Author POV
"කොහොමහරි අපි සජාව අල්ලගන්නවා රජතුමනි...ඔබ බිය විය යුතු නෑ..."
"හ්ම්ම්...මාත් සිතනවා ඔබලා සමත් වේවි කියලා...මේ සැලසුම වරද්දා ගන්නේ නැතිව සිදුකරන්න..."
රජතුමා ප්‍රධාන සෙන්පතිට උපදෙස් ලබා දෙද්දී ඔහු ඉතා අවධානයෙන් රජතුමාට සවන් දුන්නා...
දැන් ඔවුන් සූදානම් වෙන්නේ සජාව අල්ලගන්න...ඊටපසුව කුමරු යුන්ගිගේ කණ්ඩායම...
සෙබලුන්ට හැකි වේවිද කුමරිය ජීහාව අල්ලගන්න...
========
කුමරිය ජීහා දැනට බෙක්ජේ රාජ්‍ය ගැන ලියවුණු ලියකියවිලි බොහෝමයක් ගෝර්යෝවට යවා අවසන්...දැන් ඉතිරිව තියෙන්නේ ශක්තිමත් පිරිසක් එකතු කරගැනීම...
කුමරිය ජීහා දැනටමත් දන්නවා බෙක්ජේ රාජ්‍යයේ සිද්ධ වෙන අකටයුතුකම්වලට විරුද්ධව නැගී ඉන්න කණ්ඩායමක් ඉන්නවා කියලා...
කුමරිය අසු පිටින් යන අතරතුර හිතුවේ ඔවුන්ගෙන් සහය ලබාගන්නවද කියලා...ඒත් ඔවුන්ගෙන් උදව් ලබාගත්තොත් ඒක තමන්ගේ සැලසුම්වලට බාධාවක් වෙයිද කියලා හිතුවා...ඒත් ඒක කුමරියට විතරක් තනියම කරගන්න බැරි කමකුත් නෑ...
මොක්ද කියනවනම්...සජා කියන චරිතය මුලු බෙක්ජේවලම ප්‍රසිද්ධයි...හැමදෙනාගේම ගැලවුම්කාරිය බවට සජා පත්වෙලා ඉවරයි..ඉතින් ඇයටම තේරුම් ගියා ඒ දේ කරන්න බැරි කමක් නෑ කියලා...
"හ්ම්ම්ම්...තව හිතලා බලන්න ඕනි..."
කුමරිය තමන්ටම මුමුන ගන්න ගමන් තමන්ගේ අශ්වයා වේගෙන් ඉදිරියට මෙහෙය වූවා...
"ශින්වූ දැනටමත් පිටත් වෙලා ඇති...ඉක්මනට ඔහුට යාගන්න පුලුවන් උනොත් හොදයි.."
එහෙම හිත හිත යන අතරතුරම සජා නැත්තන් අපේ ජීහා කුමරිය අශ්වයා නැවැත්තුවේ ඉස්සරහා ඉන්න සෙබළු පෝලිම නිසා...
එතන හුගක් අය ඉන්නවා...මොකාටද මේ එන්න හදන්නේ...
"සජා..තමුන් අපිට දැන්මම භාර වෙනවා...නැත්තන් අපි රජතුමාගේ නාමෙන් මොනා කරයිද දන්නේ නෑ..."
ජීහා කුමරිය කටකොනින් හිනාවුනේ ඒ වචනවලට...මුව ආවරණය නිසා ඒක පේන්නේ නැති එකයි ප්‍රශ්නේ...
"ම්ම්ම්...චින්චා...තමුන්ගේ ඔය මහලොකු රජතුමාගේ නාමෙන් කරන්න පුලුවන් දේවල් ටික කරලා පෙන්නනවකෝ බලන්න මට..."
කුමරිය ජීහා එහෙම කියන ගමන් අශ්වයාගේ පිටින් බිමට බැස්සා...ඇය කාන්තාවක් උනාට බිය නැතිකම ඇගේ දිගු ඇස්වල හරි අපූරුවට ලියවිලා තිබුණා...එතරම් ඇය නිර්භීතයි...
