RÜYA

RÜYA BÖLÜM 14

BÖLÜM 14

MÜZİK:(SEZEN AKSU) KÜÇÜĞÜM

AYDA

Akın da bana karşı bir şeyler hissediyor mu diye kendi kendime yaşananlardan anlam çıkarmaya çalışıyordum.Bir taraftan da Akın ile Nalan'ı izliyordum. Akın uzun çabalar sonucu Nalan'ı yerden kaldırmıştı.Nalan uzun süre Akın'a baktı baktı ve Akın'ı öptü.Evet Akın'ı öptü.Elim halen dudağımdaydı.Elimin tersiyle Akın'ın dokunduğu yeri sertçe silip gülümsememin yerini göz yaşı aldı.İstemsizce gözlerimden yaşlar akıyordu,durduramıyordum.Onları daha fazla izlemeye dayanamayıp arkamı döndüm.Gözlerim bana oyun oynamıyordu değil mi?Gördüklerim gerçekti.Bir taraftan git daha niye duruyorsun burada derken bir taraftan da o hallerini görmek istememe rağmen dayanamayıp yine dönüp bakmak için kendime engel olamıyordum.Dayanamayıp dönüp bir kez daha baktım.Bu saferde Akın Nalan'ı kucağına almış evine doğru götürüyordu.Göz yaşlarımla orada öylece onlara baktım.Arkalarında bakmaktan başka bir şey yapamadım.Yapsam ne yapabilirdim ki.Kımıldayamıyordum bile.Sanki donmuştum. Hiçbir yerimi hareket ettiremiyordum.Öyle dakikalarca orada kaldım.Biranda hıçkırarak ağlamaya başladım o anda hareket edebildiğimin farkına vardım.Hıçkırıklara boğulmuştum durduramıyordum kendimi.Bütün gücümle eve doğru koştum.Koştum.Hem ağladım hem koştum.Biran önce eve gitmek istiyordum.Eve gittiğimde direk odama girdim.Anneannem ile Feride beni böyle görmesinler diye direk kapıyı kitledim.Kitledim ama hıçkırıklarıma engel olamadığım için sesimi duyup kapıya dayandılar.Açmam için ısrar etselerde açmadım.Sabaha kadar ağladığımı biliyorum.Bir ara artık güçsüz kalıp uykuya dalmışım.Uyandığımda daha çok erkendi.Yatağımda öylece tavanı izledim.Akşama göre baya rahatlamıştım.Sonra Akın'a olan hislerimi düşündüm,akşam yaşananları düşündüm.Zaten kendi içimde yaşadığım duyguların ne karşılığı olabilirdi ki.Saçma sapan kendi kendime olmayacak hayallere kapılmıştım.İnsan engel olamıyor işte kendime de kızmıyorum bu konuda.Hissettiklerim gerçekti ve ben bu duygularla çok güzel günler geçirdim.Mutluydum, ilk defa anlamsızca mutlu olabiliyordum.Akın'ı görmek bile mutlu olmama yetiyordu.Bu yaşadıklarımdan hiç pişman değildim ama bundan sonra bu kadar mutluluğun bir o kadar da mutsuzluk getireceğini biliyordum.Beni geri dönüşü mümkün olmayan yollara götürmemesi için de içimdeki bu sevgiye dur demenin vakti gelmişti. Hele akşamdan sonra.Bunu kendime yapmaya hakkım yoktu.Depresyona girmek ,bunalıma girmek benim için bir lüks sayılırdı.Benim kendime sorumluluğum olduğu gibi aileme karşı sorumluluklarım da vardı.Bunun beni etkilemesine izin vermiyecektim.O yüzden her şeyi bir kenara bırakıp elimden geldiğince Akın'dan uzak durmaya karar verdim.Bunu öncesinde başaramadım ama şimdi ki durumlar farklı olduğu için bunun üstesinden gelebileceğime inanıyordum.Kendimi bu düşüncelerle motive ettikten sonra Anneannemgil uyanmadan hemen dışarı çıktım.Akşam olanların etkisiyle poşetleri sokağın ortasında bırakmıştım.O kadar emekler benim gönül işlerimin yüzünden inşallah zarar görmemiştir.Hadi biri alıp gittiyse.Acele ile bıraktığım yere geldim.Geldiğimde akşam ki yaşananlar tekrardan gözümün önünde canlandı.Yine gözlerimden istemsizce yaşlar inmeye başladı.Sanki akşamı tekrar yaşıyordum.Ama buna engel olmam gerekiyordu.Göz yaşlarımı silip etrafta poşetleri aramaya durdum.O sırada Nermin teyze seslendi.

