RÜYA

RÜYA BÖLÜM 19

BÖLÜM 19

MÜZİK:(SENA ŞENER)SEVMEMELİYİZ

AYDA

Sabah erkenden kalkıp anneanneme kahvaltı hazırlamasına yardımcı oldum.Tam kahvaltıya oturacakken kapı çaldı.Açmaya ben gittim.

Kapıyı açtığımda Kerim,Fatma ve Akın kapının önünde sohbet ediyorlardı.Fatma bana dönüp"Günaydın"diye seslenince elinden tutup hemen içeri

aldım.Sonrasında ise kapıyı hemen kapattım.Fatma;

-Kız kapıyı niye kapattın Kerim de gelecekti.Hem Akın Hocaya da ayıp oldu.Yüzüne kapatmış gibi oldu.

-Yok niye olsun.Kerimde sohbeti bitince kapıyı tekrar çalar açarız.Hem içeri sokak kedileri giriyor.Feride sürekli onları beslediği için

alışmışlar en ufak aralıktan hemen sıvışıp eve giriyorlar.Bilirsin anneannemin alerjisi var.O yüzden dikkatli davranıyorum.Hadi gel kaynanan

seviyormuş.Bizde tam kahvaltı yapıyorduk.

-Tabi sevecek benim gibi gelin bulmuş sevmesinde ne yapsın.Bir de oğlu ile tanışabilseydik.

Tam oturup yine kahvaltıya başlıyacaktık ki kapı yine çaldı.Bu sefer Ferideyi gönderdim kapıyı açması için.Akın ile karşılaşmaya

korkuyordum.Ne kadar geç karşılaşırsak o kadar benim için iyi olacaktı.Çünkü ne düşüneceğimi nasıl davranacağımı halen bilemiyordum.

Kerim de geldi.Hep beraber güzelce sohbet edip kahvaltımızı yaptık.Sonrasında Kerim ve Fatma tutturdular kafeye bir yerlere gidip birşeyler yapalım diye.

Anneannemgili evde bırakıp kafeye gittik.Kafeye gittiğimizde Mustafa ile Aysun da oturmuş bizi bekliyorlardı.Hep beraber oturup sohbet etmeye

başladık.Garson elinde pasta ile çıkageldi.

-Buda ne şimdi dedim.Aysun;

-Pastasız kutlama olmazdı değil mi?

-Nasıl teşekkür etsem bilmiyorum.Benim için o kadar güzel şeyler yaptınız ki ne desem az kalır.Fatma;

-Hadi ama kaç kere daha teşekkür edeceksin.

-Tamam tamam bu sondu.Hadi bakalım pastayı keselim bari.Vayy tam da benim sevdiğim çilekli pasta.Kerim;

-Ya ne olacaktı biliyoruz tabi neyi sevip sevmediğini.

Pastamızı yiyip gırgır şamata eşliğinde sohbet ettik.Sonrasında gezip dolaştık.Mahalleye döndüğümüzde bakkalın önünde Nalan'ın arabasını gördüm.

İster istemez yüzüm düştü.Mustafa;

-Yine gelmiş Akın Hocanın ki.Fatma;

-Kesin bunlar birlikte demedi demeyin.

O an içime hançer saplandı.Gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tuttum.Aysun;

-Çok meraktayım bütün mahalleli nasıl güzel olduğunu konuşuyor.Bir tek ben görmemişim.Kerim;

-Güzel kelimesi solda sıfır kalır sana öyle diyim.

Gözümün önü biranda kararır gibi oldu.Kendimi yere bırakmamak için güçlükle ayakta durmaya zorladım.

Evin önüne gelince vedalaşıp herkes evine gitti.Kendimi toparlamak için merdüvenlere oturdum.Kendimi toparlamam gerekirken öfkeden gözümün

döndüğünü hissettim.Bir hışımla kalkıp Akın'ın evine doğru koşar adımlarla yürümeye başladım.Biraz yol gittikten sonra arkamdan biri seslendi ama

dönüp bakmak için hiç oralı olmadım.Bu halde durup kimseye laf anlatacak hali kendimde bulamıyordum.Her zaman ki oturduğum yere geçip ayakta

Akın'ın evine doğru bakmaya başladım.Camdan içerisi görünüyordu.Halen perdeler çekilmemişti.Akın ortalarda görünmüyordu.Nalan ile Aslı da

neşeli bir şekilde şakalaşıyorlardı.Çok mutlu görünüyorlardı.Belkide bu mutlu ailenin üstünü gölgeliyordum kendimce.Dayanamayıp ağlamaya başladım.

Göz yaşlarımı silip eve doğru yürümeye başladım ki arkadan biri kolumu tuttu.Dönüp baktığımda ise Akın'ı gördüm.O kadar sinirli ve öfkeliydim ki kolumu

silkileyerek beni rahat bırak diye gözlerinin içine bütün öfkem ile baktım.O an gözlerimden ateş bile çıkıyo olabilirdi.Arkamı dönüp hızlıca

yürümeye başladım.Bütün bu olanlar yetmiyormuş gibi yağmur yağmaya başladı.Gözlerimde engel olamadığım yaşlara bu sefer yağmurda eşlik etmiş oldu.