Author POV
"අපට සමාවන්න රජතුමනි..!! ඇය අල්ලගත නොහැකි වුනා.."
සෙන්පතිතුමා හිස බිමට හරවාගන්න අතරතුර එසේ පවසද්දී රජතුමා තමන්ගේ කෝපය දරාගන්න උපරිම උත්සහයක යෙදුනා..
රජතුමා මහා රාත්‍රීය වනතුරු බලාගෙන සිටියේ සුභ ආරංචියක් පැමිණෙන තුරු...රජුට වුවමනා වෙලා තිබ්බේ සජා තමන්ගේ ඉදිරියේ දණ ගැස්වීම පමණයි...තමන්ගේ සියලු වැඩ කටයුතු අවුල් සහගත කලාට පලි ගැනිම පමණයි...
අනෙක් කණ්ඩායම සජා තමන්ට අසු වුවහොත් අල්ලාගත හැකි බව රජතුමාට තේරුණා...ඔහු දන්නවා සජාට කරදරයක් වුවහොත් ඔවුනේ කණ්ඩායම පැමිණෙන බව...
"අපි සජාව පරද්දන්න යද්දිම..කැලෑවේ ඉන්න හොරු කට්ටිය ඇයට උදව් කරන්නට ආවා...ඒ නිසා රජතු----"
"ආශ්....!"
රජතුමා ළග තිබ්බ බදුන අතට අරන් පොලවේ ගැහුවේ සෙන්පතිතුමා බයෙන් ගැස්සිලා අඩියක් විතර පස්සට වෙද්දී..
"තමුන්ට මෙච්චර සෙබලු දීලත් ඒකිව අල්ලගන්න බැරි වුනාද...?? කොහොමහරි හොදින් හෝ නරකින් ඇය මෙහෙ සිටිය යුතුයි...නැත්තන් මා ඔබට කුමක් සිදු කරාවිද දන්නේ නෑ සෙන්පතිතුමා..."
රජතුමා එහෙම තර්ජනය කරන ගමන් තමන් හිටපු කුටියෙන් එලියට ගියේ සෙන්පතිතුමා හිටපු තැනම ඒ විදිහට ඉද්දී...
==========
"කුමාරයාට අහු උනොත් ඔයා ඉවරයි ජීහා...ඊඊඊඊඊඊඊ..."
"සෝයෝන්!!!!"
"කුමරුනි..."
සෝයෝන් හැදුවේ කොහොම හරි කුමාරයාට නොපෙන්නෙන්න මාළිගාව ඇතුලට පනින්න...කුමාරයා ඉස්සරහට නම් යන්නෙම නෑ කියලා හිතාගන්නකොටම කුමරු යුන්ගි සෝයෝන්ට කතා කලා...
කටහඩ ඇහිච්ච ගමන් ඒ පැත්තට හැරිලා අත් දෙකත් බැදගෙන බිම බලාගත්තා...
"කොහෙද මේ යන්නේ...?"
කුමරු කටකොනින් හිනාවෙන ගමන් සෝයෝන් ගාවට ආවා..
ම..මං මේ යන්නේ...භෝජන ශා..ශාලාව පැත්තට කුමරුනි..."
"ඔබ කෝකියෙක්ද නැත්තන් මගේ ප්‍රධාන සේවිකාවද?"
"ප්‍රධාන සේවිකාව...කුමරුනි..."
සෝයෝන් බිම බලාගෙනම එහෙම කිව්වේ කුමරුගේ කේන්ති ගිය මුහුණ දකින්න බැරි කමට...
"එසේ නම් ඔබ ඉන්න වුවමනා මා සමගනේ...මොකද හැමතිස්සෙම මා මගහරින්නේ...ම්ම්ම්...මෙහි එන්න..."
කුමරු යුන්ගි සෝයෝන්ගේ අතින් ඇදගෙන යද්දී ඒ ඉස්සරහටම,
"ඕහ්හ්..!! මගේ කුමරුනි..."
"කුමරිය සෝහා..."
කුමරු යුන්ගි මූනත් නරක් කරගන්න ගමන් සෝහා කුමරිය දිහා බැලුවා...
කිම් සෝහා කියන්නේ බෙක්ජේ රාජ්‍යයේම රාජකීයෙක්...ඇය තමයි කුමරු යුන්ගිට යෝජනා කරලා ඉන්නේ...ඒත් ඇය පිලිබදව කිසි හැගීමක් කුමරු තුල නැහැ...
"මගේ කුමරු...කොපමණ කලකින්ද?"
කුමරු යුන්ගි සෝයෝන්ගේ අත තදින් අල්ලගත්තේ කුමරිය සෝහා කුමරුව වැළදගත්ත නිසා...
"කුමරුනි...මා යායුතුයි..."
කුමරු යුන්ගි සෝයෝන් දිහා බැලුවත් සෝයෝන් එක වතාවක්වත් කුමරු දිහා බැලුවේ නැහැ...අත බලෙන්ම වගේ ගලවගත්ත සෝයෝන් එතනින් පිට වුනේ කුමරු යුන්ගි ඒ දිහා පුදුමයත් දුකත් කේන්තියත් මිශ්‍ර වුනු මුහුණකින් බලන් ඉද්දී...
'සෝයෝන් යද්දි ඇයි මට දුකක් දැනෙන්නේ..?'
කුමරු යුන්ගි කුමරිය සෝහා දිහා බලාගෙන හිතින් එහෙම හිතුවා...
කුමරිය සෝහා තවමත් කුමරු යුන්ගිව වැළදගෙන...
YOU ARE READING
SPY LOVE ♥️✔️
أدب تاريخي"මාව මරන්නද ඕනි...ම්ම්ම්.." "අනී...අනී..කුමරුනි...චොම්මල් චොසම්නිදා...ඔබතුමා මේ වෙලාවේ රාජ සභාවට යන නිසා මං ටිකක් බය වුනා...ඔබතුමාගේ කාමරේ මේ වෙලාවට ඉන්න කෙනෙක් නැති නිසා..." "හ්ම්ම්ම්..." යුන්ගි කුමරු සෝයෝන්ගේ ඉහලට එසවිලා තියෙන අත තවමත් අල්ලගෙන...ද...
