TAMAMLANDI!
Terk edilmenin yakıcı gerçekliğini avuç izlerinde taşıyan, bir tek geçmişinin sahibi olan Milay Karan, günün birinde onu gerçeklerinden ayıran iki kişiyle tanışır. Gerçekler olmadan hayat çok daha güzeldir, çoğu zaman bir şeyleri bilmeme...
Sözlerime tam olarak nereden başlayacağımı bilemez haldeyim şu an. Klavyenin başında durmuş, harfleri izliyorum. Keşke zihnimden geçen her düşünceyi direkt bana yansıttığı hislerle buraya aktarabilseydim. Bundan sonraki dönemlerimde Gökyüzünü Kucakla yazmadan zamanımın nasıl geçeceğini bilmiyorum. Kendimi bu rutine o kadar alıştırmıştım ki şimdi kendimi tuhaf hissediyorum.
Yaklaşık yedi yıldır yazıyorum ama bu zaman boyunca asla başladığım bir romanı bitirmemiştim. 2018 yılında texting yazdım ve onu yazdıktan sonra bunun üzerine bir şey yapmam deyip yazma konusunu bir sürelik rafa kaldırmıştım. Sonrasında eğitim hayatım, ardından hayatımı çukura iten bir olay yaşamam üzerine böyle bir şey yapabildiğimi unutmuştum.
Fakat hepimizin bildiği gibi 2020, Mart ayından itibaren karantinadayız. Karantinanın ikinci haftasında sıkıntıdan ne yapacağım şimdi ben diyerek başladığım ve başlarken aklımda hiçbir şeyin olmadığı bir kurguydu. En başından beri bu karmaşık kitabın hiçbir şeyini bilmiyordum. Sadece kollarımı açtım ve zihnim kendisini nasıl rahatlatmak istiyorsa, onu yapması için izin verdim.
Düşündüğümden daha canlı hissediyordum kitabı yazarken. Bu yolculukta kendimi buldum, kendimi kaybettim, yeniden amaçlar keşfettim.
Ve şimdi bana ilham olan insanların hepsini belirtmek istiyorum.
Kitabı yazarken ilk altı ay sadece birkaç bölüm yazabilmiştim ve her kurgumda olduğu gibi bunda da vazgeçmek istiyordum. Tam o anda elimden tutan ve sen en iyisini yapıyorsun diyerek, bazı zamanlar bana benden daha fazla güvenen Nərmin Nəbiyeva'ya teşekkür ederim. Sen olmasaydın, bu hikaye de diğerleri gibi taslaklarımda çürüyüp gidecekti.
Veee küçük kız kardeşim, Aydan İbrahimli'ye çok teşekkür ediyorum.
Unutkanlıktan ismini buraya yazamadığım ve belki de daha tanışma fırsatımız olmayan bir sürü okuyucuma, yol arkadaşıma minnettarım, iyi ki varsınız.
Umarım beraber ilerlediğimiz bu yolda size karşı hiç yanlışım olmamıştır, olmuşsa da affola. Gerçekten hepinizi tek tek tanımak için hep hevesliyim, bana mesaj atan ve arkadaş olduğum bir çok insan kazandırdı bu kitap bana. Bazen hayalet okuyucular keşke hayalet olmasalar ve benimle tanışsalar diye dualar ediyorum, itiraf edeyim. Çünkü şimdi yapabiliyorken sizin hepinizi, beraber bu satırların çatısında olduğum insanları tanımak istiyorum.
İkinci kitap ne zaman? diye soranlarınız, merak edenleriniz için cevabım net; bilmiyorum.
Kitap olarak basılacak mı? diye soranlarınız için cevabım; kısmette varsa amin inşallah.
Bir sürelik bu kurgunun kapılarını kapatıyoruz.
Tekrar geri dönmek dileklerimle... ♥️
İkinci kitapta görüşürüz.
Love, Hayale Aliyeva. (Hemera)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
