TAMAMLANDI!
Terk edilmenin yakıcı gerçekliğini avuç izlerinde taşıyan, bir tek geçmişinin sahibi olan Milay Karan, günün birinde onu gerçeklerinden ayıran iki kişiyle tanışır. Gerçekler olmadan hayat çok daha güzeldir, çoğu zaman bir şeyleri bilmeme...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sizi mutlu eden on şey nedir? Cevap vermek tahmin ettiğiniz gibi kolay olmayacak."
Cips dolu tabağımıgöbeğiminüzerine koydum ve dün yanlışlıkla üst kısmını kırdığım kumandayla televizyonun sesini aşağı indirmeye çalıştım. Bu kırdığım kaçıncı kumandaydı bilemiyorum, çünkü bir yerden sonra sayısını unutmuştum.
Kumanda ayağımın altına denk geliyorsa, benim suçum ne hakim bey?
Televizyondaki zayıf omuzları ve ince yüzüyle ışıl ışıl parlayan adam, önündeki yarışmacılara baktıktan sonra; onlar ciddi ciddi bu soruyu düşünüyordu çünkü, direkt oynak bakışlarını kameraya döndürdü. Samimiyetsiz gülümsemesi yüzünde asılı kalmıştı. "Peki sizi mutlu eden on şey nedir, sayın seyirciler? Cevaplarınızı son postumun altına yazmayı unutmayın! Sosyal medya hesa-"
Kırık kumandayı tekrar elime aldım ve başka bir program bulmak için ana sayfama geri döndüm. Aynı sunucusu gibi programın samimiyetsizliği de beni bayılma eşiğine getirmişti ama kafamın çok yoğun işlediği zamanlarda, mesela sınav dönemlerinde, sınavın varlığını unutmak için bir şeyler izlemem gerekiyordu.
Sınavlarım bitmişti ama sonuçlarını beklemek daha işgenceye çeviriyordu durumu.
Beni mutlu eden on şey listemin içinde kesinlikle sınavlar ve uzun süreli tatiller bulunmuyordu.
Kafamı dağıtan ve beni uzak diyarlara götüren şeyler. Buna benzer olaylara sık sık ihtiyaç duyuyordum.
Mutluluğa ihtiyaç duyduğum gibi.
Biraz anasayfamdaoyalandıktan sonra listemdeki her şeyi izlediğimi görmek beni tuzla buz etti. Netflix artık izlerken su içiyormuş etkisi yaratan ve insana zamanın nasıl geçtiğini unutturmaktan başka bir işlevi olmayan diziler üretmekten tahminen ne zaman vazgeçecekti? İşte bu yüzden güzel bir dizi izlerken aklımda dolanan 'bu bittikten sonra ne yapacağım' düşüncesinin üstesinden gelemiyordum, çünkü daha iyisi yok gibi geliyordu.
Televizyonu kapattım ve başımı koltuğun başlığına yasladığımda odanın içinin ne kadar alakaranlık olduğunu o an fark ettim. Bu loşluğun verdiği huzur bana iyi geliyordu.
Başımı sola çevirdim ve pencereden gözüken gün batımına baktım.
Kesinlikle gün batımları, beni etkileyen en büyük şeylerden biriydi. Derin bir nefesi ciğerlerimden ödünç aldığımda gün batımı gözlerimi kamaştırmaya devam ediyordu.
