Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Yetimhane?"

"RÜZGAR?!" "AYSUN?!"

"Senin burda ne işin var?!" Diye sordum şaşkınca.

"Asıl senin ne işin var?!"

"Siz tanışıyor musunuz?"

Beyza ablanın sesi ile ona döndüm. Geri Rüzgar'a baktım.  "Sen gelsene benle bi!" Diye çıkıştı Rüzgar ve bileğimden tuttu.

"Hey! BİLEĞİMİ BIRAK RÜZGAR!"

Tüm çocuklar bize bakınca Rüzgar bileğimi bıraktı.  "Şey çocuklar bir sorun yok!" Dedi Rüzgar.

"Gelsene sen bi!" Dedi Rüzgar ve yürümeye başladı. Arkasından yürümeye başladım. Yetimhanenin bahçesine çıktık.

"Sen neden burdasın? Burda ne işin var? NE İÇİN GELDİN AYSUN?!"

"Sana ne Rüzgar?!"

"Aysun!" Dedi Rüzgar uyarıcı bir sesle. "Buraya her hafta gelirim. Çocukları mutlu etmek için. Hepsinin kalbimde farklı bir yeri var. Onları mutlu etmek için oyuncak,çikolata getiririm."

"Sen?" Diye sordum. "Sana ne?!" Diye çıkıştı Rüzgar. "Rüzgar bak demek ki çocuklar için geldin. Hadi bak bu gün anlaşalım. Yetimhaneden çıkana kadar aramızda ki nefretti unutalım. Çocuklar için. Onları mutlu etmek için. Yetimhaneden çıktığımız anda bu anlaşma biter." Dedim ve elimi uzattım.

"Sadece çocuklar için." Dedi Rüzgar ve elimi sıktı. "Yetimhaneden çıktığımız anda bu anlaşma biter!"

Gülümsedi ve evet anlamında kafa salladım. Yetimhanenin kapısına gittik. İkimizde içten bir şekilde gülümsüyorduk.

"Senden nefret etmeden bir gün geçirmek tuhaf olucak KÜÇÜK HANIM!"

Yanımda ki Rüzgar'a baktım. O da bana bakıyordu.

"Aynen KÜÇÜK BEY!"

O salona geldik. Kapıdan içeri girdiğimizde bir kaç çocuk bize koştu. "Aysun abla! Bak ne resimi çizdim!" Dedi Buse ve elimden tutup masalardan birine çekiştirmeye başladı.

"Rüzgar abi! Bak Aysun abla bana ne almış!" Dedi Mete ve Rügar'ın elinden tutup çekiştirmeye başladı. Mete'nin son sözü üzerine Rüzgar'la bir birimize bakıp gülümsedik.

Geri Buse'ye döndüm. Bir masaya gelmişti. Masa çocuk masası olduğu için eğildim. Buse'de sandalyeye oturdu.

Bir aile çizmişti. Ah be Buse'm! Babası annesini öldürdü daha sonra hapishaneye girdi Buse'nin babası. Kendinden bir yaş küçük kardeşi vardı. Fakat kardeşinide babası öldürdü.

Geldiğinde 3 yaşındaymış. Şu an 6 yaşında.
"Ç-çok güzel olmuş Buse'm." Dedim ve gülümsedim. "Aysun abla!" Dedi Egemen.

Dönüp ona bakıp gülümsedim. Doğrulup Egemen'nin yanına gittim. "Bak!" Dedi Egemen. Elinde oyuncak araba vardı.

"Çok güzelmiş." Dedim ve gülümsedim. "Rüzgar abi aldı!" Dedi Egemen. Rüzgar'a baktım. Ali'nin yanındaydı.

Beraber gülüyorlardı. Benim ona baktığımı fark etmemişti. Yine masum ve tatlıydı. Bu kadar iyi birinin kalbi nasıl kara olur ki..?