ප්‍රධාන සෙන්පති කෝපයෙන් ඇය පැත්තට තමන්ගේ සෙබළු මෙහෙය වූයේ ඇයට පහර දෙන්න...ඇයට පුදුමත් හිතුනා...තනි සජාව අල්ලන්න මෙච්චර සේනාවක් එන එකට...
එක සෙබලෙක්ගේ කඩුව අල්ලන් හිටපු අතින් අල්ලගත්ත කුමරිය අනිත් පැත්තට අත අල්ලලා කඩන ගමන් දෙවෙනියට ආපු සෙබලගේ බඩට පයින් පහරක් එල්ල කලා...
ඒ සිද්ධිය දැක්කම නම් ටිකක් විතර කට්ටිය ගැස්සුනා...නමුත් තමන්ට කඩු අමෝරාගෙන එන සෙබලු ටික නිසා කුමරිය මුලින්ම බිම වට්ටපු සෙබලගේ බිම වැටුණු කඩුව අතට අරන් පහර දෙන්න ගත්තා...
සෙබලුන් සමග සටන් කරත් සජාට තේරුණා තව කට්ටිය වැඩි වෙනවා කියලා...තව කාගෙන් හරි උදව්වක් තිබුණනන්...දැන් කරන්න තියෙන එකම දේ කොහොමහරි එතනින් පැන ගන්න එක...නැත්තන් මැරෙන එක...එහෙමත් නැත්තන් භාර වෙන එක...
"පහර දෙන්න...!!!!"
ඒත් එක්කම කුමරියට ඇහුණේ තමන්ගේ පිටිපස්සෙන් කවුදෝ කෑගහලා කියන හඩ...ඒත් එක්කම් තවත් කිහිප දෙනෙක් තමන්ගේ ආරක්ෂාවට තමන් එක්ක සටන් කරන්න ඇවිත් කියලා තේරෙද්දී කුමරියගේ ධෛර්යය ආයෙත් පන නැගුනා...
"සජා...තමුසේ බේරුණා කියලා හිතාගන්නවා..."
සෙන්පතිතුමා කෑගහලා කියන ගමන් එතනින් ගියේ පරාජය දරාගන්න බැරුව...දැනටමත් සෙබලු කිහිපයක්ම මියගොසින්...සෙන්පතිතුමා කැමති වුනේ නෑ තව සෙබලුන් මැරෙනවා දකින්න...ඒ නිසා ඔහු තීරණය කලා පසු බසින්න...
කටකොනින් හිනාවුනු සජා තමන් අතේ තිබුණු කඩුව තිබුණු ලේ ටික තමන්ගේ අතේ මහපටැගිල්ලෙනුයි දබරැගිල්ලෙනුයි පිහදැම්මා...
'මට දුකයි උබලා මැරුව එකට...'
කුමරිය මැරුණු බෙක්ජේ රාජ්‍යයේ සෙබලුන්ගේ මල සිරුරු දිහා බලාගෙන හිතුවා...කුමරියට ඕනි උනේ නෑ සෙබලු මරන්න...ඒත් කරන්න දෙයක් නැති කමටයි එයා ඒ දේ කලේ...
YOU ARE READING
SPY LOVE ♥️✔️
Historical Fiction"මාව මරන්නද ඕනි...ම්ම්ම්.." "අනී...අනී..කුමරුනි...චොම්මල් චොසම්නිදා...ඔබතුමා මේ වෙලාවේ රාජ සභාවට යන නිසා මං ටිකක් බය වුනා...ඔබතුමාගේ කාමරේ මේ වෙලාවට ඉන්න කෙනෙක් නැති නිසා..." "හ්ම්ම්ම්..." යුන්ගි කුමරු සෝයෝන්ගේ ඉහලට එසවිලා තියෙන අත තවමත් අල්ලගෙන...ද...
