardı dudaklarında, tebessüm ettim. Rüzgar'ın elinini tutarak apartmana girdim. 

Merdivenlerden el ele teker teker çıktıktan sonra Rüzgar'ların katına geldik. Rüzgar derin bir nefes alıp kapıyı çaldı. İkimizde gerilmiştik.

Okula gitmiyorduk bir kaç gündür. Daha doğru gidemiyorduk. Kapı yavaşça açıldı. Melek HANIMDI! Rüzgar'a daha sonrada bana baktı.

"Rüzgar-" Rüzgar sözünü kesti ve "Sadece gerçekler için geldim! Öğrendikten sonra gidicem!" Dedi sinirle. Melek hanım bana baktı ve konuşmaya başladı.

"Sen aşağı in Aysun. Rüzgar'la biz bi özel konuşalım-"

Rüzgar elimi sıktı, Melek hanım teyzenin sözünü keserek konuştu. "Hayır! O da kalıcak. Zaten he birazdan ben anlatınca ona öğrenicek. He biz konuşurken dinlerken."

Kabul etti Melek hanım teyze. İçeri geçip salona geçtik. Rüzgar'la ben yan yana o karşı koltuğa oturdu. "Her şeyi, her olayı anlat! Madem sevmicektiniz beni niye aldınız?!" Dedi Rüzgar.

Melek hanım teyze derin bir nefes alıp konuşmaya başladı. O her bir kelime dediğinde Rüzgar elimi sıkıyordu..

"Rüzgar ben... Ben aslında senin yani ben değil Serhat senin amcan.."