Chapter 10: OMO >____<

79 3 0
                                    

*beep*

 There you go andito na siya sa may kanto namin..

May lumabas na lalaki?.. ummm asan si Xy? Sino kaya ‘to? Bakit naman kasi nakatakip ung roses sa mukha niya?

“ehemm” sabi nung guy.

“yes? Do I know you?”

“still mad at me?”

Tsk si Xy nga ‘to.. loko ‘to aa..

“sad to say.. Yes.”

Haha bibiruin ko lang..

Tinanggal na niya ung roses na nakatakip sa kanya.. strange expression. Malungkot siya pero biglang nag-smile.

“okay, here!” inabot ung roses..

“I’ll make sure I’ll make it up to you.”

“let’s see.. thanks nga pala sa flowers.”

“let’s go?”

Sumakay kami ng car.

“san tayo pupunta?” tanong ko.

“wait and see.. :)”

Okay so parang kinakabahan ako sa pwedeng mangyari..

“pwedeng matulog?” tanong ko.

“wag na.. andito na tayo.”

Teka parang ngayon ko lang nakita ‘to aa.. taga-Palauig ako pero ngayon ko lang to nakita?

“nasan tayo?”

“my place. :)”

“huh? Ano ngang pangalan?”

“actually wala pa siyang pangalan kakagawa pa lang kasi nito.”

Teka.. spell naguguluhan? A-Y-A  S-H-A-N-E-L

ano daw?

“Huh?”

“I own this.”

“aaa………HAH? O.O”

“tsk.. anong magandang pangalan?”

Sakanya ‘to? Di nga nagbibiro ba siya?

“I’m not joking. :)”

“okay..”

“c’mon!”

Woah.. rich kid? Really?

And.. nice one naghanda talaga siya.. parang picninc lang eh.. ang ganda-ganda ng view. Relaxing. Soothing. And helping me forget every problem.

“thank you Xy,”

“No! I should be the one saying that to you.

…Kundi mo naman sinakyan ung trip ko dahil kailangan ko din at kailanagn mo din pala edi sana di kita makikilala ng ganito :)”

Okay so ayan na ata yung pinkamahabang sinabi niya..

natuwa naman ako sa sinabi niya.. tama nga naman :)

So ayun nothing so special! wala nga ba?!

Kasi parang every moment spend with him is special.. I guess. kumain lang kami tapos.. nilibot namin ung park. I even asked him again kung kanya talaga ‘to. Sinagot ba naman ako ng pabalang.. tas nagtantrums di ko daw siya pinaniniwalaan.. haha yaan mo siya.

“hey, uwi na tayo?” nagyaya na din ako. Wala nadin kasi kaming ginagawa ehh.

“ganun.. okay. Hatid nakita.”

“sus kaya ko naman na eh.. pero dahil dinala mo ko dito.. tara uwi na tayo”

Sumakay na kami sa car niya.

Grabe ang tahimik, pero iba ung expression sa mukha niya.. nangingiti na ewan.. haha so ano kaya iniisip nito??

Hanggang sa makarating na kami..

“siguro naman nakabawi na ko db?”

“hmmm yep. :) sige uwi ka na! salamat :)”

“okay .. “

Naglakad na siya sa pa-kotse pero tumigil siya tapos…

THANKS A LOT AYA SHANEL MENDREZ! *sabay lingon tapos ngiti*” ayy grabe lang..

May side palang ganun ‘tong lalaki na ‘to.. nakakatuwa lang isipin.

Hay.. nababaliw nanaman ata ako..

Played by Fate?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon