Querencia

7.Bölüm

Aradan uzun bir zaman geçmişti. Kurşundan oluşan yaram neredeyse iyileşmişti. Az bi iz kalmıştı sadece, oda çok sorun değildi. O süre içinde ormandaki evinden ayrılıp benim evime gitmiştik. Korumalarımla dolu olan evime.. Sana nefret dolu bakıyorlardı. Sakın bu yüzden alınma, onlar herkese öyle bakıyorlar. Bir süre benim evimde kaldın. Arada bana sarılmak, öpmek istesende bu çok mümkün olmuyordu çünkü korumalarım her saniye bizi kontrol ediyordu. Bu seni sıkıyordu, ama yapacak bir şey yoktu. Evine gitmene izin veremezdim.

Bu yüzden sana ev bakmaya karar verdik. Evi benim seçmemi istiyordun. Sebebini henüz anlayamamıştım. Yinede sorgulamadım seninle çıkıp ev bakmaya başladık. Evden sürekli kaçarak çıkıyorduk yoksa korumalarım yine peşimizi bırakmazlardı. Evime yakın, satılık evlerin çokça olduğu bir sokağa götürdüm seni. Bi ev seçtik senin için fazla büyüktü, tek yaşıyordun ama sorun yoktu. Sana evin parası konusunda yardım edecektim. Ne zamandan beri bu kadar yardım severim? Öyle yada böyle evi aldık.

İşimiz bitince seni bir yere götürmek istediğimi söylemiştim. Arabayı ben kullanmaya başladım çok geçmeden seni lunaparka götürdüm. Babam, katı bir adamdı hiç bir zaman çocukça şeyler yapamamıştım. Beni buraya getirirdi ama herhangi bi eğlence aletine binmek için değilde hedef çalışmam için. Şimdi ise ben babamın yaptığını yapıyordum..

Elini tutup seni lunaparka girmen için çektim en sonunda silahlarla hedef vurma yerlerine gelmiştik. Sana bakıp bana bi ayıcık kazanmanı istedim. Aslında amacım ayıcık kazanmak değildi, silahı nasıl kullandığını görmekti. Sen kabul ettikten sonra Seni izlemeye başladım. Tabancayı kavradın, düzgün tutuyordun. Gözlerimi duruşundan ayırmadan seni bekledim. İlk atışı hedefin tam ortasından yapmıştın. Daha çok ilgimi çekiyordun. 2. Atışta hedefler hareketlenmeye başlamıştı. Onu ve hızla hareket eden 3.yüde vurmuştun. Anlamsız bir şekilde çok sevinip kollarımı boynuna sarıp sana sarılmıştım. Bunu garipsememiştin ve sıkıca kollarını belime sarmıştın. Aslında garipsememen normal uzun zamandır benim evimde, odamda, ve yatağımda kalıyordun. Uzun zamandır dile getirmesekte sevgiliydik bu çok açıktı. Artık rahat rahat konuşuyorduk birbirimize oldukça alışmıştık.

Hedef yerinden sonra lazer arenaya girmeye karar verdik. Tamam iyi güzel kullanıyordun silahı, peki benim kadar iyi miydin? Öğrenmenin tek yolu vardı. Lazer arenaya gittik genelde hep küçük çocuklar vardı ve iki takıma ayrıldı sen karşı takıma geçmiştin. Hedefim sendin Herkes odaya girip bir yerlere saklandı. Ses duyulmuştu artık oyuna başlaya bilirdik oyunun başında senin takımından bi çocuğu vurmuştum bile. Aslında küçükleri vurmak istemiyordum çünkü onlar eğlenmek için yer arıyordu bu yüzden senin peşine düşmüştüm. Komik olanda ne biliyor musun? Çocuklar birbirini vurdu ve sona ikimiz kalmıştık. Sen bi yere saklanmıştın, ama Arkandan yaklaştığımı bilmiyordun. Seni aniden tutumuştum ama aynı hareketi yapıp yerimizi değiştirip sen beni tutmuştun. Nasıl oldu bilmem ama birden yerde bulduk kendimizi karnına doğru oturmuş, ellerini başının üstünde birleştirip yere yaslamıştım. Bana sorduğun soruyu hatırlıyor musun? "Düşmanlarınlada böyle misin" kıskanç seni. Aklıma gelince gülesim geliyor. Sen dönüp beni alta alınca iki kolumuda başımın iki yanında yere yasladın o sırada yan tarafta durup bizi izleyen çocuğu fark ettim. " Çok ayıp kalk üstümden" gülüyordum. Gerçekten eğlenceli vakit geçiriyordum. Yinede seni ayaklarımla ani bi şekilde üzerimden ittim. İttiğim için sen duvara oturur şekilde yaslanmıştın. Ayağı kalkıp elimi sana uzattım ve kalkmana yardımcı oldum. O sırada silahımı sana doğrultup aynı anda vurmamızı söyleyip saymaya başladım. İkimizde aynı anda vurunca odadaki ekranda iki grubun berabere kaldığını gösteren yazı çıktı. Dediğin şeyi çok iyi hatırlıyorum. Neden aynı anda vurduğumuzu sormuştun. Yani neden başta vurmamıştım onu sorguluyordun. Sana açıklamamı yapmıştım. "İki gruptaki çocuklarda kaybettiğine üzülmek yerine kazandığına sevinsin diye." Bu düşünceme şaşırmıştın. Ne o sevgili sevgilim? Birilerini düşünmem çok mu garip? Aslında onlar daha küçüktü ve benim gibi hayal kırıklıklarıyla dolu bi çocukluk geçirsin istemedim. Ama haklısın tüm bunlar yinede komikti. Lazer arenadan çıktıktan sonra lunaparkta işimiz kalmamıştı ve sinemaya gidecektik. Biliyor musun sevgilim? Seninleyken asıl işimi tamamen unutmuş ve günlerini işinden başka bir şeyle geçirmeyen biri olarak eğlenceli vakit geçiriyordum.

Sinema salonu buraya yakındı bu yüzden yürüyerek gitmeye karar vermiştik. Sanırım bu karar pişmanlık vericiydi. Sebebini hatırlamıyor musun? Korumalarım dağılmış etrafa beni arıyordu. Seninle kaçtığımı öğrenirler ise beni alıp götürürlerdi ve senden ayırırlardı. Bunu istemiyordum. Yolun başından gelen korumaları görmemizle hızla bi çöp konteynerinin yanına saklanmıştık..

<3..

"Aşkla savaşırken, aşkına yenik düşersin. Bu aşkın değişmeyen kurallarından biridir."