En Güzelinden Aşk

15. Bölüm

Gözlerimi yavaş yavaş açtım. Kendi odamdaydım abim ellerini yanaklarıma koydu
"cemre iyi misin?" dedi
"iyiyim" dedim yorgun ve uykulu ses tonumla, bir anda ela sarıldı
"cemre öldüm meraktan ya"
"iyiyim ela sakin ol" dedim ben de onun beline elimi koyarken. Ela geri çekildi "çok korktuk biz sana bişey yapmadı değil mi o?" dedi kafamı sağa sola salladım.
"peki, o zaman biz çıkalım da sen dinlen" dedi ela sonra ayaklandılar abim de tam çıkıyordu ki ona seslendim.

"Abi" bana döndü
"efendim?"
"konuşabilir miyiz?" dedim fısıltıyla çıkan sesimle onu önceden dinlemeyip ona kızdığım için üzülüyordum. Küçüklüğümdeki gibi.

Barkın son kez ilk bana sonra abime bakıp çıktı. Yatakta oturur pozisyona geldim. Abim de yanıma oturdu
"abi" dedim başımı öne eğerek, abim tanımadığım biriymiş gibi utanıyordum.
"efendim abim" dedi abim sakin bir sesle
"özür dilerim" dedim sesim titremişti
"özür dilemesi gereken sen değilsin ki, benim"
dedi mahçupça daha sonra elleri ellerime uzandı sımsıcak elleriyle ellerimi tuttu.

"cemre, özür dileri-" devam etmesine izin vermeden sarıldım ona bir süre şaşırdı bekledi sonra ellerini belime yerleştirdi ve sarıldı.
"abi, senin belinde yara var mı?" ardından devam ettim
"ne olur yok de" dedim hüzünle ama onun cevabı
"sana bunu kim söyledi?" Oldu.
"Var mı yani?" dedim merakla
"var" dedi alışmış gibi rahat cevap veriyordu bu konuya
"o mu yaptı?" diye sordum abim rahatlıkla
"evet" dedi net bir ses tonuyla
"neden sana bunları yapmasına izin verdin abi?"
"verdim. Çünkü bana zarar vermese sana verecekti" dedi
"bana zaten veriyordu, bana zarar vermediği gün yoktuki. Neyle zarar verdi peki?" dedim sesim titremişti yine.

Bu sefer abim ellerini ellerimden çekip yanaklarıma koydu
"sen bunları düşünme abicim. Dinlen sadece." dedi "dinlenmek istemiyorum." dedim
"abi biz o adamın çocukları değiliz değil mi?" abim bunu bilmeme şaşırmıştı. Onun gerçekleri bu kadar ayrıntıyla söyleyeceğini düşünmemişti belli ki
"değiliz" dedi sert ve sinirli bir sesle, kafamı salladım abim de kafamdan öpüp "dinlen" dedi ve çıktı.

Ama zaten uyuyup yeterince dinlemiştim. biraz kitap okumak istedim. Komidinin çekmecesini açtım. Tehlikeli oyunlar.

Bir söz gözüme takıldı kitapta diyor ki;
" 'Söyle evladım' diye teselli ederdi annem beni. Söyle de içine hicran olmasın. Hicran oldu anne."
gözümden istemsizce kitaba doğru bir damla aktı. O sözü bir kaç kez daha beynimde döndü durdu.

Hicran oldu anne

Hicran oldu anne

Hicran oldu anne.....

Annemin kokusu burnuma geldi bir an. Nefesim daraldı. Soluklanamadım. Dünyadaki bütün oksijenler tükenmiş ve ciğerlerime dolamıyordu.

Üstümdeki çarşafı kenara çekip hızla kalktım ve cama doğru yaklaşıp perdeyi ardından camı açtım. Yavaş yavaş sakinleşip nefes almaya çalıştım. Yutkundum.

Seni çok özledim annem...

Kapı tıklandı ardından "gir" komutunu verdiğimde içeri Barkın girdi
"birşey mi oldu neden camın önündesin?" dedi merakla nefesim biraz daha düzene girmişti
"yok, biraz nefes almak istedim sadece" dedim yumuşacık bir sesle

Ben neden bu adama en fazla 5 dakika kızgın kalabiliyorum?

