8 gün sonra
Saatlerdir yatakta kıpırdamadan uzanıyordum. Düşünmeyi bırakmıştım çünkü nefes almaya bile mecalim yokken düşünmek? Bilemiyorum.
Yataktan hızla kalkmama sebep olan şey şiddetli bir mide bulantısıydı. Lavaboya hızla koşup klozetin başında aldım soluğu. Kusmaktan içim çıkmıştı.
Hiçbir şey yemediğim için içtiğim içkileri kustuktan sonra köpük kusmaya başlamıştım ve bu ciddi anlamda iğrençti. Ayağa kalkmaya çalışırken gözüm karardı ve iyice yerle bir oldum.
Bu sefer gözyaşlarım akmaya başladı.
Hayır neden ağladığımı da bilmiyorum ki. Minik minik hareketlerle ayağa kalkmayı başardım. Başım dönüyor gözüm kararıyordu. Yatağa geçtiğimde Defneyi yeni fark etmiştim.
"Şule?"
"İyiyim Defne başlamayalım lütfen." Yüzümü buruşturarak geri uzandım.
Ama Defnede başka bir şey vardı, farklı bir endişe.
"Şule... sen hamile olabilir misin?" Sorduğu soruyla gözlerimi kocaman açıp ona baktım.
Mümkün degildi hem olsaydı şimdiye kadar o kadar minik bir şeyin yaşayabileceğini düşünmüyordum.
Bu günle beraber 9 gündür yediğim hiçbir şey yokken alkol ve sigarayla besleniyordum. Defne sürekli bir şeyler yedirse bir lokma almamla kusmam bir oluyordu.
"Yok daha neler Defne bunca şeyim ortasında bir de bunu düşüneyim."
"Ya ne bilim ne yesen kusuyorsun yemesen de kusuyorsun, başın dönüyor gözün kararıyor aklıma bi an geldi."
Sinirlen oflayıp ona baktım. "İki yıl olmadı böyle bir şey." Histerik bi kahkaha attım."Kerem beni terk edince olacağı tutarsa çok gülerim."
Defne yanıma gelip oturdu. Saçlarımı düzeltirken
"Böyle bir şey olsa Kereme söylemen gerekir biliyorsun değil mi?" kafamı olumsuzca salladım
Yine gülerek "aynen Defne adam onu aldattığımı düşünüyo ben de hamileyim diyip karşısına çıkayım kesin o da bu benim çocuğum diye düşünür ya."
"NE DEMEK HAMİLEYİM?"
Batu kapı eşiğinde durmuş sinirle suratıma bakıyordu
"ULAN MADEM HAMİLESİN 9 GÜNDÜR KENDİNE VE O BEBEĞE NASIL İŞKENCE ÇEKTİRİRSİN ŞULE ONUN NE SUÇU VAR! SEN BİLE BİLE NASIL O BEBEĞE ZARAR VER-"
"BATU Bİ DUR KİMSE HAMİLE FALAN DEĞİL, en azından şimdilik." Diyerek Batuyu susturan Defneye diresek atmam bir oldu.
Bu sefer ben de bağırdım.
"LAN NE DEMEK EN AZINDAN ŞİMDİLİK, YOK ÖYLE BİR ŞEY!" Yok öyle bir şey derken kesin bir surat ifadesiyle Batuya baktım. Elleriyle saçlarını çekiştirip yüzüme inanmaz gözlerle baktı.
"Kalk Şule hastaneye gidiyoruz." Oflayıp ayaklarımı yere vura vura konuştum küçük çocuklar gibi. "Ya ne diyorsunuz ikiniz de susun artık, gitmiyorum hiçbir yere."
İçeri sinirle Gizem girince ortalık iyice çığırından çıktı "NE BAĞIRIYOSUNUZ YA NE ! UYUYORUZ BURDA!" aşırı komik duruyordu. Gülmemek için zor tutuyordum kendimi.
Gizem gerçekten benim için heba olmuştu geceleri uyuyamıyorum diye nöbetleşe yanımda duruyorlardı ve Gizemi dün gece çok korkutmuşum gördüğüm kabustan uyanmayarak.
"ASIL UYUYAN BİZİZ ŞULE HANIM AYAKTA UYUTMAYA ÇALIŞIYOR BİZİ." Batu ve geçmeyen siniri gözlerimi sıkıca kapatıp sabır dilememe sebep olurken sesi sakinleşti "Şule eğer öyleyse yani hamileysen onu aldırmayı düşünmedin dimi? Yani bu içkiyle sigarayla yaşam ona bir zarar vermek için değil dimi?" Diye sordu şok olmuş gözlerle ona bakınca Gizem araya girdi "Batu saçmalama. Öyle bir şey olur mu? Hiç mi tanımadın Şuleyi?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYIP HAYAT
Genç Kız Edebiyatı"Bu kadarı gerçekten fazla, bunların hiçbirini haketmiyorum" Göz yaşlarım benden izinsiz akarken sevdiğim adamın benim için kullandığı kelimeler kafamın içinde birbirlerine çarpıp duruyordu ve hiçbiri yere düşmeye niyetli değildi. "Olan bu, bana his...
