Querencia

10. Bölüm

Ondan sonraları çok net değil, aslına bakarsan birazda önemli olan nasıl başladığı değil mi? Ah haklısın bu bir bahane olabilir kabul ediyorum. Sadece arada geçen parçaları unutmak bana çok koyuyor. Bu sefer kadehimizi burada sonsuzlaştıcağımız anılara kaldıralım. Her hatırlamak istediğinde bu defteri aç ve tüm kalbinle oku. Bundan sonraki bazı anılarımızı parça parça anlatacağım çünkü hem uzata uzata baymaktansa kısa kısa anıları hatırlamak daha hoş olur. Örneğin bi defteri bi çok kez okuyabilirim ancak aldığımız nefese kadar anlatırsam bir süre sonra atlaya atlaya okuyabilirim. Öyle olsun istemiyorum. Tadında bırakalım öyle değilmi?

Şu an düşünüyorum nerden başlasam diye. Ve sanırım biliyorum, kaldığımız yere yakın anılardan bahsedeceğim. Düşmanım olan mafya babasının bizi ziyaret ettiği günü hatırlıyor musun sevgilim? Arabasına binmiştik ve tehtid etmek için elinden geleni yapıyordu. Beni babamı öldürdüğü gibi öldüreceğini söylemişti. Seni ise yanımda dolaştırdığım oyuncağın gibi görmüştü. Bilmediği bir şey vardı. Oyuncak gibi olan kalbimdi aslında, pilsiz çalışamayan bir oyuncak ve sen o pildin. Sen olmadan bu kalp çalışabilir miydi? Çalışamazdı. Korkuyordum çünkü seni zayıf noktam olarak görüp beni düşürmek için kullanabilirdi. Yapsaydı beni gerçekten yıkmış olacaktı.. Senin için her şeyden vaz geçebilirim sevgilim.

O gün adam adamlarımıda alıp gittiğinde içim bir öfkeyle dolmuştu gidip o adamın işini bitirecektim.

Bu süre içinde beni yalnız bırakmadın. Aslında gelmeni istemiyordum çünkü senin bir yerinde oluşan en ufak bir yara benimde canım yanması için yeterli bir sebepti. Yinede seni ikna edemeyecek gibi görünüyordum bu yüzden daha fazla üstüne gelmedim, hazırlandık ve yola çıktık. Arabayı kameraların görmediği kör noktaya park etmiştik. Gizlice içeri sızıp adamın odasına girmiştik. Buraya kadar anlatması kolay olsa da oldukça zor ve yorucu bir süreçti. Odadayken saçma bir şekilde tuzağa düşen bizdik. Adam İkimizin bileğine kelepçe takmıştı. Bunun üstesinden gelmek için aynı anda hareket edebilmemiz gerekiyordu. Silahlarımızı almış, bizi köşeye sıkıştırmıştı.

Odadan kaçtığımızı hatırlıyorum. Başka bi odaya girmiştik, herkes her yerde deli gibi bizi arıyordu. Köşeye sıkışmış durumdaydık üstelik hareketlerimiz kısıtlanmıştı. Kelepçeli kolumu nasıl hareket ettirsem kolunu çekmek zorunda kalıyordum. Canın acısın istemiyordum.

O günü nasıl atlattık inan bana bilmiyorum, kelepçeyi çıkaracak bir şeyler bulmaya çalışmıştık ama yoktu. Kelepçeyi sonradan benim çalışanlarımda çıkarabilirdi.

O günü bir şekilde geçirdik. Sana ev almış olsakta yinede genelde benim evimde kalıyordun. Bende kaldığın günlerin birinde bahçeye yürümek için çıkmıştık. İlk defa arka bahçeye girecektin. Orayı Lucas düzenlemişti. Arka bahçenin kapısını açıp bir süre o yeşilliklerin arasında yürüdük çardağın yanına geldiğimizde senden gitar çalmanı istemiştim. Gitar çaldığını biliyordum çünkü önceden de bana çalmıştın üstelik öğretmeye çalışmıştın. Bahçivanıma çalışanlarıma söyleyip gitarı getirmelerini istedim. Kabul edip gitmişti.

Gitarı getirdiklerinde bizde bahçeyi hazırlamıştık. O sırada gitar geldi çardakta oturduğun yerden gitar çalmaya başlamıştın. Gitardan çıkan melodileri kalbimde hissedebiliyordum yerimden kalkıp arkandan kollarımı sana sarmıştım ve gitarda hareket eden ellerini izlemiştim. Çaldığın parça bittiğinde gitarı bıraktın, pizza yiyecek ve içki içecektik.

Pizza seninde benimde en sevdiğimiz yemek. Pizzaları hazırlayıp yere oturduk, sen içkileri doldurmuştun. Olduğumuz yerden yıldızlar çok güzel görünüyordu. Yıldızları izlerken, yanımda yıldızların bile kıskanacağı parlaklıkta birinin olması onur verici hissettiriyordu. Yıldızları izlemektense seni izlemeyi hep tercih etmişimdir. Pizzalarımızı yedikten sonra yere uzandık, sana sıkıca sarılıyordum. Yanınsayken Uykuya dalmam hiçte zor olmuyordu. Çünkü sen huzurdun ve ben kendimi huzurun kollarına bırakmıştım.

<3..

"En ağır işçi benim, günün 24 saati seni düşünüyorum.. "