Querencia

22. Bölüm

07/02/2022... Nasıl başlayacağımı bilmediğim komik ama güzel bir hikaye.. Birazda masal havası var sanki?

Öylesine sıkıldığım günlerden birindeydim. Dedim ki kendi kendime "onun için bir şeyler yapmalıyım." bir süre sadece düşündüm. Düşünürken boynumdaki kolye çarptı gözüme.. İşte o an yapacağım şeye karar vermiştim. Birlikte geçirdiğimiz, benim için hazırladığın tekne gününü tekrarlamak istedim. Bu yüzden hazırlamaya başladım. Herşeyin aynısı olmasını istiyordum. Ordaki giydiğim elbise bile duruyordu. Hatta boynumdaki kolyeyi bile çıkartıp kutusuna yerleştirmiştim. Yemekler aynıydı, ortam aynıydı..

Sana seni bir yere götüreceğimi söylemiştim. Gözlerini bağlamıştım. Nereye gittiğimizi görüp bu sürprizi tahmin etmeni istemedim. Arabayı park ettikten sonra kolunu tutup tekneye kadar yürümen için sana yardım etmiştim. Kıyafetlerin, kıyafetlerim.. Her şey hazırdı. Beni beklemeni söyleyip teknenin odasına girmiş, elbise mi giymiş ve saçımı o günkü gibi yapmıştım. Aynaya baktığımda gerçekten déjà vu olmuştum. Seni daha fazla bekletmemek için odadan çıkmıştım. Boynumdaki kolyeyi çıkardığımı fark etmemiştin ve bu benim şansımaydı.

Oldukça şaşkın görünüyordun. O sıralar sebebini tam olarak anlayamıyordum. Tamam, şaşırabilirsin bu doğal bir şey ama sendeki şaşkınlık oldukça farklıydı..

Oturduk ve birlikte o gün yediğimiz şeyleri yedik. Resmen o günü tekrar yaşıyorduk. Ve bu benim çok hoşuma gitmişti. Yemek bitince devamınıda o gün gibi geçirmek adına dans etmeye başladık. " off my face" şarkısını mırıldanıyordum. Dans bitişinde sana bi kutuyu uzatmıştım. Yüz ifadenden bu kutuyu tanıdığın belli oluyordu sevgilim.. Kutuyu açtın ve kolyemi taktın. O sırada tekrar o kelimeler söylendi..

" Bir nota kadar net, bir melodi kadar samimi.. Tanıştığımız ilk günden beri kalbimde çalan müzik sensin.."

Ardından olanlara bende çok şaşırmıştım. Ne olduğunu hatırlıyorsun değil mi? Tam o gün, o saniye, zaten sevgili olmamıza rağmen bana çıkma teklifi etmiştin.. kalbim deli gibi çarpıyordu. Neden bu kadar heycanlanmıştım bilmiyorum. Zaten birlikteydik ama bu duygu çok farklıydı.. Anlamsızca gözlerim dolmuş, konuşmakta zorlanıyordum. Kabul edeceğimi bilsende seninde heyecanlandığın çok belliydi.

Dolu gözlerimle başımı bir kaç kere olumlu anlamda sallamıştım ardından kollarımı boynuna sarmıştım. Belimi sıkıca kavramıştın. Ben ise kokunu derince içime çekiyordum sevgilim. Bedenime değen bedenine tamamıyla kendimi bırakmıştım. Heyecandan kendime gelemiyordum...

Şimdi beni anladın mı? Birlikte olmamıza rağmen en ufak bir şeyde neden bu kadar heyecanlanıyorum anladın mı? Çünkü seni seviyorum.. Seni kendi canımdan daha çok seviyorum. Sen benim için yaşamımsın. Sen Yoksan benim yaşamam için bir sebep kalır mı ki? Biliyorum. İtiraz edeceksin.. Bu konuşmayı seninle bazen yapıyoruz. Bana kendimi sevmemi, değerli olduğumu falan söylüyorsun. Ama bu konuda beni hiç Anlamıyorsun.. Bu nedir biliyor musun? Senin bu söylediğin tam anlamıyla "nefes almadan yaşa." demek gibi bir şey. Şimdi söyle bana sevgilim, bir insan nefes almadan kaç saniye hayatta kalabilir?.. Bende öyle düşünmüştüm..

O günün en garip olayını anlatıyorum şimdi hazır ol. Çünkü ne zaman aklıma geldikçe hala şaşıyorum. O gün bana arkadaşınla konuştuğundan bahsettin. Ona bazı anılarımızdan bahsetmişsin, önceki tekne günümüzde dahil. Ve öyle bir an tekrar olsaydı çıkma teklifi edeceğini söylemişsin. Ve ben o gün seni alıp buraya getirmişim. Tesadüfler bazen çok şaşırtıcı olabiliyor. Nasıl oluyorda bunu konuştuğunuz gün seni alıp buraya getiriyorum ve her şeyi o gün gibi hazırlıyorum aklım almıyor.

İlk geldiğinde neden o kadar şaşkındın o zaman anlamıştım. Çünkü bende oldukça şaşırmıştım..

Aşkta tesadüfler her zaman vardır ama yinede bizim tesadüfümüz mucize gibi değil miydi sevgilim?

<3..

"Hiçbir çaba, ufak bir tesadüfün önüne geçemez; yaşadığım mutlulukların çoğu, tesadüflerin eseri."