အပိုင္း ၁၁

14 2 0
                                    

တနလၤာေန႔က လ်င္ျမန္စြာနဲ႔ဘဲ ေရာက္ရွိလာခဲ႔သည္။

ေသာၾကာေန႔က တနဂၤေႏြေန႔အထိ ေနမေကာင္းတဲ႔သူကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီးတဲ႔အဆံုးမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ေရးဝဝအိပ္လို႔ရၿပီ။ တနဂၤေႏြေန႔႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာေတာ့ Soloက ကၽြန္ေတာ္႔ကို အေဆာင္ျပန္ပို႔ေပးခဲ႔သည္။ သူ႔မ်က္ႏွာ လန္းဆန္းေနၿပီး အျပည့္အဝ ေနျပန္ေကာင္းလာတာေၾကာင့္ ေတာ္ေသးသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ အဖ်ားမကူးခဲ႔ဘူး။ အိပ္မရတာေၾကာင့္ မ်က္တြင္းေတြ ေခ်ာင္က်ေနတဲ႔မ်က္ႏွာနဲ႔သာ အေဆာင္သို႔ ျပန္လာခဲ႔ရသည္။

ဟိုေန႔က 'ဟိုအျဖစ္အပ်က္ႀကီး' ၿပီးသြားေတာ့ Soloက အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္း ထထိုင္ေနခဲ႔မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ဘဝမွာ ဒီေလာက္ အႀကိမ္အမ်ားႀကီးအထိ စားပြဲခံုနဲ႔ ေခါင္းကို မ႐ုိက္ခ်င္ခဲ႔ဖူးဘူး။ အဲ႔ဒီလကၡဏာပံုစံက ဘာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္သိသည္။

ရွက္ေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ပံုစံ…
ၾကည့္ရတာ ရွက္မိတာ အရမ္းၾကာသြားတယ္ထင္သည္။ မနက္မိုးလင္းသည္အထိ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္လို႔မရခဲ႔…

ေခြးေပါက္စေလးက အျမဲတမ္းအသနားခံတဲ႔ပံုစံကို ခဏခဏလုပ္ေပမယ့္လည္း အဲ႔ဒီညကလိုမ်ိဳး လြန္တဲ႔အထိေတာ့ တစ္ခါမွ မလုပ္ဖူးဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားထဲမွာသာ လက္မေလးသာ ခံမေနခဲ႔ရင္ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေတြးရဲ…

ဒါေပမယ့္ ပိုၿပီး အေရးႀကီးတာတစ္ခုကေတာ့ အဲ႔လိုထိေတြ႕မႈမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း ျငင္းဆန္ေနမိမွာ မဟုတ္။

ဒါနဲ႔ မင္း ဘာလို႔ထိုင္ၿပီး ဒါကို ေတြးေနရတာလဲ…

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းကို ခါၿပီးရင္း ခါလိုက္ကာ မ်က္ႏွာကို တစ္ဖ်က္ဖ်က္နဲ႔ ႐ုိက္လိုက္မိသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာက ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အာ႐ုံထဲမွာ စြဲက်န္ေနတုန္း… ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အေျခအေနက တစ္ေန႔တစ္ျခား ပိုပိုၿပီးဆိုးရြားလာတယ္လို႔ ခံစားေနရသည္။

'ဒီလိုထိုင္ၿပီး… မင္း ဘယ္သူ႔ကို လြမ္းေနတာလဲ Khun Gui…'

စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစတဲ႔အသံက အေရွ႕ဘက္ကေန ၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေထာင္ၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထင္ထားတဲ႔သူက ကၽြန္ေတာ့္အေရွ႕က လြတ္ေနတဲ႔ ေက်ာက္ခံုေလးမွာ ထိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ Wineက သူ႔ရဲ႕လက္ကို စားပြဲခံုေပၚသို႔တင္ကာ ထုိလက္ေတြေပၚ သူ႔ေမးေစ႔ကို ေမွးတင္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေငးၾကည့္ေနသည္။

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now