-Ayda!

-Buyur Nermin teyze.

-Kızım baksana bunları akşam namazdan gelirken amcan bulmuş.Baktığımda anneannenin ördüklerini görünce şaşırdım.Unuttun herhalde.

-Öyle olmuş Nermin teyze.Bu sıralar her şeyi unutuyorum.Sağol bulamam diye çok korkmuştum.

-O kadar emek yazık olurdu.İyi ki benimkine denk gelmiş.Neyse anneannene selam söyle.

-Aleykümselam Nermin teyze sende Hulusi amcama selam söyle diye poşetleri alıp eve gitmem gerekirken ayaklarım beni yine Akın'ın evinin önüne götürdü.Yarım saat önce ne diyordum şimdi yine yaptığıma bak.Gittiğimde Nalan bahçede masaya oturmuş bir şey içiyordu.Üstünde de Akın'ın kıyafetleri.Hiç bu sefer gözlerimden yaş akmadı artık alışmam gerekiyordu bu durumlara.Kendi diktiğim elbiseyi geri kendim sökecektim.İçim acıyacak ama yapacak bir şey yoktu artık.Eve geldiğimde anneannem çoktan uyanmış kahvaltı hazırlamıştı.Feride de okula gitmek için ilk defa hazır vaziyette bekliyordu.Kahvaltı süresince hiç bir şey sormadılar.Sadece beni izlediler.Feride benden önce dışarı çıkıp beni bekledi düşünün.Akşamki halime çok üzülmüş olmalılar.İyi ki bir şey sormadılar.Sorsalar ne diyeceğimi bilmiyordum.Okula gittiğimizde Akın ilk defa bahçede bekliyordu.Sanki bana bir şey söyleyecek gibiydi.Hiç aldırış etmeden Ferideyi öpüp ayrıldım.Feride'nin bu tutumu tabi ki iki gün sürdü.İki gün sonra yine bizimkilerle Ferideyi beklerken Akın ile Aslı sokağın başından göründü.Her zaman selam verip geçen Akın; Kerim ile muhabbete durdu.Ben ise hiç yüzüne bile bakmadım.Bir şey bahane edip eve çıktım.Camdan gidişini görene kadar aşağı inmedim.Böyle böyle pazara kadar idare ettim.Elimden geldiğince hiç karşılaşmamaya çalıştım.Pazarda yine Mustafa ile Kerim den meyve ve sebze aldığını gördüm. Aslı mutlaka bebek almaya geleceğini bildiğim için Fatma ve Asuman dan rica edip tezgahı onlara bırakıp acele ile oradan uzaklaştım.Bizimkiler de görmeden ilerideki tezgahın arkasına geçtim.Aslı kuzum yine koşarak tezgaha geldi.Hemen beni sordu.Akın'ın gözleri de sanki beni arıyordu.Ne zamandan sonra ilk defa Akın'a bakıyordum.Onu izlemeyi özlediğimin farkına vardım.Her şeye rağmen içimden atmaya çalışsam da kolay değildi.İnsan bir anda hislerini duygularını silemiyor.Zamana ihtiyacımın olduğunun farkındaydım.Bakmayı bırakmayıp izlemeye devam ettim.Fatma da Asuman da Aslı'ya teker teker bebekleri gösterdiler.Aslı her birine bahane uydurup almak istemedi.