MÜHÜRLENMİŞ(Minsung-Omegaverse)

Bölüm 20

Minho'nun rutunun üçüncü günüydü.Jisung oldukça yorulmuş olsa da Minho ile bu dönemi birlikte geçirdiği için oldukça huzurluydu.Güneş ışıkları evin içini doldururken Minho'yu izlemeye dalmıştı Jisung.Akşam olmak üzereydi ve onlar neredeyse bu üç günde doğru düzgün hiç bir şey yememişlerdi.Minho'nun durmaksızın gelen içgüdüsel isteği Jisung'a zor anlar yaşatmıştı.

"Yemek hazır sevgilm." Minho'nun mutfaktan seslenmesiyle koltuktan kalkıp masaya doğru ilerledi.

"İyi misin? " Minho kollarını Jisung'un beline dolayıp sandalyeye oturmasına yardım ederken sormuştu.

"Endişelenme yarına birşeyim kalmaz.Sonuçta bunların olacağını biliyordum." Jisung kıkırdayıp Minho'ya derin bir öpücük bırakmıştı dudaklarına.

"Hadi başla yemeğe,çok acıkmış olmalasın."

Minho Jisung'un tabağını doldurduktan sonra onun keyifle yiyişini izledi bir süre.Bütün sorunları,düşünceleri uzaklaştırıp mükemmel bir üç gün geçirmişlerdi.Yarından sonra bu sevgi dolu pembe anlar geride kalacağa benziyordu.Düşmanlar pusuda beklerken çok dikkatli davranmaları gerekiyordu.

"Sanırım bu günden sonra yakalı kıyafetler giymek zorundayım." Jisung bıkkınca bir nefes vererek konuştuğunda Minho onu kollarının arasına aldı.Keyifli geçen yemekten sonra birbirlerini sevmeye devam ediyorlardı.

"Çok dikkatli olmalıyız Jisung,işaretini kimse görmemeli.Gerçi bende saklamalıyım,benim ki de çok belirgin duruyor."

Jisung Minho'nun boynunda ki işarete öpücük bıraktıktan sonra yüzünü avuçlarının arasına aldı.

"Başarabiliriz sevgilim,bizi kabullenecekler.Belli ki normal olmayan şeyler var,tam Alfa olmadığım çok açık."

"Konseyden yana artık korkmuyorum Jisung,tek korktuğum diğerlerinin sana,kardeşlerime zarar vermesi..."

"Sen en doğru olanı yaptın Minho! Onun Seungmin'e yaptığı affedilemezdi!"

"Ah ! Onları aramayı unuttum,ne yaptılar çok merak ediyorum."

Minho telefonunu bulup Felix'i aramıştı ilk.Herşeyin yolunda olduğunu ve şuan Changbin ile sahil kenarında yürüyüş yaptıklarını söylemişti.Minho telefonu kapatırken yüzünde ki rahatlama hissi çok net belli oluyordu.Minho Changbin'e oldukça fazla güveniyordu.

Bu sefer Seungmin'i aradığında çağrı cevapsız kalmıştı.Israrla ard arda arasa da telefon açılmıyordu.Minho endişelenmeye başlarken hızla oturduğu koltuktan kalktı.

"Telefonu neden açmıyor ki! Lanet olsun!"

"Sakin ol Minho,belki duymuyordur.Chan ile birliktedir."

"Chan'ı arayacağım."

Minho telefonu uzun uzun çaldırdıktan sonra nihayet telefon açılmıştı.

"Siktiğimin telefonu neden açılmıyor Chan!" Minho direk bağırmaya başladığında Chan'a açıklama fırsatı vermiyordu.

"Seungmin ile birlikteydim,duymadık Minho."

"Ne kadar çok endişelendim haberin var mı? Ah aklımı kaybedecektim! Seungmin'i ver telefona çabuk."

"Seungmin,iyi misin? Ne yapıyorsunuz?"

"Minho gerçekten bravo sana,resmen romantik anımızın içine ettin!" Seungmin'in açık konuşup sinirlenmesi Minho'yu biraz utandırmıştı.

"Özür dilerim Seungmin,ben sadece endişelendim.."

"Tamam her neyse biz iyiyiz.Şimdi kapatmak zorundayım,izin verirsen mühürleneceğiz!"

