SINFUL AFFINITY (completed)

PT. 32

Two hours ago...

"You okay, bro?" Tanong ni Zeke habang minamanmanan nila si Elaine. Mag isa lamang ito at timing na ng pagdating niya ay umiiyak ito. His heart clenched in misery when he saw how sad she was. Siguro ay may naaalala na naman itong nakakalungkot para dito.

Could it be... because of him?

Sa naisip ay mas lalo lang siyang nag aalala sa nararamdaman ng dalaga. Hindi naman maipagkakaila kung 'yun nga talaga ang nararamdaman ng dalaga. Because he felt the same way too. He's sad and lonely without he by his side.

How many times did he question the heavens at kung bakit sa isa't-isa pa sila nagkakagusto? It's not that nagsisisi siya na nagustohan niya ang dalaga. But the relationship and the bond they had was making him feel disappointed. It was because they're family with the same blood.

Ano kaya ang plano ng tadhana sa kanilang dalawa? At kung bakit ginaganito kahirap. Sa sobrang hirap ay pakiramdam nalang dalawa ay nakukulong sila sa isang kuwarto na walang pader ngunit wala rin namang makikita. So hard to find the light.

At kung meron nga bang liwanag sa madilim na pagsubok?

"I have to move." Paalam niya kay Zeke na agad rin naman siyang pinigilan.

"Saan ka pupunta? You know you can't show yourself like that." Paalala din ni Zeke sa kanya dahil wala naman siyang something na makakatago sa mukha niya.

He smirked at Zeke bago inagaw rito ang baseball cap at mask. "Let me borrow this for a while." At kung ano ang nais niyang gawin no'ng una ay 'yun rin ang ginawa niya.

He purposely run to her just to give his handkerchief dahil mukhang nakakalimutan na naman nito ang magdala ng sariling panyo. She's just so careless about forgetting one of the important things to bring.

But then right after he left, that man she's with way back in the airport showed up. His knuckles jolted as well as his fist clenched. His gaze became extremely hot while eyeing the guy like leech fella to Elaine. This guy even dared to be intimate to her!

"Pigilan mo, bro. You can't show yourself to her remember?" at sa huli kahit anong inis at galit niya, ay itinalikod niya nalang ang sarili para hindi makita ang kaganapan sa dalawa.

That was one of the most annoying scenes he had ever seen. Habang si Zeke naman ang pumalit sa puwesto niya at nagbantay sa dalaga.

Pati ang sumunod na pinuntahan nito ay nakamanman pa rin silang dalawa hanggang sa tuloyan nan gang nakauwi si Elaine. When she took the flowers, it calms him in another way. Her confused yet astonished face swept the inhibitions including the jealousy he felt earlier.

Hanggang sa nakatulog na ang dalaga ay saka lang siya napapanatag at umuwi sa bahay niya.

"Mananatili ka nalang bang gananito, Hanz? Ayos lang sa'yo ang paulit-ulit na masaktan habang may kasama siyang ibang lalake at nagpapasaya sa kanya?" nang makarating sa bahay niya ay ang tanong kaagad ni Zeke ang sumalubong sa kanya. "Asher told me... alam mong hindi pwede bro. Kaya kung ano man ang susunod na plano mo, restrain yourself from doing it." Akala b anito ay hindi niya iniisip 'yun? It hurts so much pero kailangan.

"Alam ko, and I am not planning of anything else." Sabi niya, tinudokan ang usapan nila at umakyat na sa kuwarto niya.

Another day has come and as usual, maaga siyang gumising para bigyan ng makahulogan na bulaklak si Elaine sa pamamagitan ng pag iwan no'n sa harap ng pintuan ng bahay nito.

NGAYONG araw ay ang unang araw ni Elaine sa eskuwela kaya maaga rin siyang gumising para makapaghanda. She was not used to wake up early pero sinubokan niya lalo na't mag isa lang siya. Wala ring tutulong o a-assist sa kanya kaya kinailangan niya na ring e practice ang sarili niya dito.