Tesadüfen karşılaşan iki kişi ve hayatlarındaki gizem. Bu iki kişinin tek zaafları birbirleri. Onlar ne kadar kaçarsa kaçsın her seferinde birbirlerine savruldular, karıştılar. Ama onları asıl bağlayan şey hayatlarındaki gizem...
Hastanede ameliyathanenin önünde Barkın'ın ameliyatının bitmesini bekliyorduk. Ateşin de tedavisi yapılıyordu oda da.
Öylece duvarı seyrediyordum. Nefes almakta zorlanıyor, her nefes aldığımda ciğerlerime bıçak saplıyorlardı. Gözlerim acıyordu ağlamaktan bir kaç saat önce 24 yıllık hayatımın en güzel anını yaşadım. Mutluluktan ölmek üzereydim. Ama şimdi o ölürse ben ne yaparım diye düşünüyorum.
Tam 10 saat 600 dakika 36000 saniyedir Barkın'ın sesini duyamıyorum, yüzünü göremiyorum. Bu o kadar acı ki,
Sevdiğin adamın kötü bir durumda olduğunu bilmek, onun acı çektiğini bilmek, ölümle burun buruna olduğunu bilmek...
Gözlerimden akan yaşları elimin tersiyle sildim ve sonunda doktor ameliyathaneden çıktı "Barkın Göksoy' un yakınları?" dedi etrafına bakarak , hemen ayağa kalktık doktora yaklaştık lafa daldım "Biziz, Barkın iyi mi?" Doktor hemen cevap verdi "bunu söylemek istemezdim ama durumu şu an kötüye gidiyor açıkçası ve acil AB Rh negatif kan bulunması gerekiyor, biz gerekli yerlere haber verdik ama ne zaman haber gelir bilemiyoruz. Ama Barkın beye çok acil 6 saat içinde kan bulunması gerekiyor" dedi ayaklarımın beni daha fazla tutamayacaklarının farkındaydım.
Zorlukla elaya döndüm "ela senin ki uymuyor mu?" ela kafasını olumsuzca salladı "b-benimki p-pozitif" ağlamaktan zorlukla konuşuyordu abime döndüm "abi?" dedim ağlayarak o da kafasını olumsuzca salladı "mert!" hemen yanıma geldi "cemre hanım buyurun" "kan gurubun ne" "AB Rh pozitif" sinirle ayağımı yere vurdum "mert acilen AB Rh negatif kana ihtiyacı var Barkın'ın ne olur 6 saat içinde bulun hastanedeki herkese sorun kim var kim yok akrabalarınıza falan ne olur yalvarırım hadi" dedim tek nefeste.
Abim "cemre o kan gurubu birinde var." dedi hemen abime döndüm "tamam gelsin şimdi?" "verebilir mi?" "verir ama emin misin?" dedi abim abi neyi bu kadar soruyorsun ki? "abi hadi ara gelsin çabuk ol en kısa zamanda gelsin" dedim yalvarırcasına "tamam" dedi ve gitti.
🖤📌
"Abi ne zaman gelir?" abim karşımda ki 1.70 sarışın güzeli ince belli mavi gözlü kızı gösterdi "geliyor" dedi ve ayağı kalktı kız abime yaklaştı ve "ABİ" diyerek sarıldı abi? abime baktım, kız "ee ne yapmam gerekiyor?" dedi ben hâlâ abime bakarken doktor seslendi "Barkın beyin acil kana ihtiyacı var!" hemen doktora döndüm "geldi kan verecek kişi" dedim yanımda ki kızı göstererek kadın bana döndü ardından kıza "buyrun sizi muayene odasına alalım o zaman" dedi kız kafasını salladı ve gitti.
Abim "cemre konuşalım mı" dedi elini saçlarıma koyarken geri çekildim. "Sonra abi, sonra" dedim ne olup bittiğini merak ediyordum ama şu an anlatsada anlamazdım çünkü aklım Barkındaydı, ela "siz bir şey olursa bana haber verin ben de bir ateş abiye bakayım" dedi ve gitti.