Kafasını bir kere salladı ve yatağın kenarına oturdu
"Biraz konuşalım mı?" diye sordu
"olur"
"hâlâ bana kızgın mısın?" diye sordu

Keşke kızgın kalabilsem de kızgın olsam Barkın.

kafamı sağa sola salladım.
"hayır değilim." dedim net bir cevapla
"emin misin?" diye sordu kaşlarını kaldırıp
"evet"
"tamam, yarım saate yemek hazır olur, gelirsin"
"tamam gelirim" dedim yorgun bir sesle aslında yorgun değildim ama aklıma annem gelince moralim bozulmuştu biraz. Barkın odadan çıktı.

Ben de dolaptan bir uzun tişört, siyah eşortman ve iç çamaşırlar aldım ve banyoya girdim.

....................

Kısa ılık bir duşun ardından çıkıp dolaptan çıkardığım kıyafetleri ve çamaşırları giydim. Saçlarımı taradım yüzüme nemlendirici krem sürdüm ve aşağı indim. Abim, Barkın ve ateş aralarında konuşuyorlardı. Ela ise telefonu ile uğraşıyordu. Elanın yanına oturdum yavaşça
hepsinin gözleri bana döndü sonra ela hariç üçü tek bir ağızdan
"bilerek bayıldığını biliyoruz." dediler bunu nasıl yaptığımı merak ediyorlardı

Oha bunu nasıl fark ettiler ya?

"kendi isteğimle nasıl bayılayım ya, öyle bir yeteneğim yok benim" dedim kendimi savunurken

Var aslında ama siz bunu bilmeyin.

Abim "var cemre." dedi, Ben abimin bildiğini unutmuştum tabii.

Bu sefer de ateş "varmış harbiden abin anlattı küçükken de yapıyormuşsun" dedi.
Tatlı olduğumu düşünerek sırıttım.
"ee şey o ya çok küçükken yapıyordum onu ben şimdi nasıl yapıldığını hatırlamıyorum bile" dedim sesimi yumuşacık yaparak Barkına baktığımda küçük bir tebessüm ile beni izliyordu.

Ayfer hanım "yemek hazır" dedi ve gitti
"aaa bak şeymiş, yemek hazırmış hadi gidip yemek yiyelim" dedim konuyu değiştirerek abimler de güldü ve kalkıp masaya geçtiler.

Abim yemekten bir kaşık alıp,
"cemre tuzu uzatır mısın?" dedi tuzluğu göstererek tam elimi tuzluğa uzatırken ela tuzluğu alıp gülümseyerek abime verdi. Hepimiz onları izlerken güldük. Barkın hariç. Barkın ters ters poyraza ve elaya bakıyordu. Onun bu halini görünce daha fazla güldüm, gülüşümle Barkın'ın bakışları bana döndü. Bana da ters ters bakınca gülüşümü zorla durdurdum. Barkın gözleri yeniden elaya ve abime döndü ela abisinin baktığını fark edince gülümsemesi soldu. Toparlanıp yemeğini yemeye başladı.

...................

Çoktan yemeğimizi yemiştik. Ayfer hanımın işi çıkmıştı ve o yüzden erken çıkması gerekmişti. Ben de bulaşıklar için mutfağa gitmiştim ela ve diğerleri de yardım etmek istemişti ama gerek duymadığımı söylemiştim. Ben bulaşıkları makinaya dizerken Barkın geldi
"ne oldu?"
"yardım etmeye geldim"
"gerek yok ben hallediyorum"
makinaya koymak için elime aldığım tabağı o da elimden aldı. Ben de sandalyeye oturup onu izledim, gülerek "oo Barkın bey sizi böyle görmek de mi varmış?" dedim gülerek alaylı bir ses tonuyla
"sen daha beni neler yaparken göreceksin bu ne ki" dedi göz kırparak.

SELAMMM

YENİ BÖLÜM SİZLERLE

BU BÖLÜM KISA FARKINDAYIM AMA 16. BÖLÜM EFSANEE

OY VERİRSENİZ MUTLU OLURUM 🌼

tiktok: sennvebenn_1

SİZİ ÇOK SEVİYORUUMMM🍯🛐🍯🛐🍯🛐