Minho'nun cevap vermesine fırsat vermeden telefonu yüzüne kapatmıştı.Minho kendini koltuğa attığında yanında Jisung'un güldüğünü duyabiliyordu.

"Gülme lütfen,of çok berbat hissediyorum şuan.."

"Cidden nasıl denk getirebildin o ana?" Jisung hala gülüp dalga geçerken Minho kucağına çekip ısırarak öpmeye başlamıştı.

"Ah acıyor Minho! Isırma!!"

"Eşinle dalga geçmenin cezası minik kurtçuk.."

---

Ertesi gün Jisung kendi evine geldiğinde oldukça gergindi.Dedesine görünmeyip direk duşa girsede Minho'nun kokusu üstünde gitmemişti.

"Gelmişsin sonunda oğlum,nasılsın?" Dedesi yanına oturduğun da saniyeler içinde yüzü değişmişti.

"Kokun..Minho'nun kokusuyla iç içe geçmiş resmen Jisung."

Kaşlarını çatıp aniden boynundaki kazağı aşağı çektiğinde iz gözler önüne serilmişti.

"Jisung..." Dedesi gözlerini kapatıp ellerini yüzüne kapattığında Jisung onun ne kadar endişelendiğini anlayabiliyordu.

"Neden yaptın bunu Jisung? "

"Minho döneme girmişti bende.. Onun yanında olmak istedim baba."

"Ne kadar tehlikeli bir durum olduğunun farkında değil misiniz siz? Minho nasıl böyle bir şey yapar? Ah! İnanamıyorum gerçekten..." Adamın yüzünden endişe,üzüntü birer birer okunuyordu.

"Minho'nun hiç bir suçu yok baba! O bana söylemedi bile döneme girdiğini,hatta evine gittiğinde beni göndermeye çalıştı ama ben gitmedim.Zaten onun feromonlarını duyunca orada yığılıp kaldım."

"Ne diyeceğimi bilemiyorum Jisung.Ben şuan karmakarışık hissediyorum.Sana bir şey olursa ben yaşamam biliyorsun dimi?Benim tek dayanağım,tek varlığım sensin!" Adamın yaşlı gözlerinden yaşlar düşerken Jisung ona sımsıkı sarılmıştı.

"Lütfen ağlama baba,sen benim annemsin,babamsın,dedemsin herşeyimsin.Bu güne kadar beni herkesten,herşeyden korudun ama artık Minho var endişelenme lütfen,onun beni koruyacağına inanıyorum.Ona güveniyorum baba."

"Canım oğlum,ne zaman bu kadar büyüdün de eşini buldun.Ah Jisung! Benim minik Alfam."

"Sana bir şey söylemem gerekiyor baba.Minho'nun kurdu bana Omegam diye seslendi.." Yaşlı adam duyduğu cümleyle oldukça şaşırmıştı.Bu nasıl olabilir diye düşünürken aklına gelen şeyle yerinden sıçradı.

"Korundunuz dimi?!"

"Şeyy.." Jisung rahatsız bir şekilde kıvranmaya başladığında adam koltuğa yığılmıştı resmen.

"Jisung! Size inanamıyorum gerçekten!" Adam duyduklarını hazmetmeye çalışırken bir de korunmasız ilişki çıkmıştı ortaya .Resmen şuracıkta kalbi durabilirdi endişeden.

"Ama ben dönemimde değildim ki baba.İlaç almalı mıyım?"

"Jisung 4 gündür evde yoksun,gerçekten ilacın fayda edeceğine inanıyor musun?"

"Gerçekten hamile kalabilir miyim ki?Hem gerçek bir Omega olduğum bile belli değil.Normalde Alfaların hamile kalması zor değil mi?" Jisung'ta paniklemeye başlamıştı.

"Şimdiden endişelenmek yersiz olur.Bekleyip göreceğiz.Sen sadece mührünü korumak zorundasın şuanlık.Ben yanındayım endişelenme Jisung."

Jisung bütün gece endişeden uyuyamamıştı.Minho'ya da bu durumdan bahsetmek istememişti.Zaten kafasında bir sürü dert varken bir de bunu düşünmesini istemiyordu.Yarından sonra her şey tamamen değişecekti zaten...