Once Upon a Lovestory (Book II)

2.5

JANE:

"Buti naman dumating kapa!" inis kong paliwanag kay Franz. Pero pabiro naman. "Ano bang kailangan mong sabihin at pinapunta mo pa ako rito?"

Yeah! As in "RITO" sa school namin dati HOWARD HIGHSCHOOL. Nakakainis! Ewan pero ayoko naman talagang pumunta dito. Dahil kapag nandito ako, maaalala ko lang ang mga walang kwentang bagay na nangyari noon. Tsk! Naaalala ko na naging isa akong tanga. Duh!

"May reunion tayo at dapat nandoon ka!"

WTH! Yun lang? Nagbuhis buhay pa akong pununta rito? Tumakas pa ako kay Kuya para lang, sabihin saakin netong baklang ito na May Reunion na magaganap.

"Tas pinapunta mo pa talaga ako rito?! Bakla ka talaga eh!"

"OA ka!" sabi niya sabay hug. "Kumusta na?" tanong niya.

"As you can see, I am good." sagot ko with kindat pa. "Eh ikaw kumusta ang pagiging Teacher sa Alma mater mo?"

Napatawa naman siya. "Nakakasawa! Pero masaya!"

"I am happy for you baks!"

"Anyway kumusta na rin pala si Ella? Nagmomove on parin ba?" natatawa niyang tanong saakin.

"She's good! As in very good. Iba na siya Franz, and to add more, matagal na siyang nakapagmove on." sagot ko sakanya.

"How about you? I heard dami nalink sayo e, so anong nangyari at wala man lang akong nabalitaang sinagot mo?"

"Madaming nalink saakin pero, hindi ko sila gusto. As if namang ganun nalang kadaling pumasok sa relationship na yan."

"Medyo may pagkabitter!" patawa niyang sagot saakin.

"BITTER AKO? not really. So I heard sikat na rin siya? So kumusta naman siya at ang Fiance niya? Are they married? 4 years had past imposibleng hindi pa sila kinasal."

"Possible yun girl! Hindi naman kasi mahal ni Jerome yun eh."

How pathetic! Hindi mahal pero pumayag makipag engaged. Sabagay uso naman yun ngayon.

"Really? Kawawa naman pala si Cassandra." sarcastic kong sagot sakanya. After what she done to me? She don't deserve to be happy. "Anyway, kailangan ko ng umuwi at baka hinahanap na ako ni Kuya." pagpapaalam ko.

"See you sa Reunion."

I don't think gusto kong umattend dun, ewan but I feel, there's something wrong if mag kikita pa kami. But I know anytime pwede kaming magkita, lalo na't sikat din siya like me.

"Where had you been sister?" malaawtoridad na tanong ni kuya.

OMG! Patay. "Aah, diyan lang sa labas kuya, namasyal." pagsisingungaling ko.

"Really? Namasyal?" sarcaatic pa niyamg tanong. "Halos nilibot na namin ang buong village tapos sasabihin mo saaking, namasyal ka lang."

Lumapit ako sakanya at niyakap siya. "Don't worry kuya, pumunta lang naman ako kay Franz." paglalambing ko.

"Pumunta ka? At sinong kasama mo? Ikaw lang? May kotse Jane! Hindi naman kita pinagbabawalan e, ang gusto ko lang isipin mo rin na hindi ka nalang basta normal na tao. Isa ka ng sikat isa ka ng celebrity."

Yeah! I hate this kind of life, yeah! I love what I am doing right now, i dont understand why I should consider others. Ang daming bawal!

"Okay I sorry! I promise not to disobey you again." sagot ko nalang sala ngumiti sakanya. "But Franzyy told me that organized a Reunion party."

"Reunion? That's fine." sagot niya saka naglakad palayo saakin.

Haaay! Nagpaalam ako, e maging ako nga hindi ko alam kong pupunta doon. Nagdesisyon na akong kalimutan ang mga nangyari noon, ngunit natatakot ako. Natatakot akong pag nakita ko sila ay maramdaman ko muli ang galit. Ang galit na matagal ko ng kinalimutan.

Bago pa man ako tuluyang makaayat ng hagdan ay biglang nagsalita ang isa naming maid. "Ma'am may bisita po kayo." lumingon ako upang tingnan ang kasama niya.

"Why are you here?" tanong ko agad sakanya.

"I am here para macheck ko kong okay lang kayo ng kuya mo." sagot niya saakin. "Namiss k----"

"Stop!" yayakapin na sana ako sakanya pero pinigilan ko siya. Napaatras naman siya. "Okay kami, you can now leave." sagot kong muli sakanya.

"Alam ko galit saakin Elizabeth but please pakinggan mo naman ako at intindihin." pagsusumamo niya.

"Pakinggan ang paliwanag mo, at intindihin ka? Ang kapal ng mukhang mong hingin ang mga bagay na ipinagkait mo saamin. Ano bang kailangan pa naming marinig sayo? Bukod sa pagiging mang-gagamit mo at pagiging sinungaling? May iba ka pa bang dapat sabihin saamin? Well, ano pa nga bang pwede naming marinig na kasinungalingan sayo?" natatawa kong mga tanong sakanya. "Wag kang magpakasaya dahil alam mong nandito kami, at wag mong isiping dahil birthday mo kaya nandito kami. Maybe si Kuya oo, but not me! I am here because my dad want me to be here. And I am not here because of you, because in the first place your birthday is not important to me."

"Stop it Jane!" napalingon ako kay kuya na ngayon ay papunta na sa direksyon ko. "She is your mother."

"Don't tell me kuya, nirerecognize mo pa siya after all of what she did? I don't think so..." natatawa ko pang sagot. "But don't worry, I'll respect her, but not being my mother but being a human." paliwanag ko at saka tinitigan siya sa mata.

"Dad told you that gave this family a chance, she still our mother Jane."

"Elizabeth hindi ko ginusto ang nangyari." pakikisawsaw namin ng nanay ko daw.

"Yes dad told me, pero hindi ako umoo kuya. At kahit pa anong gawin natin hindi na tayo mabubuo. Dahil may mas nauna pa siyang pamilya kaysa saatin. And remember kuya, isa siya dahilan kung bakit muntikan ka ng mamatay." naglakad ako palayo sakanila. And before ako tuluyang maglakad palayo ay nagsalita ako muli. "Don't worry, tanggap ko na. Matagal ko ng tinanggap na ang pamilya ko noon ay hindi mabubuo pang muli. And for once tanggapin niyo na rin." paliwanag ko habang nakatalikod.

Minsan ang sakit sakit na, ang sakit isipin na ang dating inaakala mong okay at masayang pamilya ay hindi naman pala. Hindi ko siya magawang tingnan, dahil sa bawat oras na tinitingnan ko siya ay naaalala ko ang lahat. Ang lahat ng kasalanan niyang ako ang nagbayad at patuloy kong pinagbabayaran.