----
Recollection
Worse? Naiyak na naman ako. Why? Don’t need to answer that stupid “W question”. Si Eys, siya umalalay sa akin. Nakaakbay siya sa akin, tapos kinantahan niya ako ng ‘Harana’.
Worst? Umabot nanaman kay Xy…hindi lang basta story. May sinend daw na picture sa kanya.
The bad thing is, exagged yung umabot sa kanya. Kasi magkakiss daw kami ni Eys. :( T.T ><
-----------
I accidentally read a blog written by him. Si brianna, childhood friend niya. Sabi niya, wala raw reason para magselos ako pero hindi niya ako pinuntahan dahil sa girl na yun. Bakit hindi ako magseselos?? Si Keigh, nagpapapansin pa. Ano ba yan?akala ko nag-usap na kami. I did my part bakit ganun siya? Hindi ba pwedeng sa LOVE na meron kami ni Xy kami na lang? Wala ng iba? Walang ibang makikialam? Walang nakakainis na mga taong aaligid at magbabalak kunin ang isa sa’min? T.T
----------
2nd anniversary
Pareho kaming may sama ng loob.
Ito na,,
Ayoko ng ganitong scene..
“ Bakit ba kasi siya? Lagi nalang siya. Alam mo na ayaw ko na nakakasama mo siya!”
“Who’s Brianna?”
“Wag mo ibahin yung usapan. I’m asking you.”
“ Wala yun, okay? Concern lang iyong tao sa akin. I was crying, inalalayan niya lang ako. Now, who’s that girl?”
“She’s just a friend. You know, I trust you more than my judgment, pero pano mo ieexplain yung picture?”
“Friend? Silla?? Korean Restaurant??? You were dating! Trust me? More than your judgement? Eh bakit ka nagagalit ngayon?”
“uulitin ko pa ba? Sakanya ako walang tiwala pero bakit ganun Aya? .
.
.
.
.
Damn!”
Natahimik ako. Ito ang unang pagkakataon na nag-away kami ng ganito.
And this came up.
Di ko alam pero..
“Kung ganito lang din, let’s end this up.”
“Mabuti pa.”
Umalis na ako… I spend the whole day sa church…crying.
Then, umuwi sa bahay, buti wala sila mama. Sobrang sama ng pakiramdam ko. Hindi ko napansin nakatulog na ako. one day, two days, three days, wala na kaming naging contact. ito ang pinakamatagal na pag-aaway namin. totoo na yata ito? tapos na? :( akala ko ba..
on the fifth day,
all of a sudden…
(phone call)
“Mawawala ako for three years.”
“Uuwi ka na?”
“Oo. And don’t worry, babalik na ako sa dating ako, iyong playboy…iyong mapride.”
“Wag.”
Gusto ko sabihin na wag siyang aalis…narealize ko, napuno na yata kasi ako, lahat ng selos ko, bumuhos na, pero ngayon okay na ako. okay naman na talaga ako. bakit ganito na?
Lord, wala na po bang magagawa? Bakit ba kasi nauuna lagi ang emotions?! Nakakainis natabunan na naman ako, di ako nag-iisip. Kasalanan ko nanaman ba?
“Wag mo pababayaan sarili mo. I’ll miss you. I love you.”
Wala na yata talaga kong magagawa.
Kaya ayan na lang sinabi ko.
.
.
.
.
.
.
Talaga bang wala na? aalis na ba talaga siya?? Xy please. Sabihin mong you changed your mind, sabihin mong okay tayo, na hintayin kita. Sabihin mo sakin... please.
“ I love you too.”
But that’s his only reply. Ang sakit. Sakit sa dibdib emotionally and literally. Chest pains na naman. Sheezzz. I can’t breathe.
Ang sikip. Kailangan ko ng....
Gamot ko...
Pero.............
END..
BINABASA MO ANG
Played by Fate?
Non-Fiction"Sometimes I feel like I'm done waiting and holding on But it is amazing how feelings are gone one moment And later, renewed by a simple song that reminds me of him The way he makes me smile and I am completely clueless why The way I look away once...
