Querencia

23. Bölüm

23/03/2022.. Bitti.. Her şeyin bitişi, kalbim acı içinde çarparken anladım. Aşk bu hayatta bizi yaşam ve ölüm arasında tutan şeydir. Aşkla yaşarsın, ama aşk seni öldürebilir.. Hiç beklemediğin bir anda beklenmedik sorunlar doğurabilir. Düşündükçe, sanki üzerinden hiç zaman geçmemiş daha yeni ayrılmışız gibi hissediyorum.. Sebebi belirsiz.

Sadece aramıza neden olduğunu bilmediğimiz bir mesafe girmişti. Ve senden o mesajı aldım. Bana diyordun ki, arkadaşlarına hiç beni tanımamışsın gibi davran, ayrılıyoruz.. O an kalbime yediğim, bıçak saplanmış gibi hissettiğim acıyı sanırım daha net açıklayamam. Boğazımın düğümlenişi, nefes alışımda yaşadığım zorluk ve yutkunurken boğazımda oluşan o acı.. Bağırmak, haykırmak istiyordum. Canım yanıyordu.. Çünkü seni seviyorum..

Ben O gün bir şey anladım. Gerçekten de sevdiği insanlar tarafından daha çok kırılıyor insanlar. İstemedende olsa... Biliyorsun zamanında bende hata yaptım. Ortağıma sen bana baktığın halde hasta hasta gidip sarılmış olmam bi başkasına göre normal karşılanabilir. Ama ben o gün senin csnını çok yakmıştım.. Özür dilerim sevgilim.. Bana değer verdiğini bile bile seni üzdüm. Bana değer verdiğin için canın yandı. Buna rağmen benden ayrılmamıştın Ben böyle olsun istemedim.. Seni hep çok sevdim..

Belki de benden ayrılman senin için doğru bi karardı. Böylece istemedende olsa seni kırmazdım.. Ama, ama benim çok canım yandı. Sana sensiz yaşayabilceğimi düşündüren şeyde neydi? Beni sevdiğini hep biliyordum, o zaman neden? Neden beni bıraktın sevgilim..

O zamanlar iyi bir psikolojide değildim. Kendimi eve kapatmıştım. Durmadan ağlıyordum. Tam ağlamayı kesip sakinleştim derken, aniden gözlerim tekrar doluyordu. Canım çıkana kadar ağlamak istiyordum. Kendime zarar verme fikri tek bir an bile aklımdan çıkmıyordu. Sen benden nefesimi çalmıştın sevgilim.. Nasıl yaşayacaktım?

Bir ara kendimi asmayı düşünmüştüm.. Dur, lütfen üzülme tamam mı? Bunları üzülmen için anlatmıyorum. Sadece beni anla istiyorum.. Sana nasıl bağlandığımı, nasıl sevdiğimi bil istiyorum. Ben sensiz yapamıyorum.. Denesemde olmuyor içimde sürekli bi acı oluyor ve işte o zaman acı çekmektense ölmek daha cazip geliyor.. Ama ben ne yapıyorum biliyor musun? Ben yinede beni sevdiğine olan inancıma tutunuyorum.. Benden ayrılmana rağmen sana olan aşkıma ve sana tutunuyorum. Çünkü biliyorum, beni seviyorsun. Bizim aşkımız ne olursa olsun her zaman diğerlerinden farklı..

Sırf beni sevdiğine inandığım için o gün yatağımdan kalkıp kendimi toparlamaya çalışmıştım. Komidinin üzerinde duran pusulamı elime almıştım. İşte şu andan itibaren beni kimse tutamazdı.. Pusulam senin nerde olduğunu gösterecekti bana.

Evden hızla çıktım. En ufak bi zaman kaybetmek istemediğim için koştum. Gözüm sürekli dolduğu için etraf bulanık görünüyordu. Yinede durmadım. Sadece koştum, senin için, bizim için koştum sevgilim.. O sırada karşıdan motorla gelen birini durdurup motorunu çalmıştım. Sana daha hızlı gelebilmek için.. Pusulayı motorun ön kısmına yerleştirmiştim, küçük işaretin gösterdiği yere hızla gidiyordum.. Motoru kullanmayıda senden öğrenmiştim.. Beni bazen iş yerimden almak için motorla geliyordun.. Seni öyle dikkatli izliyordum ki farkında olmadan sürmeyi öğrenmiştim..

Pusula beni fenerin oradaki eve götürüyordu. Nefes nefeseydim ama yinede durmak istemiyordum. Ev gözüktüğünde aniden durup kapıya yöneldim. Bir kaç kere tıklamıştım.. Ses gelmiyordu. O sırada arkamda olduğunu fark etmemle sana dönmüştüm. Hava soğuktu, üşüyordum bu yüzden seninle konuşurken arada bir titriyordum. Aslında titrememin sebebi sadece soğuk değildi...

Ellerin yara içindeydi, yanağında ufak bi yara vardı. Ne oldu diyememek çok koyuyordu. Sadece "yalnız hissettiğimde gelmemi söylemiştin. " kelimeleri dudaklarımdan dökülmüştü. Sen ise sürekli tek bir kelimeyi kullanıyordun. "Git." neden gitmemi istiyordun sevgilim.. Yoksa beni sevmiyor muydun? Beni hiç özlememiş miydin? Her kelimende canım çok daha fazla yanıyordu. Ben kalbimi sana vermiştim sevgilim. Ne için şu an kalbimi acıtıyordun.. Buna rağmen gitmiyordum. Seni bırakamazdım, bunu nasıl düşünürsün..