Piyanist-XIII-

30.KUSURSUZ KADER(FİNAL)

"Unutmuş gibi yaptığım her şeyi hatırlıyorum. Biliyorum hangi acımın hangi yarama denk düştüğünü.
Ve sırf bu yüzden Loriana, aynaya bakarken gözlerimi gözlerimden kaçırıyorum.
Ne olur kimseye söyleme ama..
Çok yoruldum."
                                                          -Alıntı

Playlist
Volkan konak- Mimoza Çiçeği
Lana Del Rey- Carmen
Dalida- Bang Bang
Erica Jennings- It's A Lovely Day

Son kez iyi okumalar Kar Çiçeklerim ❄️

6 ay sonra İstanbul

"Bakar mısınız?" Seslenen kişiye döndüm. Elini kaldırmıştı. Onu kafamla onaylayıp elimdeki dolu tepsiyi bırakıp müşterinin yanına ilerledim.

"Bir mantar soslu spagetti birde tavuklu salata alabilir miyiz?" Kızın kibarlığına tebessüm edip onayladım. Genelde bizimle emir vererek konuşuyorlardı.

Mutfağa girip sipariş kağıdını astım. Geri çıkıp müşterilerle ilgilenmeye devam ettim. Bir kafede yarı zamanlı çalışıyordum ve yarım saat sonra vardiyam bitiyordu. Arka cebimde telefonumun titremesiyle mesaj kısmına baktım.

Sare eve gelirken ekmek almamı yazmıştı. Buna gülümsedim ev arkadaşından çok yeni evliler gibi hissettiriyordu. Sare bir dövme stüdyosunda çalışıyordu. Aynı zamanda o da yaşadığı hastalık yüzünden yarım bıraktığı eğitimini açıktan bitiriyordu.

Bende üniversiteye dönmüştüm ve aynı zamanda bir psikologla görüşüyordum. Çok tatlı bir kadındı. Bir gece kriz geçirmiştim çünkü her yerde Tamay'ı görüyordum. Sare buna şahit olmuştu ve tedaviye başlamıştım.
Travma sonrası stres bozukluğu yaşıyordum.

Büyük ilerleme katetmiştik artık Tamay'ı sadece kabuslarımda görüyordum. Uyuyamadığım için uyku ilaçları kullanmayıda bırakmak istiyordum.

Zahir'le de arada haberleşiyorduk. Barının başındaydı hala Isparta'da. Bu ara beni ziyaret etmek istiyordu. İtiraf etmemişti, anlamıştım beni seviyordu ama itiraf etmemişti. Etmemesi ikimiz içinde daha iyiydi. Dost kaybetmek istemiyordum.

Uzay ve Mina ise... Sadece bir kere Uzay bana uzun bir mesaj atmıştı. Başka bir numaradandı sonrasında zaten ulaşamamıştım. İyiydiler, nerede olduklarını bilmiyordum ama iyi ve mutluydular ve bu yeterliydi.

Feza, İtalya'ya taşınmıştı hemde temelli. Orada istediği başlangıcı yapmıştı. İnstagram postlarından anladığım kadarıyla mutluydu.

Atlas ve Çilay evlenmeye karar vermişlerdi çünkü Çilay hamileydi. Sanırım içlerinde beni şoka sokan tek olay buydu. Sare'nin üzülmediğini gördüğümde bende pek takmamıştım.

O mu? Onun ne yaptığını, nerede olduğunu kimse bilmiyordu. Vedalaşmamıştık bile. Erkin ve Arya yakalandıktan ve cezaları netleştikten sonra benden önce gitmişti. Bana gitme demişti ama o gitmişti. Sanki o gitmese ben gitmeyecektim.

Bazen onu özlüyordum. Bazen ona kırılıyordum. Ne olursa olsun onu unutamıyordum.

Vardiyam bittiğinde kafeden çıkıp, otobüs durağına yürümeye başladım. Bazen yürüyordum. Eve yarım saat mesafedeydi ama bugün yorulmuştum. Durakta otobüsü beklemeye başladım. Çok sürmemişti on dakika sonra gelmişti.
Bu saatlerde otobüs boş oluyordu. Arka tarafa geçip oturdum.