RÜYA

RÜYA BÖLÜM 13

BÖLÜM 13

MÜZİK:(CEM ÖZKAN) OLMAYACAK BİR HAYAL

AYDA

Anneannem kahvaltıyı hazırlamış olmasına rağmen Feride'ye de kahvaltı yaptırmayıp.

-Yolda giderken birşeyler alırım.Hadi bugün erken gitmemiz lazım işlerim var yetişemem. diyerek erkenden evden çıkarmıştım Ferideyi de.

Anneannem arkamdan söyleniyordu ama hiç duyacak halde değildim.Akıngilden önce okula gidip karşılaşmamayı planlıyordum.Ama nerede ne zaman planlarım tuttu ki buda tutsun.Biz çıktığımızda onlarda bakkalın yanındalardı.Aslı annesine sarılmış vedalaşıyordu.Akşam Akınlarda kalmıştı.Tekrardan birlikte olmayamı karar verdiler ki.Öyle olsa niye gitsin.Eşyalarını da alır gelirdi diye kendi kendime fikir yürütmeye çalışıyordum.Tam yanlarından geçerken sanki kastına yapar gibi Akın'ı yanağından öptü.Hiç görmezden gelip hızlı adımlarla oradan uzaklaştık.Kendimi o kadar kaptırmıştım ki Feride arkamda kalmıştı.Biraz sakinledikten sonra daha yavaş yürümeye başladım.Yolda Feride'ye simit almak için durduk.Geriye baktığımda hala Akın ile Aslı görünmüyorlardı.Bir türlü vedalaşamadılar ki uzaktan da olsa göremiyordum.Artık düşüncelerimi bir kenara bırakmam gerekiyordu. Feride'yi okula bıraktıktan sonra kafeye geçtim.O kendini bilmez halimle kafeyi iki kere temizledim.Arkadaşım gelip;

-Bırak artık herhalde bu kafe ömründe bu kadar temizlik görmedi.Hem saatin geldi.Ne zaman çıkmayı düşünüyorsun.Derse geç kalacaksın.

-O kadar oldu mu?Hiç farketmedim.

-Deli gibi temizlik yaparsan.

-Sağol ben çıkım o zaman fazla gecikmeden.Sana kolay gelsin.Diyerek kafeden çktım.

Derse gittiğimde de durumlar aynıydı.Hoca bir kaç kez seslenmiş duymamışım bile.Çoğu dersleri vermiştik.Verdiğim derslerden biriydi.Yoksa affı olmazdı Hocanın.O günü birşekilde atlatmıştım. Bir kaç gün geçmişti.Akın'ı hiç görmedim.Bugün pazar olmasına rağmen gelmedi.Elimde poşetlerle pazardan dönerken bu Nalan'ı gördüm.Akın o şaşkınlıkla nasıl Nalan diye seslendi ise hala kulaklarımda o ses gitmiyordu.Adını unutmaya çalışsam da aklıma kazınmış gibi duruyordu.Gerçi bunda bizim mahallelinin de payı vardı.Her yerde ismi geçiyordu.Bizimkilere de laf olsun işte.Bir kere iyi ya da kötü dile düşmeyi ver günlerce iyini de derler tabi ki kötü şeylerini de.Nalan gelirken normal görünmüyordu bir gariplik vardı.Sallana sallana geliyordu.Kendi kendime sarhoş mu ne diye söylenirken peşinde iki zibidi beliriverdi.Hiç iyi tiplere benzemiyorlardı.Bizim mahalleden değillerdi.Bunu rahatsız etmeye başladılar.Ayakta bile zor durduğu için karşılık veremiyordu.Elimdeki poşetleri olduğum yere bırakıp koşarak ;

-Rahat bırakın kadını yolunuza gidin.

-Sanane be asıl sen yoluna git.Ne karışıyon diye itip kalkarken Nalan yerdeki su birikintisine düştü.Adamların ikisine de gelişi güzel tüm gücümle vurmaya başladım.İçlerinden biri de bana sertçe bir tokat atıp beni diğer tarafa yere düşürdü.O sırada Akın koşarak geldi.Adamları bir güzel dövdü.Adamlar da koşarak oradan uzaklaştılar.Ben yerden kalkıp Nalan'ı kaldırmaya çalışırken Akın da yardıma geldi.Zar zor kaldırırken Nalan biranda Akın'ı itip bırak beni diye kendi başına kalkıp zor da olsa yürümeye çalıştı.O salını salını giderken Akın bana dönüp.

-Yardımların için ne kadar teşekkür etsem az derken bir anda şapkam başımdan yere düştü.Saçlarım tamamen açıldı.Eğilip şapkamı alırken Akın'ın bakışları çok farklıydı.Çok değişik bakıyordu bana.Kalkınca bir an bile gözlerini gözlerimden ayırmadı.Öylece sadece bana bakıyordu.Sanki nefes bile almıyordu.Biranda elini dudağımın kenarına götürdü.Dudağım kanamış eliyle usulca kanı sildi.Tüylerim diken diken oldu.Ne yapacağımı bilemez halde Akın'ın bakışlarında kayboluyordum.O sırada Nalan yürüdüğü yolda tekrar yere düştü.Akın sesine dönüp baktı.Düştüğünü görünce koşarak yanına gitti.Nalan'ı yerden kaldırmaya çalışıyordu.O sırada Akın'ın dokunduğu yere dokunup olanlara anlam vermeye çalışıyordum.Akın bana dokunmuştu.Peki o bakışları.O bakışlarına ne demeli.Nasılda gözlerini kırpmadan bakmıştı.Hem de çok güzel bakmıştı.Acaba O da...