ပန်းခြင်းလေးတွေဘေးမှာငုတ်တုတ်ထိုင်နေဆဲ
အချိန်အတော်ကြသည်အထိသူတို့ဆီကိုတစ်ယောက်မှရောက်မလာ
"ကျန့်....."
မော့ကြည့်ကာမျက်နှာငယ်လေးနဲ့ခေါ်တော့
"အဆင်ပြေသွားမှာပါကွာ"
"ဟေး.....မဒမ်ရဲ့အချစ်ဆုံးလေးရောမပါဘူးလား"
"အံမယ်....ပျောက်ချက်သားကောင်းသလားမမေးနဲ့
ဘယ်တွေရောက်နေရတာတုန်း
ငါ့မှာလွမ်းနေရတာ"
ရိပေါ်အံ့ဩသွားပြန်တယ်
"ဟမ်"
"ဒါကတော့ပျောက်နေတာမပြောနဲ့လေ
ဟောဒီကသတို့သားကိုကျုပ်ကသွားခိုးနေရတာကိုး"
ရှောင်းကျန့်မေးငေါ့ပြရာကြည့်လိုက်ပြီးတော့
"အဲ....ချစ်စရာလေး ချစ်စရာလေး
ဒီလိုကြည်လင်တဲ့အသားအရေပေါ်မှာတောက်ပတဲ့သွေးကြောတွေနဲ့သူကတော်ဝင်မျိုးနွယ်အထက်တန်းစားထဲကလား
ပြောစမ်း....ပြောစမ်း"
"မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ....သူကတော်ဝင်မျိုးနွယ်ကမဟုတ်ဘူး
ဒီအတိုင်းသာမန်အရပ်သားလေးဘဲ
ကျုပ်အမျိုးသားဖြစ်သွားလို့ပိုပြီးလှနေရတာပေါ့"
"ကြွားဝါမနေပါနဲ့...တော်ပါ
နင်တို့ကဒီပန်းလေးတွေရောင်းတာလား....ဒီပန်းလေးတွေဆိုတော်တော်လှတာဘဲ
ဒါမျိုးတွေဘုရင်မနန်းတော်ဆီရောက်သွားရင်ကောင်းမှာ"
"မရောက်ချင်ပါဘူး
ရှုပ်ရှုပ်ယှက်ယှက်တွေ....ကျုပ်တော့အေးအေးချမ်းချမ်းလေးဘဲနေချင်တာပါ
မဒမ်ရယ်"
"ပြောတာကလွယ်တယ်
တစ်ကယ်တမ်းကျခက်ခဲတယ်လေ....နင်တို့အေးအေးချမ်းချမ်းနေချင်ရုံနဲ့မပြီးဘူး
ခိုင်ခိုင်မာမာအခြေရှိတဲ့အလုပ်တစ်ခုရှိဦးမှပေါ့
ဒါမှပိုက်ဆံဝင်မှာလေ"
"နောက်တော့ဖြစ်လာမှာပါဗျာ
အခုပန်းလေးတွေဝယ်မလို့မလား....ဘယ်နှပွင့်ယူမှာလဲ"
"ကျန့်…..အဲ့လိုဇွတ်ကြီးမရောင်းနဲ့လေ
သူလိုချင်တယ်လို့မပြောသေးဘဲဟာကို"
"ဟားဟား.....သူမလိုချင်တောင်သူ့သမီးလေးကတော့လိုချင်နေမှာဘဲလေ
ကဲပါကွာ...ကိုယ်သိပါတယ်"
ESTÁS LEYENDO
𝘽𝙧𝙞𝙙𝙚𝙜𝙧𝙤𝙤𝙢 𝑜𝑓 𝑡ℎ𝑒 𝐅𝐮𝐥𝐥 𝐌𝐨𝐨𝐧
Fanfictionကျုပ်နှလုံးသားတွေကနက်မှောင်ပြီးညို့အားကောင်းတဲ့အနီရောင်နှင်းဆီပန်းတွေနဲ့တူတယ် အခုနှင်းဆီပန်းတွေကခင်ဗျားလက်ထဲရောက်တိုင်းငြိုးနွမ်းကုန်တယ်ဆိုတော့ ကျုပ်နှလုံးသားကလည်းခင်ဗျားလက်ထဲမှာ~~~
