အပိုင္း ၁၅

15 2 0
                                    

ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ႏူတ္ခမ္းကို လက္ကေလးႏွင့္ အသာေလးထိေတြ႕လိုက္မိသည္။ ၾကာေနၿပီဆိုေသာ္လည္း ေစာနေလးတင္မွ ျဖစ္ပ်က္သြားသလိုမ်ိဳး ခံစားေနရသည္။ ေႏြးေထြးတဲ႔အထိအေတြ႕က အခုထိ မေမွးမွိန္ေသးဘဲ စြဲက်န္ရစ္ေနတုန္း…

ဘယ္ေတာ့မွ ေျပာင္းလဲလို႔မရႏူိင္မယ့္ တံဆိတ္တံုးကို ႐ုိက္ႏွိပ္ခဲ႔သလိုပင္…

သူ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္နမ္းခဲ႔ဖူးလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိေပမယ္႔ ဒါက ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ပထမဆံုးအနမ္းျဖစ္သည္။

ကၽြန္ေတာ္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ေငးၾကည့္ေနရင္း အၾကည့္က ေရကန္ရဲ႕တစ္ဖက္ျခမ္းသို႔ ေရာက္သြားတဲ႔အခါမွာ ရပ္လိုက္မိသည္။ ဂီတေမဂ်ာက တီးဝိုင္းအဖြဲ႔ႏွင့္အတူ ဂီတာတီးေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ Soloကေတာ့ ဂစ္တာတီးေနရင္းနဲ႔ဘဲ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ခပ္ပါးပါးအျပံဳးေလးႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္႔ကို ၾကည့္ေနတဲ႔အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ ပူလာသလို ခံစားလာရသည္။

အ႐ူးလိုဘဲ… ဘာလို႔ ႏူတ္ခမ္းကို အခုထိကိုင္ေနမိတာလဲ။

ရယ္ခ်င္ေနတဲ႔ေကာင္ေလးကို ျမင္လိုက္ရတဲ႔အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္ အၾကည့္ေတြကို လႊဲပစ္လိုက္သည္။ က်န္တဲ႔သူေတြက မူး႐ူးေနၾကၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာလာတာဘဲ ေတာ္ေသးသည္။

Soloနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လာတဲ႔အခါမွာေတာ့ သူတို႔က ေရကန္ေဘးနားမွာ စၿပီး ေသာက္ေနၾကၿပီေလ… ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူတို႔ဆီ သြားလိုက္တဲ႔အခါမွာ မူးေနတဲ႔ဂီတေမဂ်ာက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က Soloကို ဆြဲေခၚသြားၿပီးေတာ့ ဂစ္တာတီးခိုင္းခဲ႔သည္။ ကၽြန္ေတာ္ကက်ေတာ့ Nohကို ရွာလို႔မေတြ႕တာေၾကာင့္ ေရကန္ေဘးနားမွာဘဲ ေအးေဆးထိုင္လို႔ရခဲ႔သည္။

တကယ္ဘဲ… ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္စလံုး ဘယ္ကို ေပ်ာက္ကုန္ၾကတာလဲ။

'ဟ… Ai'Gui'

ကၽြန္ေတာ္ သူတို႔အေၾကာင္းေတြးေန႐ုံဘဲရွိေသးတယ္။ သူတို႔က ကမ္းေျခဘက္ကေန အတန္းလိုက္ လမ္းေလ်ာက္လာသည္။

ဒါနဲ႔ အဲ႔ဒါ Kaoမဟုတ္ဘူးလား။

'မင္းတို႔…'

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now