"ခင်ဗျား......သူ့ကိုဘယ်ခေါ်သွားမလို့လဲ"
"ကျန့်....."
"ကျုပ်မေးနေတယ်....သူ့ကိုဘယ်ခေါ်သွားမှာလဲလို့"
"မင်းနဲ့မဆိုင်ဘူး....မင်းကိုခုချိန်ထိမသတ်ဘဲထားတာကိုကျေးဇူးတင်လိုက်"
သူမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်ရုံရှိသေးတယ်
ထိုလူကသူ့ရင်ခွင်ထဲကသူကိုသူနဲ့ဝေးရာလှောင်အိမ်အပြင်ဘက်ကိုဆွဲထုတ်ပြီးတစ်နေရာရာကိုခေါ်သွားဖို့ကြံစည်နေသည်တဲ့လေ
ထိုလူခေါ်သွားတဲ့နေရာကအပေါ်ထပ်ရဲ့အခန်းတစ်ခန်း
သံတိုင်တွေကိုလှုပ်ခါပြီးပေါက်ကွဲနေရုံမှတစ်ပါးရှောင်းကျန့်ဘာမှမတတ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး
ဒီလူကရေခဲတုံးလေးကိုသတ်ပစ်လိမ့်မယ်လို့တော့သူမထင်ပါ
တစ်ခုခုလိုချင်တာရှိလို့ခေါ်သွားခဲ့တာမလား
ပြီးတော့လိုချင်တဲ့အရာကဘာလဲ....သူ့ဆီမှာတင်ပျောက်သွားတဲ့သွေးနှောတွေကရောဘယ်ရောက်ကုန်တာလဲ
ဘာဖြစ်ကုန်တာလဲ
သူ့ခေါင်းထဲမှာမေးခွန်းပေါင်းမြောက်မြားစွာရှိနေသည့်တိုင်အဖြေကထွက်မလာသေး
သူစဉ်စားနေတုန်းမှာဘဲ
*ပြင်းရှလွန်းတဲ့ပန်းရနံ့တွေ*
"ဒီရနံ့မျိုးကိုငါတစ်ခါမှမရဖူးခဲ့ဘူး"
"အား!!!!!!!"
ဝုန်း~~~~~~
"ခင်ဗျားဘာတွေလုပ်နေတာလဲ....သူ့ကိုလွှတ်လိုက်
လွှတ်လိုက်လို့ကျုပ်ပြောနေတယ်မလား"
စူးစူးရှရှအော်ဟစ်တဲ့အသံတစ်သံ
သေချာတယ် ဒါကရေခဲတုံးလေးအသံလေ
နာကျင်လွန်းလို့ထွက်လာတဲ့အသံမျိုး
*တကယ်ပါဘဲ....ထိုလူကဘာတွေလုပ်နေတာလဲ
စိတ်ပူလွန်းလှပါသည်*
သူကလှောင်အိမ်ထဲမှာအငြိမ်မနေဖြစ်လေ
ထိုအခန်းထဲကဘာသံမှမကြားရတော့လေ....အသံမကြားရတာပိုပြီးစိုးရိမ်စရာကောင်းလွန်းပေမဲ့
ရှောင်းကျန့်အတွက်တော့ဒီအခြေအနေကြီးတစ်ခုလုံးကစိုးရိမ်စရာကောင်းလွန်းတာပါဘဲ
အချိန်အတော်ကြာသွားပေမဲ့ထိုလူအခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတော့
သူ့ပုံစံကြည့်ရတာအားအင်တွေပြည့်ဝနေသလို
ရှောင်းကျန့်ပြာပြာသလဲပင်
STAI LEGGENDO
𝘽𝙧𝙞𝙙𝙚𝙜𝙧𝙤𝙤𝙢 𝑜𝑓 𝑡ℎ𝑒 𝐅𝐮𝐥𝐥 𝐌𝐨𝐨𝐧
Fanfictionကျုပ်နှလုံးသားတွေကနက်မှောင်ပြီးညို့အားကောင်းတဲ့အနီရောင်နှင်းဆီပန်းတွေနဲ့တူတယ် အခုနှင်းဆီပန်းတွေကခင်ဗျားလက်ထဲရောက်တိုင်းငြိုးနွမ်းကုန်တယ်ဆိုတော့ ကျုပ်နှလုံးသားကလည်းခင်ဗျားလက်ထဲမှာ~~~
