Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hava soğuktu, sert bir rüzgâr esiyordu. Derin ve Zambak yan yana yürüyor, cadde boyu buldukları tüm çiçekçilere giriyorlardı. Tecrübe eseri öğrenmişlerdi ki gerçekten çok güzel bir çiçek bulabilmek için öncesinden sipariş etmek gerekiyordu. Ama işi ertelemektense dolaşarak ne bulabileceklerine bakmaya devam ediyorlardı.
Derin okuldan çıktığından beri dolaşıyorlardı. Kız kendini Zambak'ın aksine yorgun hissediyordu ama bunu hissettirmemek için de elinden geleni yapıyordu.
"Şurada bir tane daha var. Hadi."
"Derin, çok yorulduysan..."
"Saçmalama, hadi. Yürü."
Derin karşıdan karşıya geçmek için sağına soluna bakarken Zambak, kendi kendine gülümsemeden edemedi. Onun çekiştirmesiyle karşıya geçip uzaktan gördükleri büyük çiçekçiye Derin'in peşi sıra girdi.
Kendilerince basit bir strateji geliştirmişlerdi. İnsanlar Zambak'ı göremediği için tüm konuşmayı Derin yapıyor, Zambak'ın yorumunu beklerken Derin düşünüyormuş gibi duruyordu.
"Merhaba. Ben zambak almak istiyorum. Ama güzel bir şeye ihtiyacım var. Özel bir hediye olacak."
Dükkânın sahibi orta yaşlı bir adamdı, sakallarına aklar düşmeye başlamıştı ve gözlerinden biraz aşağıda duran eski moda bir gözlük takıyordu. Derin'in söylediklerini dinledikten sonra neşeyle güldü. "Ne şanslıymışsın! Biri sipariş verdi ama sonra iptal ettirdi. Neden bilmiyorum, siparişi iptal ettirdiğine çok üzüldüm. İstediği zambakları tarif ederken çok heyecanlı ve içten görünüyordu."
Derin bu duruma hiç üzülmedi. Adam, bahsettiği çiçekleri eline alıp kıza döndüğünde Derin, Zambak'ın gözlerinin içine bakmamak için kendini güçlükle tuttu. Adam onun boşluğa soran gözlerle bakmasını garip karşılayabilirdi. Neyse ki Zambak'ın tepkisini beklerken meraktan ölmedi. Zambak saniyesinde çıldırmıştı.
"Derin! Harika! Harika görünüyorlar!"
Adam elinde alışılagelmiş bir gül veya papatya buketi yerine zambaklardan oluşmuş bir buket tutuyordu. Bu zambaklar Derin'in zihninde canlanan beyaz yapraklı çiçekler yerine su yeşiliydi. Zambak'ın neden bu kadar sevdiğini anlayabiliyordu. Zambak yanında olmasa bile Derin bu çiçekleri onun için alırdı.
Paraları, yani Derin'in parası yettiği için mutlu bir şekilde dükkândan çıkarken teşekkür üzerine teşekkür ediyordu Zambak, bir yandan da eteklerini uçuştura uçuştura zıplıyordu. "Sen! Sen bir tanesin!"
Derin "Evet." derken güldü. "Sen de öyle. Şimdi, adres..."
Zambak içinde bir şeylerin takla attığını ve kalbinin olması gereken yere bir şeylerin oturduğunu hissetti. Bu heyecan mıydı, başka bir şey miydi emin değildi. Sık sık duyguları değişse de bu, birilerine ilham verebilmek için olurdu. Asla kendisi için değil. Asla kendi yaşadıkları için değil. Böyle yaşayan biri için duygularıyla başa çıkıp harekete geçmek zordu.
