RÜYA

RÜYA BÖLÜM 35

BÖLÜM 35

MÜZİK:(ZEYNEP DİZDAR)VAZGEÇ GÖNÜL

AYDA

Göz yaşlarımı sile sile eve geldim.Anneannemgile görünmeden odama çıkıp ağlamama devam ettim.Ağladım ağladım.Ne zamana kadar böyle ağlayabilirdim ki.Bir an da olsa herşeyin düzeleceğini düşünmüştüm.Ne aptalım.Hemen herşeye kanıp mutlu olabiliyorum.Artık bir şey yapmam gerekiyordu.Yani aşkta sevgide bir yere kadar.Başlarım yani böyle aşkınada ızdırabınada.Al sana aşk.Kadınla el ele göz göze.Yok bu son noktaydı benim için.Anneannemi üzmeden koru komşuya laf söz olmadan buna noktayı koymamın zamanı gelmişti artık.Arkadaşımın dediği aklıma geldi.Boş boş atamamı bekleyene kadar gider gönüllü öğretmenlik yaparım diye laf etmişti.Burdan gitmemiz için iyi bir bahane olacaktı.Anneannem ile Feride de gelirdi.Gerçi bencillik yapmış olurum anneannemi mahallesinden arkadaşlarından ayırmış olurum.Ferideyi yine aynı şekilde okulundan arkadaşlarından ayırmak doğru olmuyacaktı.En iyisi sadece benim gitmemdi.Peşimden onları da bir bilinmeze sürüklemek ne kadar doğru olurdu ki.Bir taraftan ne yapacağımı düşünüyor bir taraftan da bilgisayardan tüm siteleri karıştırıyordum.Nihayetinde bir iki ilan görüp hemen başvuru yaptım. Biraz rahatlamıştım.Sadece haber gelmesini bekleyecektim.Aşkımdan vazgeçip kalbime gömmem gerekiyordu.Bir daha görmemek üzere gitmek gerekiyordu.Becerebilirmiyim hiç bilmiyorum.Araya mesafeler girince belki bu sefer olur gibi geliyor.Gözden uzak olan gönülden de uzak olurmuş.Bu zamana kadar olan bitene nasıl dayandım.Gün geçtikçe sevgim azalır vazgeçmek daha kolay gibi gelmişti ama aksine sevgim bitmiyor içimdeki sevgi beni bitiriyordu.Herşeyden vazgeçip gitmek en doğrusuydu.Sabaha kadar bilgisayarın başında oturdum durdum.Sabah e posta sesiyle uyandım.Bilgisayarın başında uyuya kalmışım.Acele ile e postama baktım.Bu kadar çabuk geri dönüş sağlıyacaklarını beklemiyordum.Başvurum kabul edilmişti.Bir an telaşa kapıldım.Hemen yarın yola çıkmam gerekiyordu.Anneanneme nasıl söyleyecektim.Daha verdiğim kararı söylememişken bide yarın gideceğimi söylemek ...Of işim baya zordu.Kendimi toplayıp aşağıya indim.Anneannemin karşısına oturup nasıl söyleyeceğimi düşünürken artık nasıl bir hale büründüysem anneannem;

-Ne söyleyeceksen söyle kızım sen de rahatla bende rahatlıyim.Deminden beri debelenip duruyorsun.Sen böyle yapınca aklıma kötü kötü şeyler geliyor.

-Öyle kötü düşünme diye ayağa kalkıp yanına oturdum.

-Kötü bir şey yoksa niye böyle zorlanıyorsun o zaman.

-Her zaman dersin ya Türkan sultan Türkiye'nin her yeri bizimdir.Doğusu,batısı,güneyi,kuzeyi farketmez her karışı bizim doğup büyüdüğümüz memleketimiz gibidir.

-Yoksa atandın mı?

-Atanmadım da.

-Eee niye o zaman bu konuşmayı yapıyoruz.Sen nereye biz oraya zaten.Rahat ol ataman nereye çıkarsa çıksın bizim için farketmez.Biz her zaman seninleyiz.Yeter ki sen atan mesleğini yapabil.

-Biliyorum sabırsızlıkla atamamı beklediğini ama daha zamanı var.Ben de bu süre içinde ihtiyacı olan karda kışta okula gidemeyip geri kalan çocuklara gönüllü olarak yaz tatilinde öğretmenlik yapmak istiyorum ve bunun içinde başvuruda bulundum.

-Ne güzel kızım işte çocuklara yardımcı olacaksın.Herşey para değil.Tamam biraz zorlanırız ama bir çocuğun dahi hayatına dokunsan ona yardımcı olsan bundan daha insanı mutlu edebilecek bir şey yoktur.Hem senin içinde tecrübe olur.Bunun için mi çekindin.

-Hemen yarın yola çıkmam gerekiyor.

-İyi hadi kalk hemen hazırlanalım.

- Ben tek gidecem.