Just a Little Bit of Your Heart

Chapter 8 - Stranger You Could Recognize Anywhere

Nagising ako sa ospital na groggy, ramdam ko ang sakit sa buong katawan ko. Una kong hinawakan ang tiyan ko at walang babalang tumulo ang luha ko.

Napatingin ako sa pinto noong bumukas ito at niluwa si Archon. I looked at him brokenhearted.

Puno nang pag-alala niya akong tinitigan noong magkatinginan kami at agad siyang naupo sa upuan sa tabi ko.

"How are you feeling?" He asked softly at hinawakan niya ang kamay ko, agad ko din itong binawi.

"I feel worst."

Katahimikan ang bumalot samin.

"Isang araw nalang eh. Isang araw nalang aalis na kami, bakit nangyari pa 'to?" Mahigpit kong hinawakan ang puting kumot na gamit ko. Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng luha ko.

He looked so guilty then he tried to reach me out again pero mabilis kong tinabig ang kamay niya.

"Sorry... Sorry.. Patawarin mo ako. Ako ang may kasalanan nang lahat ng ito. I told Isla about us, about our baby. Hindi ko akalain na pupuntahan ka niya at mangyayari 'to." Nakita ko ang pagkuyom ng kamay niya.

"Bakit sakin ang lahat ng sisi? Hindi naman ako nanghimasok sa relasyon niyo. Bakit parang ang sama-sama ko? She's my friend and she knew how much I like you mula pagkabata, noong naging kayo, may narinig ba kayo sakin? I distanced myself. Ang tanging kasalanan ko ay nagmahal ako ng isang taong hindi pa tapos magmahal ng iba, ng isang tao na basura lang ang tingin sakin, at kayang kaya akong itapon kahit kailan niya gusto. I was always at your mercy dahil takot na takot akong mawala ka. Imagine having anxiety everyday with you, dahil in the back of my mind nandun lagi ang tanong 'Hanggang kailan kaya 'to? o 'Tatapusin niya na ba ang ugnayan na meron kami?' o kaya 'Ano na ba kami? Friends na ba kami?'" Tumawa ako nang mababaw. "Funny nuh, dahil ni minsan hindi ka naman naging akin. You never label what we are."

Pinahid ko ang luha ko.

"Ay. Meron pala. Isang fuck buddy nga pala ako, isang babaeng handang bumakaka kung kailan mo gusto, panandaliang-aliw. I am more than a friend but less than a lover. And it's all on me because I push for it, I settle for it."

He stayed there listening to me, emotions crosses his eyes pero hindi na ako nag-abalang hulaan kung anong emosyon yun. He would never open up with me.

"You know what I am thinking while I saw the blood down on my legs. Siguro nga, sinukuan na ako ng anak ko. Kahit na gustong-gusto ko siyang makasama, deep in my heart, I can accept if the baby is gone. Masakit pero mas masasaktan ako kaysa nakita ko siyang naapektuhan ng desisyon ko." Mas lalong kinuyom ni Archon ang kamao niya. "Kase isisilang siyang kulang ang pagkatao niya. Kahit ibuhos namin ang pagmamahal sa kanya, it will never be enough dahil maghahanap siya ng pagmamahal ng isang tatay at hinding-hindi ko maibibigay yun."

I am always greatful with Mama Mondi at Papa Ahmed but deep inside my heart, there will always be a hole, merong kulang.

"Nasasaktan ako dahil I gave you so much power over me. I love you so much na hindi ko na inisip na yung nga ginagawa ko hindi na maganda. I was lying to my parents, to my best friends. Sabi nga nila, if the pain overcomes love then it's time to let go. This time, I will let you go for real along with my feelings with you."

"Debbie..."

Then I let him hold my hand for the last time.

"I want you out of my life. I don't want to see you again. You gave me my greatest heartbreak. Let's part ways and never met again. And if we accidentally meet in the future, let's pretend we're strangers."