အပိုင္း ၃၁

10 1 0
                                    

မခံမရပ္ႏူိင္ေအာင္ နာက်င္ေနတဲ႔ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ ႏူိးလာခဲ႔သည္။ နဖူးေပၚက အေအးဓာတ္က နာက်င္မႈကို သက္သာလာေအာင္ လုပ္ေပးႏူိင္ေပမယ္႔ အမ်ားႀကီးေတာ့ အကူအညီမျဖစ္ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေတာင္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခတ္ၿပီး သတိဝင္လာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္႔ႏွဖူးေပၚမွာ ရွိေနတဲ႔အရာက အဖ်ားက်ေအာင္လုပ္တဲ႔ Cool Gel Padျဖစ္ေနမွန္း သိလိုက္ရသည္။

ေဘးဘယ္ညာၾကည့္လိုက္တဲ႔အခါမွာ အခု ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္ေနတဲ႔အခန္းက က်ယ္ဝန္းတဲ႔အခန္းတစ္ခန္း… ၾကည့္ရတာ ဟိုတယ္အခန္းထဲ ေရာက္ေနတာျဖစ္ႏူိင္သည္။ ဒါေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ တည္းတဲ႔အခန္းေတာ့မဟုတ္…

အခန္းထဲမွာ ဘာမွရွိမေနတဲ႔ေလထုေၾကာင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိပါနဲ႔ တစ္ကိုယ္လံုးေအးတက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ထဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမယ္႔ ခႏၶာကိုယ္က ယိမ္းယိုင္ေနသည္။ ထိုးကိုက္လာတဲ႔ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကို ေတာင့္ခံထားဖို႔အတြက္ အံကိုႀကိတ္ၿပီး မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားမိသည္။ ၿပီးတဲ႔အခါမွာ အိပ္ယာေပၚကေန ထဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီး အခန္းပတ္လည္ကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ယ္ဝန္းတဲ႔ဧည့္ခန္းတစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ အဲ႔ေနရာကေနၿပီးေတာ့ ဟိုတယ္ရဲ႕လိုဂိုကို ျမင္ေနရတာေၾကာင့္ ဒီဟိုတယ္က ကၽြန္ေတာ္ တည္းတဲ႔ဟိုတယ္နဲ႔အတူတူဘဲဆိုတာကို သိလိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရခ်ိဳးခန္း၊ လသာေဆာင္ေတြဆီသြားၿပီး ၾကည့္လိုက္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္ ရွာေနတဲ႔လူရဲ႕အရိပ္ေတာင္ မေတြြ႕ရေပ…

ကၽြန္ေတာ္႔စိတ္ထဲ တျဖည္းျဖည္းတုန္လႈပ္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ငိုလိုက္ခ်င္ေပမယ္႔လည္း မငိုႏူိင္… ကၽြန္ေတာ္႔မ်က္ရည္ေတြက မေန႔ကတည္းက ခမ္းေျခာက္ကုန္ၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္လိုက္ခ်င္ေပမယ္႔ ကၽြန္ေတာ္႔လည္ေခ်ာင္းက ေျခာက္ေသြ႕ေနတာေၾကာင့္ ဘာအသံမွ ထြက္မလာ… ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းက ပိုမိုအားျပင္းစြာ ျမန္ဆန္လာတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕အားအင္ေတြ ဆုတ္ယုတ္ကုန္သည္။

So…

မင္းဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ…

ကၽြန္ေတာ္ ေမးေနတဲ႔ေမးခြန္းကို အေျဖျပန္ေပးလိုက္သလိုမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ္ ရွာေနတဲ႔ေကာင္ေလးက သူ႔ရဲ႕လက္ထဲမွာ ဗန္းကို ကိုင္ထားၿပီး တံခါးဖြင့္လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အၾကည့္ခ်င္းဆံုသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာ သူ႔ရဲ႕တည္ၿငိမ္ေနတဲ႔မ်က္ႏွာက လန္႔သြားသည္။ တစ္စကၠန္႔ေလာက္ေတာင္ မၾကာလိုက္ပါဘဲနဲ႔ သူ႔လက္ထဲက ဗန္းကို အျမန္ခ်လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္႔ဆီ ေလ်ာက္လာကာ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ေဘးကေန ကူတြဲေပးလာသည္။

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now