Author POV
"අපි කෙසේ හෝ ගෝර්යෝව අල්ලා ගත යුතුයි...ඉන්පසු ශිල්ලාව.."
"ඒත් ගෝර්යෝව අල්ලා ගැනීමට නම් අපට ගෝර්යෝවෙනුත් උදව්කරුවෙක් අවශ්‍යයි රජතුමනි..."
"දේ සෙන්පතිතුමනි...හ්ම්ම්ම් අපිට කෙනෙක් ඉන්නවා...කුමරු සන්වූ... ඇතුලට පැමිණෙන්න...."
රජුගේ ආරාධනයෙන් කුමරු සන්වූ කුටිය තුලට පැමිණියා...
(A/n : කුමරු සන්වූව මතක නැත්තන්...chp 14 බලන්න...)
"කුමරු සන්වූ...!!!?? ඔබ..??"
සෙන්පතිතුමා පුදුම වුනු මුහුණකින් කුමරු දිහා බලන් හිටියා...
"කුමරිය ජීහාගේ...??"
"දේ මං තමයි ඇයව විවාහා කරගැනීමට ඉන්න කෙනා..."
"ඒත් ඔබ...?"
සෙන්පතිතුමා දෙයක් කියන්න හැදුවත් ඒ දේ නොකියා හිටියා...
"මට කුමරිය විවාහා කරගන්නට අවශ්‍ය රාජ්‍යයේ බලය ලබා ගැනීමට පමණයි සෙන්පතිතුමනි...එතනින් එහාට මට ඇයගෙන් කිසිම ප්‍රයෝජනයක් නැහැ..."
කුමරු සන්වූ කටකොනින් හිනාවෙන ගමන් එහෙම කිව්වේ සෙන්පතිතුමාගේ හිත කියවලා වගේ...
"රජතුමනි...කුමරිය ජීහා දින ගණනක සිට මාලිගාවේ නැහැ...ඇය මාළිගාවෙන් පිට ගොස් ඇති බව තමා ගෝර්යෝවේ රජතුමා පැවසුවේ..."
"ඕහෝ...එහෙනම් අපි ඇයගෙන්ම වැඩ පටන් ගමු...ඇයව වහාම අල්ලාගත යුතුයි...කුමරු සන්වූ ඔබට හැකි අපේ සෙබලුන් රැගෙන යන්නට...කෙසේ හෝ ඇයව රැගෙන ආ යුතුයි.."
=============
Author POV
කුමරිය වගේම කුමරුත් හිටියේ කැලෑවේ...දෙදෙනාම යන්නේ තමන්ගේ කණ්ඩායම ඉන්න තැනට...හිතුවට වඩා ලොකු ජනතාවක් සජා සහ කණ්ඩායම වටේ හිටියා...
ඒ නිසා ඔවුන් තදින්ම විශ්වාස කලා මේ සටන ඔවුන්ට ජය ගත හැකි බව...
"ඕහ්...හ්‍යුන්ග්...සජා..."
හැමෝම දෙන්නවම පිලිගන්න පෙරමගට ආවා...
"ටේහ්‍යුන්ග්නා...ජිමින් කොහෙද..?"
"එයා අනිත් අයට පුහුනුවීම් කරවන ගමන් හ්‍යුන්ග්...ඉන්න මං කතා කරන්නම්..."
"ජීමින්...ටේහ්‍යුන්ග්..."
ඒ නම් දෙක ඇහෙනවත් එක්කම කුමරිය ජීහාගේ හදවත වේගෙන් ගැහෙන්න ගත්තා...මේ ඉන්නේ බැරිවෙලාවත්.....
"හ්‍යුන්ග්...ඔහ්...ඔයාලා කලින්ම ඇවිත්...?"
ජීමින් තමන්ගේ සුපුරුදු හිනාව මූනට දාගත්තේ කුමරිය ජීහාගේ ඇස්වල කදුලු පිරෙද්දි...
"ජීමිනා...ඔයාට අදුන්වලා දෙන්න කෙනෙක් ඉන්නවා..."
"මට??"
කුමරු ජීමින් එහෙම අහද්දී කුමරු යුන්ගි ඔහු දිහා බලලා ජීහා කුමරියට ඇස්වලින් ඉගි කලා...අනිත් හැමෝම පුදුමෙන් බලන් ඉන්නේ වෙන්නේ මොකද්ද කියලා හිතාගන්න බැරි නිසා...
කුමරිය ජීහා තමන්ගේ මුව ආවරණය ඉවත් කරලා කදුලු පිරුණු දෑස්වලින් ජීමින් දිහා බැලුවා...කුමරිය දැක්ක මොහොතෙම කුමරු ජීමින්ට හරි හුරුපුරුදු ගතියක් දැනුන නිසා ඇස් දෙක ලොකු කරගෙන පුදුමෙන් කුමරිය ජීහා දිහා බැලුවා....
"ඔප්පා..."
"ජීහා...?? ම..මගේ යොදොන්සෙන්ග්.."
කුමරිය ජීහා කුමරු ජීමින්ගේ තුරුලට පැන්නේ අඩන ගමන්...දෙදෙනාගෙම හිතේ තමන්ගේ සහෝදරයෝ හම්බවුනු සතුටින් ඉතිරෙන්න ගත්තා...
"ටේහ්‍යුන්ග් ඔප්පා..."
සෙන්පති ටේහ්‍යුන්ග් කුමරිය ජීහාව වැලදගත්තේ හුගක් සතුටින්...අන්තිමේදි දෙන්නටම තමන්ගේ යොදොන්සෙන්ග්ව හම්බවෙන්න පුලුවන් උනා...
"එතකොට ඔබද සජා..?"
"හ්ම්ම්...ආව්ව්ව්ව්...ඔප්පා...කන...අතාරින්න...දෙවියනේ..."
"කන අතාරින්න නෙවේ...කඩනවා මං...මොකද මෙච්චර අවධානම් වැඩවලට බැස්සේ ආහ්...අප්පත් මෙයාව අරගෙනනේ...ඉතින් මට එන කේන්තියක්..."
කුමරු ජීමින්ගේ මූන තරහින් රතුම රතු වෙලා...
"ආශ්...අප්පට බනින්න එපා ඔප්පා...මංම තමයි ඔයා නැති වුනාට පස්සේ රාජ්‍යයේ යුධ සැලසුම් හදන්න ගත්තේ..."
"මුරණ්ඩු කෙල්ල..."
කුමරු යුන්ගි හිනාවෙලා කුමරිය දිහා බලන් හිටියා...එයාට සතුටුයි...තමන්ගේ කුමරිය ජිහාගේ සතුට වෙනුවෙන් දෙයක් කරන්න ලැබුනට....
YOU ARE READING
SPY LOVE ♥️✔️
Historical Fiction"මාව මරන්නද ඕනි...ම්ම්ම්.." "අනී...අනී..කුමරුනි...චොම්මල් චොසම්නිදා...ඔබතුමා මේ වෙලාවේ රාජ සභාවට යන නිසා මං ටිකක් බය වුනා...ඔබතුමාගේ කාමරේ මේ වෙලාවට ඉන්න කෙනෙක් නැති නිසා..." "හ්ම්ම්ම්..." යුන්ගි කුමරු සෝයෝන්ගේ ඉහලට එසවිලා තියෙන අත තවමත් අල්ලගෙන...ද...
