Played by Fate?

Chapter 17: When REALITY strikes. </3

“babe?”

“Yes?”

He called..

Yay ><

I miss him already.. after what I’ve known.

I want and I need to be with him..

“Don’t you have any classes?

“Uhm, recess namin. Bakit?”

“I have something to confess.”

Confess? May ginawa siyang kalokohan?? :(

“Ano?”

“Baka kasi kung kanino mo pa marinig, uhm, I’m courting someone. But, it was just a deal, kapag napasagot ko siya, I’ll break her right away.”

“.......”

“babe?”

Is he serious. Okay initial reaction yan ng isang girlfriend. Would you mind??

“Are you serious?! Babe, that is so mean!”

“Pero kasalanan niya.”

Tsk kasalanan naman pala nung girl eh.. teka bat kailangan siya mainvolve.. hmmm cool down Aya.. hear his side. Pero ang mean naman talaga nun. Kawawa naman si Girl.

“Babe, babae pa rin yun. Bakit? Pano kung may mangganun sa akin, papayag ka ba?

“Of course not!!! Don’t he dare, I’m gonna kill him!”

Hala haha natawa tuloy ako.. di na ko na lang pinarinig.

At initial reaction ulit yan ng isang girlfriend.. db? Db?

“hey, hey, babe, that’s too much. For example lang naman. Eh, bakit ba kasi may mga ganyang deal kayo?”

“She’s flirt kasi. Ginawa niya kasi yun sa friend ko, kay Rence, I’m just making a revenge.”

“Ay! Bakit ngayon mo lang sinabi? Okay. Payag na ako. BUT, that won’t involve, you know.”

“Yes babe! Don’t worry, you’re my only one. Gaganti lang talaga kami.”

“Okay, I trust you.”

“I love you babe!”

---loooooook!!! Ano gagawin mo kapag may  ganyan kang boyfriend? Gawd talaga, well totoo, masama nga yung gagawin niya, hindi talaga ako comfortable kasi nga babae rin naman ako.

Pero ayaw ko talaga sa flirt, para sa akin, hindi adjective para sa isang tao ang word na yun. Worse than any icky and creepy animals! So I said okay. Tsaka may tiwala naman talaga ako sa kanya.

Well, actually hindi lang ito ang kaisa-isang beses na ginawa niya ito at ipinaalam niya sa akin. Ewan ba at naeenjoy ko naman ang pagsupport sa mga ginagawa niya, kaya siguro...ganito. konsintedora kasi ako.

.

.

.

.

.

.

.

4th monthsary

“ Happy monthsary! I love you babe!” tuwang tuwang salubong sakin ni Xy..

“ I love you!”

Hindi ko maisip bakit nandito pa rin siya..pinuntahan niya pa rin ako. Tinanong ko si mommy (mommy ni Xy) kung bakit siya pinayagan pero sabi lang sa akin, mapilit daw siya, gusto niya raw ako makita.

Habang magkasama kami, pinipigilan kong maluha, ngumingiti lang ako para ngumiti rin siya. Gustong gusto ko umiyak pero ano nalang paghuhugutan niya ng lakas ng loob kung hindi ko ‘to kakayanin? Diba? Kaya, alam ko kaya ko ‘to.

“Kwentuhan mo ko babe..” bigla niyang sabi sakin. Tsk It hurts. Ayoko ng ganito. Pero ano pa bang magagawa ko?

“Ng alin?”

“Kahit ano. yung mga nangyayari sa iyo. kahit ano.”

Tapos nagkwento ako. Kahit ano naman daw eh..

“tapos ayun na… ummm babe?”

Hala.. hindi ko napansin, nakatulog siya na nakasandal sa balikat ko. Hinawakan ko yung kamay niya tapos..

“hahawakan ko ‘to Xy.. hangga’t kaya ko pa.. hindi ako bibitaw. I promise”

Mukha pa naman siyang malakas, pero habang nasa isip ko kung ilang buwan na lang, hindi ko maiwasan na matakot.

Matakot na isang araw mawala na lang siya sa akin.. sa amin.. naluluha na naman ako.. Nasa back seat lang kami ng car. Pinilit kong makatulog pero hindi ko kaya, nakatingin lang ako sa kanya, at habang tumatagal bumibigat ang nararamdaman ko.

“Bakit ka umiiyak?”

Hala nagising.. ><

“Ha? Hindi. Inaantok lang ako”

Pasimpleng sagot ko nalang sabay ngiti, ayoko makita niya kong nahihirapan kasi mahihirapan din siya..

“Halika nga.. *HUG* wag kang matakot, nandito lang ako…hindi ako mawawala sa tabi mo.”

Humigpit ang yakap ko sakanya. Alam ko kahit hindi kami magsalita…  nagkakaintindihan kami.

Hayyy.. Papa God. Bakit ganun? Unfair ba talaga ang life?

I believe naman na may plan ka para sakin noh??

Hayyyyyyyyyy :((((

My heart’s hurting.

And I think it’s not pumping.

 

Yay.. not literally. But it hurts a lot.