Betrayal and Redemption (Completed)

48

Trigger Warning: violence, sexual harassment
....

Athaliana

"Mando," Tawag ni Rashia sa isa sa mga tauhan niya.

Pumasok ang isang lalake na may katabaan at lumapit kay Rashia.

"Yes, ma'am?"

Nanatili ang titig ni Rashia sa 'kin at may kakaibang ngisi sa kaniyang labi. Hindi maganda ang kutob ko sa pinaplano ni Rashia.

"She's beautiful, right?" Tanong niya sa kaniyang tauhan at tinuro ako. Napunta naman ang tingin sa 'kin nung Mando at pinasadahan ako ng tingin ang buong katawan ko. Naluluha kong tinignan si Rashia. Nakikiusap na tumigil na sa kung ano mang binabalak niya.

"Rashia, please... wag mong gawin ang nasa isip mo. Kung gusto mo ay lalayo ako sa inyo ni Riev hindi ako magpapakita sa inyo kahit na kailan..." Pagmamakaawa ko sa kaniya.

But, Rashia is heartless. Kinain na ng galit ang puso niya. "Hindi sapat ang paglayo mo, Athaliana. Dahil hanggat nabubuhay ka pa, hahanapin at hahanapin ka ni Akiro. Kaya mas mabuting mawala ka na ng tuluyan! I want you gone in our lives completely!" She hissed.

"Mando, tawagin mo ang dalawa mo pang kasama. May regalo ako sa inyo, consider it as my reward for a job well done." Utos niya sa kaniyang tauhan. Sunod-sunod akong umiling.

"Sige, ma'am." Muling umalis iyong Mando upang tawagin ang mga kasama niya at nang makabalik ay kasama na niya ang mga ito. Mas lalo akong napaiyak.

"R-Rashia... w-wag parang awa mo na... patayin mo nalang ako..." Pakiusap ko habang sunod-sunod ang pagpatak ng aking mga luha. Ramdam ko pa rin ang pamamanhid ng magkabilang pisngi ko pero hindi ko na iyon ininda pa.

Rashia took a step forward towards me and I screamed in pain when she stepped on one of my thighs. I was laying on the cold floor weakly dahil kanina pa ako pinapahirapan ni Rashia. I tried to defend myself from her but she shoot me on my thighs at iyon ang inaapakan niya ngayon. Diniinan niya pa ang pagtapak sa sugat ko at mabilis na bumalatay ang sakit sa buong sistema ko.

"I was kind enough to give you pleasure for the last time, Athaliana." She grinned at me before removing her foot from my wounded thigh.

"She's my reward for the three of you. Gawin niyo ang gusto niyong gawin sa kaniya." She ordered her men before turning her back on me. She made her way out without looking back at me.

Nang makaalis si Rashia ay naiwan ako sa tatlo niyang tauhan na ngayon ay titig na titig sa 'kin na punong-puno ng pagnanasa. Mas lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko nang makita ko silang unti-unting naghuhubad.

Umiling ako sa kanila. Nagmamakaawa na wag ituloy ang kanilang balak.

"Swerte talaga natin. Ang gandang babae ang kinis pa. Ang bait talaga ni, ma'am." Ani ng isa sa kanila na napadila pa habang nakatitig sa 'kin.

"W-Wag... parang awa niyo na wag..." I uttered. I feel so helpless in my situation. Wala akong magawa para protektahan ang sarili ko mula sa mga taong gusto akong pagsamantalahan. Mauulit na naman ba?

Nagsimula silang humakbang patungo sa 'kin at ako naman ay unti-unting umatras. Hindi ko na ininda ang sakit sa hita ko ang gusto ko lang ay makalayo sa kanila.

"Wag ka nang umiyak, neng. Siguradong masasarapan ka sa gagawin namin." And they all laughed maniacally.

One of them grabbed my right foot. Napasigaw ako nang hinila ako nito palapit sa kanila. I shouted for help while crying non stop. Mas lalo akong napaiyak nang maramdaman kong hinawakan ng isa sa kanila ang parehong kamay ko para hindi ako makapalag sa kanilang gagawin.

"Pakiusap... wag!" I cried while trying to freed myself from their grip. But they're physically strong. Wala akong magawa.

