HAYATIM

NEFES ALMAK ÇOK ZOR!!

Fotoğrafa Helin ve Yiğit.

Çevremdeki insalar sürekli bir şeyler gizlerken sinirlerim fazlasıyla bozuluyor. Bir yandan da babamın "İlgili baba" olma çabalarını sıkılarak izliyorum. Hayır yani biz sensizliğe alışmışız sen ne diye benim o an kustuğum öfkemden etkilenip bizimle ilgilenmeye başlıyorsun ki! Bir de yakışsa içim yanmaz. Haftanın iki günü bizimle kahvaltı etmeler gün içinde aramasa bile mesaj atmalar.. Aslında bu duruma bir evlat olarak sevinmeliyim belki ama ben babamı özlememeye alışmış bir evlatım. Çünkü babamı sadece çocukluk anılarımı düşündüğümde özlüyorum. O zaman onun gerçek yüzünü göremiyordum tabii. Beni seven bir babam olduğunu düşünürdüm o zamanlar.. Her zaman gülen bir yüzü vardı.. Neyse işte gereksiz şeyler bunlar. Yaşadığım hiçbir seyde yanımda olmayan bir babayı ne kadar sevebilirsem o kadar seviyorum işte onu.. Kapının tıklatılması ile düşüncelerimi dağıtıp 'Evet?' diye cevap verdim. İçeriye babamın girmesiyle hafifçe gülümsedim. Tam bu düşüncelerin üzerine babamın gelmesi ilginç olmuştu. 'Ne oldu baba? Bir sorun mu var?' diye sorduğumda yüzü asılarak bana yaklaşıp abimin her zaman yayılarak oturduğu tekli koltuğa yavasça bıraktı kendisini. 'Yanına gelmem için illa bir sorun mu olması gerekiyor kızım?' diye sorunca gülmemek için kendimi tutmam gerekti. Ne sanıyor bu adam! Birkaç haftadır ilgili olmaya başladı diye olmadığı günleri unutmamızı falan mı bekliyor? 'Genelde bir sorun olduğunda geliyorsun baba yalan mı?' diye sorduğumda tam ağzını açıp konuşacakken tekrar kapattı. Bunu fırsat bilerek söze girdim. 'Baba bak o gün holdingte söylediklerim yüzünden seni özlediğimizi düşündüysen çok yanlış anlamışsın. Ben sadece bir şeyleri farkına varmanı istedim bizimle ilgilenmeni değil.' dediğimde beni üzgün bir ifadeyle dinliyor olması kafamı karıştırdı. .Gerçekten üzülüyor muydu? 'Helin hayır. Bak sen çok haklıydın. Ben asla iyi bir baba olamadım ve hatalarımı telafi etmeme izin vermenizi istiyorum. Kendimi tekrar size sevdireceğime emin olun kızım. Sen öyle şeyleri fark etmemi sağladın ki... Senin ne kadar büyüyüp olgunlaştığını o an cok iyi anladım.' demesiyle biraz şaşırdım açıkçası. Tam cevap verecekken abimin içeriye girmesiyle ikimizde bakışlarımızı ona çevirdik.

Kıvanç'ın gözünden:

Babam ve Helin'in konusmasına kulak misafiri oldum. Babamın söyledikleri hiç samimi gelmiyor ama Helin ona inanabilir. Helin masum bir kız. Çocukluğunda babamla bu kadar zaman geçirmis olması ve şimdilerde onu neredeyse hiç görmemesi özleyip üzülmesine yol açmış olabilir. İçinde babama karşı çok büyük bir sevgi olmadığını farkındayım elbette ama Helin yufka yüreklidir, babamın dediklerinin karşısında hemen yumuşayabilir. Olaya el koyma vakti. Babam sözlerini bitirdiğinde kapısı açık olan odaya girdim. Helin ve babam bakışlarını bana çevirirken konuşmadan adım atmayı sürdürdüm. Helin'in yatağına oturduğumda ona yaklaşıp alnından öptüm. Helin tüm içtenliğiyle bana gülümserken içim ısındı sanki. Bakışlarımı babamın tükürülesi suratına çevirdiğimde ise Helin'in verdiği o sıcaklıktan eser kalmadı. 'Baba yeter' dedim sakin bir ses tonuyla. 'Senden bir şey beklemiyoruz. Biz Helin ile ikimiz yaşamaya alıştık ve ikimizin ortak bir hayatı var. Sen buna burnunu sokarak sadece düzenimizi bozuyorsun. Lütfen yalnızca para babalığı yapmaya devam et. Senden gerçek bir baba olmanı bekleyen kimse yok!' derken Helin'i kolumun altına alıp kendime çektim. Babamın bu sözlerime karşılık çoktan bağırıp çağırması gerekirken hala yüzündeki üzgün ifadeyi koruması çok tuhaf bir olay.

Helin'in gözünden:

Abimin her bir cümlesinin babamın yüzüne küfür gibi çarptığını tahmin edebiliyorum. Abim sözlerini bitirdiğinde beni kendine çekerken babamın bağırışlarına kendimi hazırlamaya başladım. Oysaki babam hala yüzündeki üzgün ifadeyi koruyordu. Ne olmuş bu adama böyle diye aklımdan geçirdiğim sırada ellerini dizlerine koydu ve güç alarak ayağa kalktı babam. İkimizle de göz teması kurduğunda 'Ben düşündüğünüz gibi kötü bir adam değilim çocuklar, bunu size kanıtlayacağım.' diyerek arkasını döndü ve kapıya yöneldi. 'Aksine tam da düşündüğüm kadar kötü bir adamsın ve bunu bize çoktan kanıtladın!' diyen abime sus işareti yaparken babam umursamayıp bitkin bir şekilde odadan çıkmış ve kapıyı yavaşça kapatmıştı. 'Abi lütfen, bu kadarı biraz fazla oldu bence.' dediğimde abim sakin kalmaya çalışarak derin bir nefes aldı. 'Onu tanımıyorsun Helin, sakın onun karşısında yumuşama kardeşim.' dedi ve beni tekrar alnımdan öpüp odadan çıktı.