SINFUL AFFINITY (completed)

PT. 31

Was it him who gave her the handkerchief, or was she just hallucinating?

Nakatayo siya sa harap ng bench na pinag uupoan niya kanina habang tinatanaw ang papalayong bulto ng lalake na nagbigay sa kanya ng panyo. Once again, inamoy niya ang panyo at tahimik na napapangiti. She doesn't want to overthink, pero deep inside her heart... she hoped that it was him.

Humangin ng katamtaman dahilan para maiyakap niya ang sarili. It's cold and she forgot to bring a coat with her. Kay bata pa niya pero ang dami na ng nakakalimutan niya. But it wasn't her fault after all. Buong araw ay okyupado ang isipan niya patungkol sa ibang mga bagay and that led her to forget.

"Elaine, is that you?" someone called her from the front. At dahil nga nakatutok ang paningin niya kanina sa misteryosong lalake ay hindi niya napansin ang tumawag sa kanya.

She blinked her eyes thrice bago napagtuonan ng pansin ang taong ito.

"Raizen! Ikaw pala." Natutuwa niyang sabi nang mamukhaan ang taong 'yun.

Raizen smiled at her sincerely, glad to see that they get to see each other again. "Nagkita ulit ta'yo. Isn't it our fate to see each other again?" pagbibiro nito sa kanya na ikinatawa niya lang ng mainam.

"Siguro?" pabalang niyang tanong at nagkibit balikat kay Raizen.

Raizen approached her at hinubad ang suot na trench coat tiyaka iyon ipinatong sa balikat niya mula sa likuran niya. "It's cold. Bakit ka umalis nang wala ka man lang dala na coat? This is not like our country na hindi kailangan mag jacket sa gabi."

"Yun na nga eh, nawala sa isip ko na nasa Paris na pala ako." Sabay hagikhik. "Pero papaano ka? You gave me your coat. Baka lalamigin ka." Pag-aalala niya sa lalake at huhubarin na sana ang coat para isauli kay Raizen.

"It's okay, mas kailangan mo 'yan kaysa sa'kin. I'm wearing a sweater after all. Ikaw itong naka sando at shorts baka pag hindi nagtagal ay maging ice girl ka bago ka pa makauwi." Sabagay may point naman ito. Nakakahiya pero...

"Salamat Raizen ha? Next time hindi ko na kakalimutan na magdala ng trench coat." Sinsero niyang sabi at sinsero din itong nginitian kahit na medyo nakakaramdam siya ng pagka-ilang.

Pumunta ulit si Raizen sa harapan niya at sinabing... "Ipasok mo ang mga kamay mo sa arm shoot, and I will be the one to zip it up for you." Mahaba kase ang coat hanggang sa ankle niya kaya't mahihirapan siyang abutin ang dulo para e zipped up ang coat. Kapag hindi niya kase sinarado ay giginawin pa rin siya.

Sinunod ni Elaine ang sinabi nito at hinayaan rin niya itong gawin ang pagsarado.

Just by looking at Raizen na nakaluhod ang isang tuhod sa harapan niya. Like a prince charming. At naaalala na naman niya si Hanz na nakaluhod sa harapan niya at inaayos ang sintas ng sapatos niya. Her heart moved and palpitates once more. She spaced out again and Raizen saw how her happy face had changed to a worry one.

Raizen felt so sorry for her. He might also experienced heartbreak pero kompara sa kanila ni Elaine ay hindi maipagkakaila na mas apektado talaga ang isang babae sa hindi kagustohan na hiwalayan.

None of those days na hindi niya kasama ang babae na minahal ay namiss niya. Lalo na sa katotohanan na e engage ito sa ibang lalake. It was hard to accept but for his girl... he's willing to let go. Para na rin sa kapakanan nito.

He couldn't afford to make her worry of him. Lalo na kapag nalaman nito na tini-threaten siya ng pamilya nito para pilitin na paghiwalayin silang dalawa. To cut ties from danger, he decided to let go and took a break first.

He was not planning to give up their relationship, kaya kinailangan niya muna ng oras para makapag isip. Once he thought of a good way... he'll surely comeback. But when he's too late... he couldn't do anything for their love to reconcile again.