Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Derin, yatağına oturup matematik defterini açtı ve çalışmaya nereden başlaması gerektiğini düşünmeye başladı. Sınavlar yaklaşıyordu, annesine yazmak istediği şiirle ilgilenirken dersleri boşlamak istemiyordu. Konulara, problemlere bakıp hangi konuları tam bilmediğini ve neleri pekiştirmesi gerektiğini düşünüyordu. Dikkati, odanın içinde duyduğu ufak bir sesle dağıldı; bir kıpırtı gibiydi, bir kumaşın sürtünme sesine benziyordu. Hemen sonra bir nefes sesi duyduğunu zannetti, hızla başını kaldırdı ve elinde olmadan, korkuyla çığlık attı.
"Sen kimsin be!" Eline geçen ilk ağır şeyi, dizüstü bilgisayarını kaldırıp başının üzerinde tuttu. "Yaklaşma!"
Onun bu tepkisinden korkmuş görünen kız bir adım geriledi ama hiçbir şey söylemedi. Bu da kimdi? Az öncesine kadar odasında kimse olmadığına emindi. Pencereden mi girmişti? Ama penceresi demirliydi, oradan geçemezdi.
"Derin, sakin ol."
Kızın konuşmasıyla birlikte Derin'in elleri ve bacakları daha çok titremeye başladı ama kız, kendine hâkim olmaya ve güçlü görünmeye çalıştı. Hayatı tehlikede olabilirdi, zayıf görünmemeliydi.
Cevap verirse bu garip görünümlü kızın dikkati dağılır mıydı?
"Adımı nereden biliyorsun? Kimsin? Nereden çıktın sen?"Aklına gelen ilk soruları sorarken kapıya doğru geri geri yürümeye başladı.
"Sakin ol-"
"Hırsız mısın? Camdan mı girdin?"
Derin son adımlarını koşarak atıp kapıdan çıktı. Neler olduğuna dair hiçbir fikri olmasa da kaçmak aklına gelen en iyi fikirdi. Kızın peşinden gelip gelmediğine bile bakmadan var gücüyle evin kapısından geçti, caddeye doğru koşmaya devam etti ama kısa süre sonra yaklaşan ayak seslerini duydu.
"Gelme peşimden!"
"Yeşil elbiseli hırsız mı olur ya! Derin!"
Arkasından bağıran kızın söyledikleri bir an için ona boş geldi. O heyecanla kızın nasıl göründüğüne hiç dikkat etmemişti. Kızın yüzünü bile gözünün önüne getiremiyordu. Ama bunun ne önemi vardı ki? O, odasında aniden beliren bir yabancıydı. Daha hızlı koşmaya çalıştı. Nefesi kesiliyor, boynundan ve alnından dökülen terler kızı rahatsız ediyordu.
Caddeye yaklaşmışlardı ki kızın sesini yeniden duydu. "Derin! Baksana! Beni kimse göremiyor! Bak!"
Arkasını dönmedi. Muhtemelen onu kandırmaya çalışıyordu. Durmak istemiyordu ama yorulmaya başladığını hissediyordu. Elinde olmadan yavaşlarken Zambak'ın yavaş yavaş yaklaştığını hissetti.
"Derin, bak beni bir tek sen..."
Ne diyordu? "Gelmesene peşimden!"
"Derin..."
Kızın sesinin uzaklaştığını hissedince kafası karıştı. Derin de yorgunluktan iyice yavaşlamıştı. Artık takip edilmediğini hissedince temkinli bir şekilde durup arkasını döndü.