I helplessly cried when I felt one of them started caressing my legs. I can hear their evil laughs and its making me crazy. Mariin akong pumikit dahil hindi ko kayang tignan ang kababuyang gagawin nila sa katawan ko. I can't do anything to save myself from this nightmare. Iyak lang ang tanging kaya kong gawin sa ganitong sitwasyon. I am physically weak. Wala akong laban sa tatlong tao na namamantala sakin. Should I accept my fate then? Can I just die?

Napahikbi ako nang maramdaman na hinahalikan na ng isa sa kanila ang hita ko. They made my legs spread for them. Sinubukan kong isara ang mga hita ko ngunit napasigaw lang ako sa sakit nang pisilan ng kung sino man sa kanila ang tama ng baril ko sa hita.

"Wag kang makulit, neng. Hindi tayo matatapos sa pagiging malikot mo e." One of them muttered.

Sobra akong nandidiri sa ginagawa nila. Nagsisimula na rin akong mandiri sa sarili ko.

"W-Wag..." Nanghihinang bulong ko nang maramdaman na papalapit na sa pribadong parte ko ang halik ng lalake.

My lips tremble when they started to remove my shorts together with my underwear. Sinubukan ko muling gumalaw ngunit nakakuha ako ng isang suntok sa tiyan mula sa isa sa kanila. Ayoko na....

Malakas akong napasigaw nang maramdaman ang labi ng lalake sa pagkababae ko. Hindi....

They're fucking evils. Mga wala silang puso. Sobrang sakit ng dibdib ko sa kaisipang napagsamantalahan ako. I cried hard when I felt a hand above my chest. He started to massage one of my breast and I didn't feel any pleasure at all. Galit. Poot. Pandidiri. Iyan ang nararamdaman ko habang nagpapakasasa sila sa katawan ko.

Wala na akong nagawa nang tuluyan nilang mahubad ang lahat ng saplot ko.

"Shit, pre. Ang ganda ng katawan!" I heard one of them said. At tila ako namanhid nang maramdaman ang isang bagay sa tapat ng kaselanan ko. Please... just kill me now.

He was about to enter his penis inside of my hole when I heard a gunshot. Narinig ko rin ang pagbagsak ng kung ano sa sahig. But I just ignore it. Pakiramdam ko ay tuluyan na akong nawala sa aking sarili. Ang malakas na iyak ko ay naging hikbi nalang. My eyes are closed. Nang maramdaman kong wala nang may humahawak sa mga hita ko ay dahan-dahan ko iyong tiniklop. Tumagilid ako ng higa habang walang tigil sa pagdaloy ang masagana kong luha.

They may not be able to penetrate me but they still tried to rape me. Nakakadiri ka, Athaliana...

I tightly closed my eyes when I heard another gunshots. Sunod-sunod iyon na parang galit na galit ang taong iyon sa kung sino man.

"Fuck!" That cussed is coming from unfamiliar voice. I could tell that he's a guy because of his deep and baritone voice. He sounded like a ruthless one.

Naramdaman ko ang isang tela na tumakip sa kahubadan ko. "Damn it. I'm sorry if I came late, bella."

"D-Don't..." I whispered with a helpless voice. Pakiramdam ko ay napaos na ako dahil sa kakasigaw at kakaiyak kanina.

"Don't worry, you're safe now. Let me get you the fuck out of here," He ruthlessly said until I felt him carrying me in a bridal way. Hindi ko pa man nakikita ng buo ang kaniyang mukha pero pakiramdam ko ay ang gaan ng loob ko sa kaniya. In his arms, I feel safe.

Hindi ko inaakala na makakaramdam ako ng kaligtasan sa kamay ng estrangherong buhat ako ngayon. I know he's not Riev. He's perfume is different from Riev's.

Ito ang pangalawang beses na napagsamantalahan ako na hindi si Riev ang nagligtas ako. Why would he bother to save me? I'm nothing for him.

"Don't you dare fucking look." It's a warning from him. Siguro ang kaniyang sinasabihan ay ang mga kasama niya.

I feel exhausted from everything. Pagod na ako sa lahat. At pagod na rin akong mabuhay. I don't know if I can still keep living a normal life after what happened. I was hoping that it's just a nightmare, but sadly, it's not.

....