Full Moon [BxB] COMPLETED

CHAPTER 25

CHAPTER 25

WHEN Lorenzo entered the pack house, he saw his family eating at the living room. Kumunot ang noo niya nang makita ang kinakain ng mga ito. Nakita niya ang tatak ng wrapper ng kinakain ng mga itong tsokolate.

"Son, you're here." Anang ama niya nang makita siya nito habang may kinakain ito.

"Hey, man, come and try this. It's delicious!" ani Alessandro.

"Libre kaya masarap," sabi ni Rocco habang nakangisi.

"Anong kinakain niyo?" tanong niya. "Parang ngayon lang naman kayo nakakain ng ganiyan?" napailing siya.

Tinignan ni Lorenzo ang iba pa, parang walang pakialam ang mga ito sa mundo habang kumakain. Napailing si Lorenzo saka naglakad palapit sa mga ito. Kumuha siya ng isang chocolate bar pero inagaw nito ni Alessandro.

"You have yours in your room. Kumain ka doon. Huwag mo na kaming agawan. We've been busy fighting rogues this past few days. Let us eat heartily." Ani Alessandro.

"I have mine in my room?" nagtatakang tanong ni Lorenzo.

"Oo, anak," sagot ng kaniyang ina.

Kumunot ang nuo ni Lorenzo at magtatanong sana siya kung kanino nanggaling ang kinakain ng mga ito nang bigla na lang may yumakap sa kaniya mula sa likuran.

"Damn, Giovanni. Huwag mo nga akong yakapin." Aniya sa kakambal habang naiinis.

"I miss you, my twin brother." Giovanni kissed his brother's cheek.

Siniko ni Lorenzo ang kakambal pero ang loko, mas lalong humigpit ang yakap nito sa kanya. Napailing na lang siya. Kapag ibang tao ang kaharap nito, he's cold and indifferent, but when Giovanni was with him, daig pa nito ang bata kahit naman mas matanda ito sa kaniya ng ilang minuto. But it doesn't matter who's the eldest, they are twins anyway.

"Kanino galing ang mga 'yan?" tanong ni Lorenzo at hinayaan na lang ang kakambal na yakapin siya.

Tumingin ang mga ito sa kaniya. Lahat ang mga ito sabay sabing, "si Levi."

Nanlaki ang mata ni Lorenzo. "My Levi? He's here?!"

"He's in your room, twin. Parang hindi maganda ang pakiramdam niya kaya pinagpahinga namin siya," sabi ni Giovanni.

"He looks pale," sabi ng ama ni Lorenzo.

"And he looks different," ani Rocco habang nakakunot ang noo.

Mabilis na tumakbo si Lorenzo paakyat ng hagdan.

Nagkatinginan naman ang mga naiwan sa living room saka nagpatuloy sa kanilang pagkain.

Parang tumakbo ng ilang milya si Lorenzo bago siya nakarating sa kwarto niya. Binuksan niya ang pinto. "Amore mio?!"

Natigilan siya nang makitang mahimbing na natutulog si Levi sa kama niya. Kinalma muna niya ang puso niya bago naglakad papasok sa loob ng kwarto. He shut the door behind him and walked towards his mate. Umupo siya sa gilid ng kama at pinagkatitigan ang mukha ni Levi.

He lost weight. Aniya nang mapansing pumayat ang Amore mio niya.

Kapagkuwan napadako ang tingin niya sa buhok ito. Kumunot ang nuo niya. Umangat ang kamay niya at hinaplos ang buhok ni Levi. He chuckled. "Amore mio, did you dye your hair?"

Pero hindi naman ito mukhang nakulayan. It's looks natural actually. And it looks good to him.

Napatitig si Lorenzo sa mukha ni Levi. Hinaplos niya ang mukha nito. "What happened to you in Germany? You look pale, Amore mio."

Napatigil siya sa paghaplos ng mukha nito nang gumalaw si Levi, yumakap ito sa kaniya at umunan sa hita niya.

Lorenzo's softened. His mate was sleeping peacefully and he doesn't have the heart to disturb Levi's peaceful sleep so he let him, making his lap as his pillow.