Yeniden telefonum çaldı Yeni arama: Gizli numara Derin bir nefes aldım. Açmayacaktım. Onunla boş sohbetler yapacak durumda değildim. Ayağa kalktım canım önüne gittim Barkına baktım. üstü çıplak ince örtü yarısına kadar kapalı, kolunda serum, parmağında adını bile bilmediğim bir alet, ağzında ve burnunda oksijen maskesi vardı. Onu bu kadar savunmasız görmek çok daha fazla canımı sıkıyordu.
Yoğun bakımın kapısı açıldı hemşire eline ki anemi ile girdi.
(Anemi)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onu biten serum iğnesini çıkartıp diğer kan dolu seruma taktı iğneyi ve damla kısmını ayarlayıp çıktı yoğun bakım odasından. Hemen hemşirenin yanına gittim "pardon" hemşire gözlerini bana çevirdi "buyurun" "Barkın'ın yanına girebilmemize izin var mı?" "yani sanmıyorum ama bir doktorla konuşayım isterseniz" dedi gülümsedim "lütfen" dedim hemşire de gülümsedi ve gitti.
Kız ve abim kenarda oturuyorlardı. Ona döndüm kız abime dönmüş bir şeyler anlatıyordu abim ara sıra ona bakarken bir yandan da bana bakıyordu. Onların yanına gittim ve yavaşça yanlarına oturdum. "Barkın'ın durumu nasıl?" dedi abim omuz silktim "aynı hemşireye yanına girebilir miyiz diye sordum. Doktorla konuşmaya gitti" dedim sesim çok yorgun çıkmıştı kıza döndüm "bu arada çok teşekkür ederim" dedim hafif gülümsedim o da samimice gülümsedi "rica ederim ne demek" dedi ve elini uzattı devam etti "ben masal, memnun oldum" dedi ben de elimi uzattım ve konuşmaya başladım "ben de memnun oldum, cemre" dedim samimice.
Gayet tatlı bir kızdı masal yüzü de çok güzeldi. Sarı uzun düz saçları da ona çok yakışıyordu. O sırada ela geldi ateşin yanına gitmişti o yarım saat önce, gözleri masala döndü "merhaba" dedi ben lafa girdim bu sefer "Barkına kanını veren kişi" dedim masal ayağa kalktı elini uzattı ela elini görmezden gelip direktmen sarıldı.
Masal şaşırmış bir şekilde elaya bakıyordu. Ela yeniden heyecanla konuşmaya başladı "abime kan bulundu yani değil mi? cemre konuştun mu doktorla bişey dedi mi?" yorgunca elaya baktım "ela bir sakin ol otur, hemşire gelip kontrol ediyo gidiyo, daha bir şey söylemediler aynı" dedim ardından ela gelip yanıma oturdu.
Yüzünde ki gülümseme silindi birden ve abime ve masala döndü "siz...sevgilimisiniz?" hiç bu soruyu sormak istemediği billiydi, abim cevap vermedi ama masal lafa girdi "hayır üvey abim" dedi. Ne üvey miabin? "Ne?" "N-nasıl yani?" dedim abim "cemre sabahtan beri seninle konuşmak istediğim konu buydu" dedi ve ardından devam etti "masal bizim üvey kardeşimiz, annelerimiz aynı serdarla annemin kızı" dedi beynim durmuş hiçbir şeyi algılamıyordu.
Masal "bir dakika abi" dedi abime döndü "bahsettiğin kardeşin cemre mi yani?" dedi abim "evet" dedi masal gözleri dolu dolu bana baktı tam birşey söyleyecekti ki hemşire ve doktor yanımıza geldi "Barkın beyin odasına bir kişiyi alabiliriz, bir kaç dakikalığına ama sadece" ela bana baktı "sen gir istersen" dedim ela omuzumu dostça sıktı ve şu sözleri söyledi "şu an ona sevdiği kadın iyi gelecek" dedi samimice gülümserken.
