Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Yağmur"

~Geçiş iki gün sonra~
~Rüzgar~
Doğa o gün gitmişti geri evine. O günden sonra Aysun'u hiç görmemiştim. Mesaj atıyordum ama sanırım bildirimlerini sessize almıştı. Hiç bakmıyordu.

Alya'ya sormuştum. O günden sonra o da pek görüşmemiş onla. Merak ediyordum onu elbette. Neden bilmiyorum ama ediyordum işte!

Onlara bir şey götürsem bile kapıya hep Melahat abla açıyordu. Bende bu iki günde fazladan ders çalışmaya başlamıştım.

Yani çalışmaya çalışıyordum. Aklımda cevaplanmamış onca soru vardı ki başka bir şeye odaklanmak imkansız gibiydi!

Düşüncelerden bunladım. Çalışma masamdan kalktım. Kapıya gittim. Anahtarları alıp evden çıktım. Teresa geldim. Bu gün hava yağmurluydu. Demin durmuştu yağmur.

Teresa geldiğimde terasta bi sandalyede Aysun oturuyordu. Yanına gittim. Beni fark edince atağa kalktı. Tam gidicekti ki kolundan tutup gitmesi engelledim. Dönüp bana baktı.

"Ne var?!"

"Aysun gitme! Ne olur gitme..!"

Gözlerimi Aysun'nun gözlerinden çekmiyordum. Neden bilmiyorum ama bana soğuk olmasını sevmiyordum.

"Rüzgar bırak! Gitmek istiyorum! Sen benle niye görüşmek istiyorsun ki? Benden nefret etmiyor musun? Gidip o kızla buluşsana! Yada Işıl'a! Yada o uzak kalman gereken ama beceremediğin. Gözlerinde kaybolduğun kızım yanına gitsene!"

Kolunu çekti. "Aysun bak o kız yani Doğa gitti. Anlamadığım bi nedenden gitti. Işıl benim en yakın arkadaşım. Onu sevemem. O kız ise.." dedim ve durdum. Kimdi o kız gerçekten..?

"O kızı seviyorsun işte! Git onla buluş! Benle değil Rüzgar!"

Arkasını dönüp bir kaç adım attı. Kim olduğunu bilmediğim kızdı o kız. Bilsem bile şu an onla olmak istemiyordum ki!

"Ben o kızın kim olduğunu bilmiyorum! Dediğimi bile hatırlamıyorum! Hem o kız kim olursa olsun! Ben şu an ONLA DEĞİL SENLE OLMAK İSTİYORUM!"

Aysun arkasını döndü. Ela gözleriyle karşılaştım. Gözlerinde sinir, şaşkınlık, hüzün vardı.

"Yapma bunu Rüzgar! Herkese yap ama bana yapma! BENİM DUYGULARIMLA OYNAMAYA KALKMA! BEN SENDEN NEFRET EDİYORUM! SENDE BENDEN NEFRET EDİYORSUN! BU HİÇ BİR ZAMAN DEĞİŞMİCEK!"

"Aysun sende yapma o zaman! Benimle konuşman için beni kötü şeyler yapmaya zorlama o zaman! Biliyorsun yaparım! Kalbini kırarım bunu gayet iyi biliyorsun! Beni kalbini kırıcak şeyler yaptırmaya zorlama!"

Bi anda şimşek çaktı. Yağmur yağmaya başladı. Hemde ne yağmur! Çoktan ıslanmıştık! Aysun koşarak bana sarıldı ben ise şaşkınca kollarımda ki Aysun'a baktım. 

"Şimşekten korkarım! Küçüklüğümden beri!"

Sesi kısık çıkmıştı. Gülmeye başladım. "16 yaşındasın ama küçük bir kızdan farkın yok Aysun!" Dedim.

Aysun geri çekildiğinde gök yüzüne baktı. Islanmıştı. Bende ıslanmıştım. Birden hiç beklemediğim bir şey yaptı. Dönüp dans etmeye başladı. Kahkahada atıyordu. Bu haline gülümsemiştim.

Bildiğim tek şey. Aysun kaç yaşına gelirse gelsin küçük bir kız çocuğundan farksızdı.. Belkide bu yüzden ona küçük hanım diyordum. Bilmiyorum..

Aysun durup bana baktı. Elimi tuttu ve benide kendi gibi döndürmeye başladı. Bende onla bir kahkaha atmaya başladım.

Bir kaç dakika sonra durdu. Gülmeye devam ediyordu. Bende gülüyordum onla beraber. Tamamen ıslanmıştık ve bunu ikimizde pek umursamıyorduk.