Siwy to tak naprawdę nie kolor, a modyfikacja i zahamowanie transportu melaniny, warunkowanym przez gen G, rozpowszechniony u wielu ras koni. Na przykład w Polsce spora część rumaków arabskich jest siwa. Niektóre rasy w prawie 100% jest siwych, np. konie lipicańskie, andaluzyjskie czy perszerony. Konie siwe przy białej sierści posiadają ciemno napigmentowaną skórę, która jest widoczna wokół oczu, chrap oraz genitaliów. Umaszczenie siwe jest wzorem postępującym. Źrebięta rodzą się maści podstawowej (innej niż siwa) a wraz z wiekiem zaczynają nabierać siwych włosów. Pierwszą oznaką, że źrebię będzie siwiało są jego białe rzęsy. Szybkość siwienia jest cechą zależną od wielu czynników takich jak rasa czy wiek. U jednych koni siwienie zatrzymuje się na pewnym etapie, a u innych postępuje aż do całkowitej białości. Drobne plamki koloru umaszczenia brązowego są nazywane hreczką. Czasami zdarzają się tzw. krwawe odmiany, czyli nie objęte siwieniem miejca koloru maści podstawowej. Najczęściej mogą powstać z połączenia w większe plamy plamek hreczki lub być podstawowymi niewysiwiałymi miejscami koloru bazowego.
Wierzchowce siwiejące przechodzą w pewnym etapie w jabłkowitość, będącą efektem zbierania się melaniny wokół naczyń krwionośnych.
Plamy chubari są ściśle związane z siwieniem, są stałej wielkości jajka, ich wielkość jest różna. Ich alternatywna nazwa pochodzi od ogiera pełnej krwi angielskiej Tetrarch, który posiadał te plamy i przekazał je swojej córce i wnuczce.