အပိုင္း ၁၈

14 2 0
                                    

စာေမးပြဲၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ဘဝႀကီးက သာမန္လူေတြလို ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ စာေမးပြဲကာလတုန္းနဲ႔ယွဥ္ရင္ေတာ့ အခုအခ်ိန္က ကေဖးဆိုင္မွွာ လူပိုနည္းသည္။ စာေမးပြဲကာလတုန္းက ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ဆိုင္ကို လာၿပီးေတာ့ စာလာလုပ္ၾကသည္။ စာေမးပြဲၿပီးသြားတဲ႔အခ်ိန္မွာေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈေတြ မရွိေတာ့… လူတိုင္းက အရင္ကအတိုင္း သာမန္ဘဝမ်ိဳး ျပန္ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ စာလုပ္ဖို႔ တိတ္ဆိတ္တဲ႔ေနရာကို ရွာစရာမလို႔ေတာ့…

ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္ ကေဖးဆိုင္ကို သြားမလို႔… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ လာေနၾကအတိုင္း အလုပ္သမားအေနနဲ႔ေတာ့မဟုတ္… ေစ်းဝယ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔လာတာ… ကၽြန္ေတာ္ မွတ္မိသေလာက္ အခုအခ်ိန္ပိုင္းက…

'P'Gui… မဂၤလာပါ'

'မဂၤလာပါ Khim'

ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ျပံဳးျပကာ ေကာ္တာနားက စားပြဲသို႔ သြားလိုက္သည္။

'မေတြ႕ရတာ အရမ္းၾကာေနၿပီ။ Khim… P'ကို အရမ္းလြမ္းေနတာ…'

Khimက ေျပာေနရင္း ကၽြန္ေတာ္႔ေဘးနားမွာ ထိုင္လိုက္ကာ ထူးဆန္းတဲ႔အၾကည့္ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။ တစ္ခုခုကို စပ္စုခ်င္ေနတဲ႔ပံု…

'အလုပ္မလုပ္ဘူးလား'

'Taeလုပ္လိမ္႔မယ္' Khimက ထိုင္ျမဲသာထိုင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္႔ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္က ေသးေသးေလးကအစ လုပ္တက္တဲ႔သူဆိုေတာ့ ဒီလိုမ်ိဳးထိုင္ၿပီး အနားယူဖို႔အခ်ိန္ေတာင္ မရွိခဲ႔… ၿပီးေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္႔အဆိုင္းက လြဲရင္ က်န္တဲ႔ေက်ာင္းပိတ္ရက္အဆိုင္းေတြက တစ္ဆိုင္းမွာ ဝန္ထမ္းႏွစ္ေယာက္ထားတာေလ… အဲ႔ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔က သိပ္မပင္ပန္းဘူး။ သူတို႔ပင္ပန္းရင္လည္း အျခားတစ္ေယာက္က ကူေပးၾကတယ္ေလ…

'P'Kaewကို Khimရဲ႕လစာကို ေလ်ာ့ဖို႔ေျပာရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္'

' P'Guiကလည္း မေျပာပါနဲ႔… Khimက ဒီအတိုင္း သိခ်င္လို႔ဟာကို…'

'ဘာသိခ်င္လို႔လဲ'

ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးျပလိုက္သည္။ သူမ ဘာသိခ်င္ေနတာလဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မသိတာေၾကာင့္ စိတ္သက္သာမိေသးသည္။

OXYGEN - ออกซิเจน (မြန်မာဘာသာပြန်) [Completed]Where stories live. Discover now