Querencia

26. Bölüm

3 Haziran 2022.. 1 yılımızı tamamladık. Artık sana bu defteri verebilirim.. Sadece yazacağım son bir kaç şey var. Yada bir kaç kelime..

Seni seviyorum..

Bana bir mesaj atıp hazır olmamı söylemiştin. Hazırlandım ve evden çıkıp seni beklemeye başladım. Deniz fenerinin olduğu eve gidecektik. Bir süre sonra beni almaya geldin. Arabayı sahile doğru sürmüştün. Müsait bir yerde park ettikten sonra ellerimi tutup hiç bırakmadın ve tekneye bindik. Tekneyi kullanmayı biliyordun. O sırada yaptığın kaptan taklidini unutmam mümkün değil. Bence senden harika bir kaptan olur sevgilim.

O sırada sana banada öğretip öğretemeyeceğini sormuştum. Sen ise beni önüne çekmiştin. Ellerin ellerimin üzerindeydi. Birlikte dümeni hareket ettiriryorduk. O sırada bana anlatıyordun. Ama ben burnuma dolan kokundan söylediklerine zar zor odaklanıyordum.. Senden minik bir öpücük istemiştim. Sen dudağıma bi öpücük kondurdun ve benim bu minik kalbim deli gibi atmaya devam etti.

Fenerin oraya geldiğimizde seni ordaki eve götürdüm. Zaten gideceğimiz yer her türlü orasıydı ama olsun. Benim amacım farklıydı. Biz eve girdikten sonra sana çaktırmadan çekmecelerin birinden siyah, deri kaplama bir defter adım. Birde kalem. Bunları sana göstermeden karşına geçtim ve gözünün camda olmasını istedim. Ben bir dilek feneri uçurduğumda, deniz fenerinin oraya gelecektin. Daha fazla bir şey söylemedim ve evden çıkıp yavaş adımlarla yürürken, hiç bir acelem yoktu. Gökyüzü masmavi, güneş sımsıcaktı.. Temiz havayı derince içime çektim ve denize doğru açılan o yolda yürümeye başladım. Çok geçmeden merdivenlerin yanında buldum kendimi. Adımlarım hala yavaş ama kendinden emindi. Merdivenlerden indim, Deniz fenerinin yanına yaklaştım ve hemen dibine oturup sırtımı deniz fenerine yasladım. Bir süre etrafa bakındım ardından. Defteri çıkardım. Ve tek tek anılarımızı yazmaya başladım. Bir kağıt koparıp dinlediğimiz tüm şarkılarıda yazmıştım. Onu ise katlayıp defterin arasına koydum.

<3..

" Aşk sevgilim, seni düşlerken saç diplerimin bile terlemesi.. Sen aklım ve kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimsin."

Kadına, Sevdiği adam tarafından yazıldı :

"Bir zamanlar kimselerin olmadığı bir şehir varmış. Burada sadece bir kişi yaşıyormuş. Bütün saatlerini, günlerini, haftalarını, aylarını, yıllarını yapayalnız geçiren yalnız bir genç. Bu gencin, tek bir ihtiyacı varmış. Bu ihtiyaç herhangi bir canlı olabilirmiş; bir bitki, hayvan veya bir insan. Bunlara ulaşmak için daha önce bu şehirden çıkmaya çalışmış fakat her defasında başarısız olmuş ve yine aynı yerde kalmaya devam etmiş. Tek dileği yanına bir canlı olmasını isteyen bu genç bir gün bir gece kumların üzerinde uzanırken gökyüzünde bir hareketlilik fark etmiş ve dikkatle hareket eden o şeye bakmış bunun kayan bir yıldız olduğunu düşünüp hemen gözlerimi kapatmış ve bir dilek tutmaya başlamış.

-Artık yalnız olmak istemiyorum...

Genç henüz dileğini bitirmeden gökyüzünde büyük bir ışık hüzmesi oluşmaya başlamış bunu hisseden genç birden gözlerini açmış ve uzandığı yerden doğrulmuş. Işık hüzmesi gittikçe gence doğru yaklaşıyormuş. Genç korkuya kapılmış ve geriye doğru adımlar atmaya başlamış. Bir süre sonra ışıklar yok olmaya başlamış fakat bu sefer gencin karşısında bir siluet belirmeye başlamış. Siluet gittikçe daha net bir görüntü kazanmaya başlamış, bu görüntü karşısında genç dona kalmış bir süre dikkatle karşısında duran şeyde gözlerini gezdirmiş, gözlerini açıp kapamış. Karşısında daha önce hiç görmediği bir türden varlık varmış fakat bu varlık öyle sıradan bir varlık değilmiş. Oldukça güzel, parlak saçlı ve güzel kokan bir varlık... Aslında buna kadın diyebiliriz belki ama bu varlığın bir kadından farkı varmış, kanatları... Genç bu varlığa korkarak bir kaç adım atmış ve gözlerini onun üzerinden ayırmadsn sormuş: