အပိုင္း ၁၀

24 3 0
                                    

စေနေန႔တစ္ေန႔လံုး ေနမေကာင္းတဲ႔Soloနဲ႔ ျဖတ္သန္းလိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ရတာက… ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ႔အခ်ိန္မွာ ဒီေခြးေပါက္ေလးက ပိုၿပီးေခါင္းမာလာၿပီးေတာ့ ေျပာရဆိုရခက္လာသည္။

'So… ထၿပီး ေဆးေသာက္ဦး' ကၽြန္ေတာ္ ဗန္းကို ေဘးမွာခ်လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကိုသူ ေစာင္နဲ႔ ထမင္းလိပ္လို လိပ္ထားၿပီး ထိပ္နားေလးမွာ ဆံပင္အမဲဲေရာင္ေလးသာ ထြက္ေနတဲ႔ေခြးေပါက္စေလးရဲ႕ ေဘးမွာ ထိုင္လိိုက္သည္။

'So…' ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ရဲ႕နာမည္ကို ညင္ညင္သာသာေလးႏွင့္ ၁၀ႀကိမ္ေျမာက္ေခၚလိုက္ၿပီး လႈပ္ႏႈိးလိုက္ေပမယ့္လည္း ဘာမွမျဖစ္မလာ… သူက လႈပ္ေတာင္မလႈပ္…

'So…'

'အင္း~' လံုးေထြးေနတဲ႔အသံက ေစာင္ထဲကေန ထြက္လာၿပီးေတာ့ ထိုအသံပိုင္ရွင္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က တစ္ဖက္သို႔ လွည့္သြားသည္။

'So…' ကၽြန္ေတာ္ သက္ျပင္း အသာေလးခ်လိုက္ၿပီး လွည့္ကြက္တစ္ခုသံုးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။

'Soက အစ္ကို႔ကို စကားမေျပာခ်င္ဘူးေပါ့…'

႐ုတ္တရက္ဆိုသလိုဘဲ…

'ဟိုဝီ!'

သူ႔ကိုယ္ကို ထမင္းလိပ္လို လိပ္ၿပီးေနေနတဲ႔သူက ခ်က္ခ်င္းလွည့္လာၿပီးေတာ့ ေစာင္ေတြြြကို ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကုတင္ေပၚသို႔ ဆြဲလွဲလိုက္ၿပီး မေန႔ညကလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္႔ကို အေနာက္ကေန ဖက္လာသည္။

ဒီမနက္တုန္းကလည္း ေရဘဝဲရဲ႕လက္ေတြလို ကပ္ေနတဲ႔သူ႔ရဲ႕လက္ေတြထဲကေန လြတ္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ မနည္း႐ုန္းထြက္ခဲ႔ရတာ…

'So!' ကၽြန္ေတာ္ ကပ္ေနတဲ႔လက္ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အတည္ေျပာတဲ႔အသံႏွင့္ ေျပာလိုက္ေပမယ့္လည္း ပိုၿပီးေတာ့ တင္းက်ပ္စြာဖက္လာသည္။ 'အစ္ကို စိတ္ဆိုးမိေတာ့မယ္ေနာ္…'

'Guitar…' စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတဲ႔အသံႏွင့္အတူ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ကၽြန္ေတာ့္ကို ဖက္ထားတဲ႔လက္ေတြ ေျပေလ်ာ့သြားခဲ႔သည္။ 'ေတာင္းပန္ပါတယ္'

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now