İlk defa Aslı bebek almadan gitti.Onlar gittikten sonra biraz oyalanıp kızların yanına döndüm.Kızlar mezuniyetten falan konu açtılar ama hiç mezuniyet düşünecek halim yoktu.Mezuniyete üç gün kalmıştı.Kaç yıldır beklediğim gün gelmiş çatmış ve ben konuşulmasını bile istemiyordum.Asuman geçen fitrinde beğendiğimiz kırmızı elbisenin bana çok yakışacağını söyleyip duruyordu.Oralı olmadan alacak para hani diyip konuyu kapatmaya çalışsam da bizimkiler benden çok heyecanlılardı.Hiç konuyu kapatacakları yoktu.Sadece dinledim.Akşam olmuş eve gelmiştim.Kendimi yorgunum uykum var bahanesi ile odaya attım.Anneannem aç yatılır mı diye diretse de aç olmadığımı söyleyerek ikna ettim.Yattım yatmasına da yine uyku tutmuyordu.Akın'ın bugün ki hali gözümün önünden gitmiyordu.Gözümü yumuyorum açıyorum Akın.İnsan istemediği bir şeyi aksine daha çok ister mi?Unutmaya çalıştıkça daha çok aklına yerleşir mi?Hayali gözümün önüne gelmesin diye çabaladıkça aksine tam tersi oluyordu.Önceden istediğim halde böyle net Akın'ı hayal edemiyordum.Sanki aklım bana oyun oynuyordu.Dayanamayıp yine yatağımdan kalkıp Akın'ın evinin karşı kaldırımına gittim.Oturup ışığı sönük evi izlemeye başladım.Artık hayatına eski eşi dahil olmuştu.Belkide tekrardan barışacaklardı.Bunu bile bile halen buradaydım.Gönlüme söz geçiremiyordum.O kadar denedim ama yine buradayım işte.Allah kahretsin ki yine buradayım. O kadar kendime verdiğim motive verici tavsiyeler nerede.Kendime kızmaktan başka birşey elimden gelmiyordu.Yine aptal aşık oluvermiştim biranda.Bir yerde okumuştum insan duygularını ne kadar bastırırsa bir o kadar da o duyguların esiri olur diye.Bende duygularımı bastırıp yok saymaya çalıştıkça daha çok o duygularımın esiri olmuştum.Evet yine gecenin bir yarısı buradayım ve buna engel olamadığım için kendime çok kızıyordum.Eve bakarken biranda bahçenin ışığı yandı.Aniden oturduğum yerden fırlayıp ayağa kalktım.Akın dışarı çıkıp direk bana baktı.Gülümseyerek bana doğru yürümeye başladı.Biranda elim ayağım titremeye başladı.Kalbim yerinden çıkarcasına hızlı atıyordu.Git gide bana yaklaşmaya başladı beni tanıdı mı acaba?Ne yapmalıydım.O anki heyecan ile hemen şapkamı iyice aşağı indirip koşar adımlarla oradan uzaklaştım.İnşallah beni tanımamıştır.Karanlıkta benim olduğumu ne bilsin değil mi?Bu düşüncelerle eve gittim.Odama çıkıp kendi kendime söylenmeye başladım.Ya tanıdıysa.Ne yapacam.Demez mi gece gece ne işin vardı evimin karşısında diye.Allah'ım ne yapacam şimdi.Sorarsa ne cevap vereceğim.Niye gittim ki.Keşke yer yarılsaydıda içine girseydim.İyice kendimi aptal durumuna soktum.Yarın bir gün karşılaştığımızda ne diyeceğim.Allah'ım ne olur hiç sabah olmasın.Uyuduktan sonra hiç uyanmamayı diliyorum senden.Ne olursun sadece uyumak istiyorum.Hiç kimseyi görmemede gerek kalmaz bir şeyler söylemek zorunda da kalmam.Sadece uyku diliyorum.Uyumak istiyorum.Uyuyan güzel gibi öylece uyumak...