Dokuz ay... Sehun için bir işkenceden farksız geçen dokuz ay. Luhan'sız geçen dokuz ay. Sehun içindeki umudun parlak ışıklarının yavaş yavaş söndüğünü biliyordu. Dokuz ayda çok şey olmuştu. Sehun yeni taşındığı büyük evde tek kalmamak adına çatlak dörtlüyü evine alarak artık onlarla yaşamaya başlamıştı ve aralarındaki güvensizlik bağları birleşerek bağlanmıştı.
Chanyeol gürültülü bir şekilde merdivenlerden inerek Luhan'ın fotoğraflarını elinden düşürmeyen Sehun'un dikkatini sonunda çekmişti.
" Hey! Sehun eğer aç kalmak istemiyorsan. Hemen mutfağa gel. "
" Aç değilim Chanyeol siz yiyin ."
" Dünde böyle söylemiştin ama beş dakika sonra sofraya baktım. Sehun masadakileri sömürüyor. "
" Chanyeol Luhan'ı özledim. " dedi özlemle.
Chanyeol yüzündeki sırıtmayı keserek büyük bir ciddiyetle Sehun'un karşısana oturdu. Her Luhan konusu açıldığında herkesi sessizlik ve hüzün kaplıyordu.
" Bak biliyorum Luhan'ı özlediğini... hepimiz özlüyoruz. Şu kapıdan neşeyle girmesini dört gözle bekliyoruz. Polisin bulamadığını biz nasıl bulacağız...? Polisler aramayı durdurdu. Bütün Kore'yi üstüne altına getirdi. Üzgünüm Sehun. "
Sehun burnunu çekerek yaşdan buğulanmış gözlerini kırpıştırdı. Polisler bile ümidini kesmişken artık bulamazlardı.
" Ö-ölüsüne bile rağzıyım Chanyeol." Sesi yorgun çıkıyordu.
Chanyeol şuan karşısında Oh Sehun değilde Luhan'ı seven Sehun'u görüyordu. Sehun fark etmeden davranışları değişmişti. Belkide Luhan'ın yokluğu bir işe yaradı.
" Hadi Sehun kalk bir elini yüzünü yıkada mutfağa gel. "
Chanyeol ayağa kalktı ve mutfağa gitti.
Sehun iki eliyle göz yaşlarını silerek banyoya ilerledi. Sehun soğuk suyla yüzünü bir iki defa yıkadı. Aynağa baktığında yıkılmış bir Sehun görüyordu. Bebeksi yüzü bir çiçek misali solmuş gibiydi...
****
" Yah! teyze. " Luhan teyzesinin elinde salladığı çilek desenli boxer'ını sertce teyzesinden aldı ve arkasına sakladı.
" Uh! Benim küçük kuzum çilekli boxer'mı giyermiş. Kim bilir ne kadar tatlı olursun onu giyince. Aiyy kuzum boxer'ı benim için giy ve teyzesi kuzusunun sıkı kalçalarına yakışan çilekli boxer'ı kalçada görsün. " Teyzesi yanakları sıkarken soluksuz bir şekilde konuştu.
Luhan gözlerini büyüterek sevinç niğdaları yağdıran teyzesine baktı. Bu kadın ciddi miydi? Luhan geri çekilerek kendisini odasına attı. Çilekli pembe boxerına gözlerini devirerek bakmıştı. Bu Baekhyun'un hediyesiydi. Luhan içini kaplayan hüzünle yatağa uzandı. Dokuz ay ona dokuz yıl gibi gelmişti... Luhan tedavilere tepki vererek ve ilaçlarını içerek tamamen halüsinasyon görmeyi bırakmıştı. Bir ay önce eski ruhen sağlına geri dönmüştü. Artık Sehun'un deyimiyle DELİ değildi.
Luhan yüzüne üflenen ılık nefesle gözlerini açtı. Hadi ama teyzesi yüzüne üflüyordu. Luhan işaret parmağıyla teyzesinin alnına bastırarak geri itti.
" Teyze sabah sabah ne yapıyorsun ? "Sesi uykudan dolayı kısık çıkmıştı.
Teyzesi gözlerini kısarak Luhan'ın bacaklarının arasına sıkıştırdığı çarşafa baktı.
" Bakıyorumda çilekli pembe boxerı giymek yerine Calvin Klein giymişsin Kuzum. " Kadın gözleriyle Luhan'ın poposunu işaret etti.
Luhan tıslayarak çarşafı boynuna kadar çekti. Boxerla yattığına bin pişman olmuştu. Bu azgın teyzesi Luhan'a durmadan sözlü tacizleriyle utandırıyordu. Biliyordu Luhan... Teyzesinin onun gülmesi için yaptığını...
