RÜYA

RÜYA BÖLÜM 3

                          BÖLÜM 3                           

           MÜZİK:(PERDENİN ARDINDAKİLER)BENİ KENDİNDEN KURTAR

Son defada arkama baktıktan sonra kızımı ilk nasıl kucağıma alıp gururla o haline bakıp mutlu olduysam şimdide o gurur ve mutlulukla yeni hayatımıza yol almak üzere yola çıktık.Bir otel bulup yerleştik.Aslı'yı uyutmaya çalışsamda sorularından fırsat bulup uyutamıyordum.En ağır sorusuda.

-Baba annem niye senin beni sevdiğin gibi sevmiyor.demesi beni benden almıştı.

-Olur mu annen seni niye sevmesin herkesin sevgisini gösterme şekli farklı annen seni hemde çok seviyor.

-Dedin ya baba önce sevmiyordun diye anneme.O sinirle öfkeyle Aslı'nın yanında bunları konuştuğum için çok kızdım kendime nasıl böyle bir hata yapmıştım şimdi ne diyecektim.

-Sen bana bakma ben anneni kızdırmak için söyledim.Biri sana sen babanı sevmiyorsun dese seni kızdırmış olmaz mı?

-Hemde çok kızarım.

-Ya işte bende anneni kızdırmak için öyle söyledim.

-Peki annemi bir daha görmiyecekmiyim.

-Olur mu öyle şey tabii ki göreceksin hemde ne zaman istersen.

-Annem beni sürekli kızıp azarlasa da ben annemi çok seviyorum baba.Kendimi tutamayıp ağladım belli etmeden göz yaşlarımı silip içimdeki korkuyla.

-Geri dönmemizi ister misin annene gidelim mi?

-Biraz hımmm layarak annemi seviyorum ama seni daha çok seviyorum ve annem sanada iyi davranmıyor biliyorum sende çok üzülüyorsun sen üzülme tamam mı sen üzülünce bende üzülüyorum o yüzden gitmeyelim.Küçücük yüreğiyle beni düşünüyordu.Daha nice sorularına cevap vererek sonunda uyuya kalmıştı.Küçük sanıyordum kızımı meğerse koca kız olmuş her şeyin farkında mantıklı soru ve cevaplarıyla o kadarda küçük olmadığını bana kanıtlamıştı.Ne zaman bu kadar büyümüştü inanın ben bile farkında değilim.Halen sorduğu sorunun etkisindeydim.Nalan kızımızı niye sevmiyordu.O kadar doktora gittik ağzından bir kelime çıkmıyordu.Doğum sonrası olan sendrom dedik ama geçici demişti doktor.Nalan da geçeceği yerine artmıştı.Doktora gitmemek için sürekli diretiyordu.Alması gereken ilaçları da almıyordu bence.Hatırlıyorum ilk kızımız doğduğunda bile kucağına almak istemedi zorla vermiştim.Zaten o oldu başka Aslıyı kucağına aldığını hatırlamıyorum.Emzirmesi için kaç defa zorladıysam da süt gelmiyor diye kaç defa bana kızıp arkasını dönüp yatmıştı.İlk defa bana kızıyor azarlıyordu.Şaşkınlık içindeydim sanki doğuma giren Nalan'la çıkan Nalan aynı insan değildi.Eve geldik bir hafta doğum iznine ayrılmıştım. Bir hafta idare ettim sonrasında mecburen görevimin başına gitmem gerekiyordu gittim de ama aklım sürekli evdeydi.Kendi kendime abarttığımı düşünmüyor değildim.Bende Aslı 'nın herşeyiyle o kadar ilgileniyordum ki Nalan'a yapacak bir iş kalmıyordu.Ben gidince üzerine düşen annelik görevlerini yerine getiriyordu diye umut edip işime gidiyordum.Her tenefüs aralarında arayıp konuşmayı da ihmal etmiyordum.Yine bir gün arıyorum ama telefonu açan yoktu.İçimi bir endişe kapladı.Tenefüs boyunca sürekli aradım.Telefona cevap vermeyince mecburen komşumuz Hayriye Teyzeyi aradım. Sağolsun arada bir uğrayıp yoklardı bizi.Oda kapıyı çaldığını açan olmadığını fakat evden çocuğun sesinin geldiğini söyleyince okuldan nasıl çıktığımı bilemedim.Ev yakındı yakın olmasına ama koşmama rağmen sanki yol uzadıkça uzuyordu.Hayriye teyzede diğer komşularda kapıyı açmaya çalışıyorlardı.Korkuyla kapıyı açtım.İçeri girdiğimde Nalan yatakta yatıyor Aslı ise ağlamaktan mosmor olmuştu.Hemen Aslıyı kucağıma alıp sakinleştirmeye çalıştım.Korkarak Nalan diye seslendim yanına varıp nefes alıyor mu diye baktım.Hafifçe dürttüm sersem bir şekilde uyandı.Beni görünce şaşırdı.