Once Upon a Lovestory (Book II)

18

PS: Wala po munang POV si Jane, kung bakit? Wala langs! Trip ko lang na wag muna siyang bigyan ng POV para naman mamiss niyo siya kahit papaano.

RYAN:

Where the hell is she! Fvck! Buong gabi kaming naghintay sakanya at hanggang ngayon wala pa siya. Its already 10 o'clock in the morning, at halos lahat kami ay nag aalala na sakanya.

"Dumating na ba si Elizabeth?" bungad saamin ni Dad kasama si Mommy.

Iniwas ko ang tingin ko sakanya. "Wala pa din po siya hanggang ngayon tito." sagot ni Howard.

"Then where the hell is she? Hindi niyo alam? Hindi mo alam Ryan? Ikaw ang nagbabantay sakanya at ikaw ang may responsibilidad kapag may nangyari sakanya."

"And now its me! Bakit sino ba ang nawala? Ako ba? Sino ba ang nagpabaya? Ako rin ba? At sino ba ang nagpakamiserable at iniwan kami para makalimot? Wag mong sabihing ako din. Common Dad, alam mo at alam ko ang totoo, ang totoong dahilan kaya wala si Jane ngayon. It is because of you! Dahil hindi mo siya inintindi, dahil hindi mo siya binigyan ng pagkakataong magpaliwanag." totoo naman lahat ng mga sinasabi ko ngayon, at dapat lang malaman na yun. "Remember, ayaw na niyang bumalik dito sa Pilipinas pero dahil sa pinilit mo siya at dahil sa kahilingan mo, kahit alam niyang magiging magulo lang ang buhay niya pumayag siya. Kung mayroon mang may malaking kasalanan dito? Hindi si Jane ikaw yun Dad, dahil umpisa palang ikaw na ang may kasalanan ng lahat. So please stop blaming us, and you should start blaming yourself dahil ikaw ang dahilan kong bakit nasira ang pamilya ito."

Tama lang ito! Tama lang na malaman niya ang totoo, siya ang may kasalanan dahil kong hindi siya nagpalaloko at kung hindi niya hinayaang makapasok ang mg espiritu at zaragosa sa pamilya namin. Edi sana maayos kami ngayon. Pero hindi hinayaan niya yun, at isinisisi niya saamin ang lahat. Ang lahat ng bagay na dapat isinisisi niya sa sarili niya.

Pumanhik ako sa kwarto ni Jane at humilita, aking napansin ang isang maliit na sobra sa nasa gilid ng table niya. Binuksan ko iyon at tumambad saakin ang dalawang mag kaibang sulat. Wala akong balak basahin ito, ngunit alam kong kailangan baka kasi nakasulat rito ang totoong dahilan.

4 years later gusto kong mabasa ang sulat na ito, ang sulat kung saan mababasa mo lahat lahat. Hindi ako tunay na nagalit sayo, dahil kahit anong pilit kong magalit dahil sa ginawa mo hindi kaya ng puso ko. Kahit sobra sobra pa kitang mahal kanailangam ko pa ring lumayo sayo. Una dahil komplikado ang pamilya natin, pangalawa dahil ikakasal ka sa iba at ang huli ay dahil mahal na mahal kita. Alam kong, alam mo iyon at alam kapag nalaman mo na mahal kita handa ka isuko ang lahat, na handa kang iwan ang lahat para saakin. At hindi ko makakaya iyon, hindi ko makakayang makita lang miserable dahil saakin. Dahil mahal kita minabuti kong iwan ka at dahil mahal minabuti kong saktan dahil kapag hindi ko iyon ginawa alam kong kayang gawin ni Dad sayo ang bagay na ginawa ng Daddy mo sa kuya ko. Hindi ako lumayo para tumakas, lumayo ako upang matahimik na ang lahat. Upang unti-unti nating maintindihan ang mga dapat at hindi dapat. Mahal na mahal kita at hinding-hindi magbabago iyon. Ikaw ang una at ikaw din ang huli. Mag iingat ka lagi Jerome.

-Jane

Maling buksan ko ang sulat na ito, hindi para saakin ito. Minabuti kong tingnan ang isa pa.

To: Kuya

Napangiti ako sa hindi ko malamang dahilan, siguro dahil kahit papaano nagawang mag bigay saakin ni Jane ng sulat.

Kuya,