TAMAMLANDI!
Terk edilmenin yakıcı gerçekliğini avuç izlerinde taşıyan, bir tek geçmişinin sahibi olan Milay Karan, günün birinde onu gerçeklerinden ayıran iki kişiyle tanışır. Gerçekler olmadan hayat çok daha güzeldir, çoğu zaman bir şeyleri bilmeme...
bölüm ismi birilerinin hoşuna gidecek çok iyi biliyorum. isim vermeyeyim ama baş harfi L sjdhfshdfksdf
hoş okumalar. 🌙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rahatsız edici bir düşünceyi zihnimizden silmek için yapmamız gereken tek şey sanki silinmiş gibi davranmaktı.
Bir süre sonra hangi düşüncenin silindiğini bile hatırlamıyordun.
Eskiden benliğime zarar veren olaylardan yaka kurtarmamın nedeni kesinlikle onları zamanla unutmam olmalıydı. Yoksa üst üste binen kötü anılar beni mahvederdi. Mahvolmuş olmak istemiyordum, hep kurtulmak istiyordum. Çok eskiden babamıın anlattığı masaldaki adam gibi kurtarılmaya ihtiyacım vardı ve ben onun gibi bana yardım eden insana kötü davranmayacaktım.
Fakat zamanla beni kurtaracak tek kişinin sadece ben olduğumu fark etmiştim.
Evet, Murat'ın beni karanlık kuyudan çıkardığını düşünmüştüm ama çaba sarf eden ben olmasaydım bu asla gerçekleşmezdi. Kurtarılmayı kendimiz istemediğimiz sürece kimse bizi kuyudan çıkarmayacaktı.
Başımı çevirerek yanımdaki Ayaz'a baktım ve onun bana kattığı onca düşünceyi anımsadım. İlk andan itibaren hep güven duygusunun önemini aşılamıştı bana. Ona güvenmediğim birçok anı paylaşmıştık, fakat zaman çarkı dönmüş ve bizi doğru yola yönlendirmişti.
Ayaz'a bakarken kendime engel olamadan gülümsedim ve elimi uzatarak bandaj olan elini tuttum. Geçen gün düğünde bıçağın keskin tarafını kavradığı için eli yaralıydı ve asla iyileşmiyordu. Dokunuşumu hissettiği an başını döndürerek bana baktı. Yüzümde asılı kalan gülümsemeyi gördü ve ayna etkisi gibi o da gülümsedi.
"Bana aşık mı oluyorsun yoksa?" diye fısıldadı.
"Sana çoktan aşığım ben." dedim gülümseyerek.
Ayaz elini kavrayan elimi kaldırarak dolgun dudaklarını elimin üzerine bastırdı. Dudaklarının hareketini izleyen gözlerim beni izleyen gözlerinden ayrılmıyordu. Yemyeşil gözlerindeki heyecanı net görebiliyordum. Her zaman böyle bakıyordu bana. Aşık gibi.
"Çok güzel gözlerin var. Yeşillerinde kayboluyorum." dedim. Dilime kilit vurmadan hislerimi açıkça söylüyordum.
Ayaz arkadaki duvara yaslandı, beni kendisine çekti ve iki eliyle de belimi kavradı. Başımı kaldırarak yüzünü izledim. "Bana iltifat etme gününde miyiz? Durmak bilmiyorsun ve lütfen durma."
"Aniden hoşuma gitmeye başladın işte." Omzularımı kaldırdım. "Her an kendimi kapatabilirim. Hazır ol."
"O zaman..." Hınzır bir şekilde gülümsediğinde dili gülümsemesiyle açıkta kalan dişlerinin üzerinde gezindi. Başını hafifçe eğerek yüzünü yüzüme yaklaştırdı. "O zaman öpeyim mi?"
