Her şey ölümle başladı, aşkla varoldu.
Kardan kalbini kordan bir adama teslim etti.
Adam sadece intikam istedi.
Kadın aşk istedi.
Adam sadece ölüm istedi.
Kadın yaşamak istedi.
Adam sadece hissetmek istedi.
Kadın her zaman hissediyordu.
Bu hikayen...
bölüm şarkısı multide ayrıca Sena Şener- Porselen Kalbim
"Bedeni yalnızca boşluk ve soğuktan ibaretti. Ruhu ölmüştü zaten, geriye kalan tek şey bedeninin de ölmesiydi." -Stefan Zweig
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı anlar vardır. Tüm gerçekler apaçık karşınızdadır ama siz kabullenemezsiniz. Çünkü tutunduğunuz o dalı yalanda olsa bırakamazsınız. Her şeyimi kaybettiğim anı hatırlıyorum. Artık kaybetmeyecektim, şimdi kazanmam gereken bir savaş vardı.
Adımlarımı hızlandırdım, dizimdeki yara yüzünden istediğim gibi hızlanamasamda. Onu arkadan gördüğümde yüzümdeki ifadesiz ve ruhsuz bakışlardan kurtulmam gerekiyordu. Bir ağacım arkasına geçip onu ve Özge'yi izledim. Telaşlanmış duruyordu bir sağa bir sola yürürken Özge onu sakinleştirmeye çalışıyordu.
Sonunda durup banka oturdu, başını iki elinin arasına alıp dirseklerini dizlerine koydu. Ağacın arkasından çıkıp ona doğru yürümeye başladım. Yanına varmama bir kaç adım kala Özge beni fark etti. Alaz'ı dürttüğünde kafasını kaldırdı, beni görmesiyle banktan kalkıp yanıma koştu.
Bana sarıldı, kokusunu içime çektim ve bende ona sarıldım.
"Çok korktum." Korkmalıydı. Çünkü ben elinde son kalan parçasınıda kaybetmiş ve kaybedecek hiçbir şeyi kalmayan o kızdım.
2 saat önce uçurumun kenarında
"Bana bunları neden anlatıyorsun?" Diye sorup gözümden akan yaşı sildim.
"Gerçekleri bilmeye hakkın var."
"Sana neden inanayım? Sen Alaz'ın hayatını mahvetmekle kafayı bozmuş bir manyaksın." Kahkaha attığında şok içinde ona baktım. Bu durumda nasıl gülebiliyordu.
"Pardon," diyip boğazını temizledi. "Benim kimseyle kafayı bozduğum yok. Sadece sana yardım etmek istiyorum." Ona inanmıyordum. Alaz'a hemen inanmıştın? Hiç sırası değil iç ses.
"Neden?"
"Dosyayı aç dördüncü sayfa," dediğinde uzattığı dosyayı alıp dediği sayfayı açtım. Alaz ve babasının bir resmi vardı. Karakol olduğunu tahmin ettiğim bir yerden çıkıyorlardı. "Yazıyı oku."
Resmin altındaki yazıyı okumaya başladım. Açelya'nın cesedinden ikisininde parmak izi çıkmıştı. Zaten son görüldüğü yer babasının Tekirdağ'daki eviydi. Suçlamalar ikisine yönelikti ama babası suçu üzerine almıştı Alaz'ın kızı kurtarmaya çalıştığını ve bu yüzden üzerinde parmak izi çıktığını söylemişti. Olay ortaya çıktığında da babasını şikayet edecekti ama durdurmuştu.
