Bizim Apartman -Düzenlenecek

"Sinir"

Şarkıyı mırıldanmaya başladım. Poyraz onu seviyordu. Benim bu beyaz masalda ne işim vardı ki?

Niye kendi karanlığıma gidemiyordum? Niye Aysun'nun beyazlığında kalmıştım? Niye..?
Her seferinde kendi karanlığıma giderken şimdi niye gidemiyordum?

Niye korkuyordum onu da kendi karanlığıma çekmekten? Niye..? Deli gibi korkuyordum onu kendi karanlığıma çekmekten.

Niye bu sefer bu beyazlıkta kalmıştım? Niye gidemiyorum kendi karanlığıma? Niye..?
Benim bu beyaz masalda kötü olmak dışında ne işim vardı ki?

Poyraz kraliçenin çocuğu prens ise ben cadının çocuğu falan olurdum..Aysun ise güzeller güzelli prenses. Aklıma gelen şeyle tebessüm ettim. Aysun prenseslerden nefret ederdi. Acaba prensleri sever miydi..?

Eğer seviyorsa Poyraz'ı çok sever.....Ah yine ne saçmalıyorum ben? Aklımda ki düşüncelerden sıyrılıp gök yüzüne baktım.

Yıldızlar geceyi süsülüyordu. Hilal ay parlıyordu. On beş dakika geçti. "Rüzgar....Rüzgar...." Diye mırıldanmaya başladı Aysun. "Burdayım ben." Diye fısıldadım.

Bir kaç dakika sonra Aysun yavaş yavaş uyandı. Hemen çekildi. "R-Rüzgar! Ben ş-şey! U-uyuya k-kalmışım!" Diye kekeledi Aysun.

Gülümsedim ve "İsteyerek yapmadın biliyorum." Dedim. Aysun gözlerini ovuşturdu. "Saat! Saat kaç? Annemler çok merak etmiştir bizi!" Dedi Aysun.

Kol saattime baktım. Saat ondu. "On! Saat on! Gitsek iyi olur." Dedim ayağa kalkarken. Aysun'da kalktı.

Telefonumu açtığımda Berk'ten bir sürü mesaj vardı. Aysun'a baktığımda o da telefonuna bakıp of çekiyordu.

"Bir sürü arama ve mesaj var demi. Bende de var çoğu Berk'ten. Bir arasan iyi olur. Bende arayım."

"Aynen."

Dedi Aysun. Telefonununda birini arayıp kulağına götürdü telefonu. Bende sadece Berk mesaj atmıştı. Çünkü annemler beni merak etmezdi...

Berk'i aradım. Telefonu kulağıma götürdüm. Bir kaç saniye sonra açtı. "ALO RÜZGAR! NERDESİN SEN! MERAKTAN ÖLDÜM ÖLDÜM!"

"Özür dilerim Berk. Şey ben şey." Diyip durmaya başladım. Berk of çekti.

"Ah Aysun'la mıydın?"

"Hıhı evet."

"Tamam hadi git eve başka bir şey istemiyorum. Yarın ama çok soru sorcam hazırlıklı ol!"

Güldüm ve "Tamam geliyoruz şimdi." Dedim. "Hadi görüşürüz! Dikkat et kendine! Aysun yanında mı şu an? Onada dikkat et akşam akşam!"

"O da yanımda. Tamam dikkat ederim. Hadi görüşürüz!" Diyip telefonu kapattım. Aysun'a baktığımda telefonda Melahat ablayla tartışıyordu.

"Annecim bak nerdeydim ben biliyor musun? Ben şeyden şeyde" dedi Aysun. Sessizlik oldu. "BEN RÜZGAR'LAYIM!!" Diye bağırınca birden tuhaf oldum.

Tebessüm ettim. Sessizlik oldu. "Ah anne ah! Kızının ben kızının! Neden inanmıyorsun bana!"

Daha sonra bana doğru yürümeye başladı. Yanıma geldi. Telefonu kulağından çekip hoparlöre aldı.