Sumandal siya sa headboard ng kama at hinayaan si Levi na magpahinga dahil sa mukha pa lang nito, alam niyang wala itong naging maayos na pahinga. Mukha kasi itong pagod na pagod.

Napabuntonghininga si Lorenzo.

Being the highest leader of the Wolf Hunters Organization is not easy.

He wished to share his mate's burden but he knew that Levi wouldn't let him. He knew why. Napangiti siya at naaptingin sa bedroom bench na nasa paanan ng kama. Nakita niyang may medium size box ang naroon. Hindi na niya kailangang magtanong kung ano 'yon at kung kanino galing.

Lorenzo wanted to cook for his mate so he carefully removed his head from his lap. Pinaunan niya ito sa unan niya saka niya inayos ang kumot nito. Umuklo siya saka hinalikan ang noo ni Levi.

Lumabas si Lorenzo ng kwarto saka bumaba sa kusina.

He saw his family still in the living room but Alessandro, Rocco and his twin, Giovanni, are now gone. They probably gone for patrol the whole pack especially at the border. Dumeretso siya sa kusina para ipagluto si Levi.

Habang nagluluto siya ng pagkain ni Levi, pumasok ang kakambal niya sa kusina habang may kinakain ito.

"Cooking?"

"Obviously," ani Lorenzo. "I wonder what happened to Levi in Germany. He lost weight."

"And there's changes in him. Una nga naming napansin sa kaniya kanina ay ang kulay ng buhok niya. It looks like it's not dyed at all." Ani Giovanni.

"It's natural." Tumingin si Lorenzo sa kapatid. Umiling siya. "I'll talk to him when he woke up."

"Better. Nag-aalala si Mommy at Daddy sa kaniya. They wanted to talk to him earlier but Levi looked pale so they let him rest first."

Tumango si Lorenzo. Tinapos niya ang pagluluto habang nag-uusap sila ng kakambal niya. Habang inaayos niya sa tray ang pagkain ni Levi, nakarinig sila ng sigaw. Nagkatinginan si Lorenzo at Giovanni ng ilang sandali bago mabilis na tumakbo si Lorenzo palabas ng kusina at tumakbo paakyat ng hagdan.

Nang makalabas si Giovanni ng kusina para sundan ang kakambal, nakita niyang nagmamadaling umakyat sa hagdan ang kaniyang mga magulang kasama ang Beta at Gamma.

When Lorenzo entered the room, his eyes widened when he saw what's happening to his mate.

"Amore mio, what's happening?" nag-aalalang niyang tanong. Mabilis niya itong nilapitan.

"I-it hurts..." Levi said in pain.

Kaagad na hinawakan ni Lorenzo si Levi para kahit papaano ay mabawasan ang sakit na nararamdaman nito. "Anong nangyayari sa 'yo?"

Before Levi could answer, they heard a cracking of bones and Levi screamed in pain.

"Oh my god!"

Napatingin si Lorenzo sa pinto ng kwarto nang marinig niya ang boses ng ina.

Serenity looked at his son. "He's shifting."

Nanlaki ang mata ni Lorenzo. Tumingin siya kay Levi. His face was contorted in pain. And his claws are now emerging and furs are growing on his body.

Levi gripped the bed sheet. He couldn't take it. Hindi niya kaya ang sakit na nararamdaman niya. Mas malala pa ito sa naramdaman niya noong nasa Germany siya. The pain he was feeling was intense. He's sweating heavy and in his mind, there is like someone who wanted to get in.

"Lorenzo, bring him outside," sabi ni Connor.

Lorenzo obeyed his father. Kaagad niyang binuhat si Levi saka nagmamadaling inilabas ito ng kwarto. Mabilis siyang lumabas ng pack house habang buhat si Levi at nakasunod naman sa kaniya ang pamilya niya.

Lahat ng mga nakakita kay Lorenzo ay napapatigil.

Nang makarating si Lorenzo sa labas ng pack house, kaagad niyang inilapag si Levi sa damuhan. Hinaplos niya ang buhok nito. "It's okay. I'm here, Amore mio."

Levi just answered by screaming in pain.